بهبود روش شناسایی رفتار تومورهای سرطانی
نتایج یک پژوهش مدلی کمی برای بهبود یکی از روش‌های شناسایی رفتار تومور ارائه کرد.
فیبرهای کلاژن به عنوان بخش مهمی از ماتریس بین سلولی، با توجه به جهت گیری فضایی ممکن است مانع تهاجم سلولهای سرطانی شده و یا آن را تشدید کنند و از سویی دیگر، مدل های فیزیکی مانند ولگشت، توانایی قابل توجهی در بازتولید رفتار حرکتی سلول‌ها دارند.
در پژوهشی که توسط یونس عظیم زاده و عباس علی صابری انجام شد، نقش جهتگیری فیبرهای کلاژن بر تهاجم سلولهای سرطانی بررسی شد. در این مقاله، مدلی مبتنی بر ولگشت و حرکت جهت‌دار برای توصیف حرکت سلول‌ها پیشنهاد شد و مقدار انتظاری مربع طول مهاجرت را به عنوان عامل تعیین کننده خطر متاستاز در نظر گرفته و نقش جهتگیری فیبرها بررسی شد.
یافته‌ها نشان می‌دهد که جهتگیری فیبرها، همبستگیهای فضایی میان این جهت‌گیری‌ها و نحوه مهاجرت سلول‌ها بر خطر متاستاز موثر هستند. در نهایت ره‌یافتی کمی برای بهبود یکی از روش‌های شناسایی رفتار تومور ارائه شد.
عظیم زاده و همکاران در این پژوهش با بیان اینکه رشد تومور با تکثیر خود به خودی و کنترل نشده سلول های پیکری شروع می شود، معتقدند که این سلولهای تکثیر شونده لزوما قابلیت سرطانی شدن را ندارند و تنها اگر با گذشت زمان مجموعه قابلیت‌هایی را به دست آورند که به آنها امکان فرار از سیستم ایمنی، رگزایی و مهاجرت را بدهد، مجموعه بیماری‌هایی را ایجاد می‌کنند که سرطان نامیده می‌شوند.
در این مقاله بررسی تأثیر جهت گیری فیبرهای کلاژن بر رفتار مهاجرتی سلول‌ها و در نتیجه خطر متاستاز مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که مجموعه‌ای از عوامل محیطی و ویژگی‌های حرکتی سلول در مهاجرت مؤثر هستند. نکته مهم در یافته‌های ما این بود که همبستگیهای بلند برد خود به تنهایی عاملی مؤثر بر خطر متاستاز هستند.
این نتیجه، مؤلفه‌ای جدید به بررسی‌های پیشین می‌افزاید. بنابراین، نه تنها جهتگیری فیبرها بلکه همبستگیهای فضایی نیز باید مورد بررسی قرار بگیرند تا بتوان تصویر دقیق‌تری از خطر متاستاز ارائه داد.
دسته‌بندی فیبرهای کلاژن بر حسب خطر متاستاز نیز باید با توجه به حضور همبستگیهای بلند برد انجام بگیرد. از سوی دیگر، ره‌یافت ما، امکان دسته‌بندی تأثیر جهتگیری فیبرهای کلاژن بر خطر متاستاز را مهیا می‌کند.
نتایج پژوهش «مطالعه نقش جهتگیری فیبرهای کلاژن بر تهاجم سلولهای سرطانی» در شماره 2 مجله پژوهش فیزیک ایران دانشگاه صنعتی اصفهان در زمستان سال 1399 منتشر شد.
انتهای پیام