تلاش دانشمندان برای بیرون‌کشیدن تکه‌های شهاب‌سنگ کوچک از اقیانوس
تهران - ایرنا - دانشمندان قصد دارند با استفاده از یک آهن‌ربای عظیم، تکه‌های شهاب‌سنگ کوچکی را که در سال 1392 به زمین برخورد کرده بود، از اقیانوس آرام بیرون بکشند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری لایو سایِنس (Live Science)، ستاره‌شناسان در حال برنامه‌ریزی یک سفر ماهی‌گیری هستند. آن‌ها قصد دارند تکه‌هایی از یک شهاب‌سنگ کوچک را بیابند که از منظومه ستاره‌ای دیگری با انرژی معادل حدود 121 تُن تی‌اِن‌تی به اقیانوس آرام برخورد کرد.
تیم دانشمندان دانشگاه هاروارد امیدوار است که تکه‌هایی از این صخره بین‌ستاره‌ای معروف به 08- CNEOS 2014-01 را بیابند. آن‌ها قصد دارند این شهاب‌سنگ بین‌ستاره‌ای را با استفاده از یک آهن‌ربای عظیم از اقیانوس صید کنند. این شهاب‌سنگ هشتم ژانویه 2014 (18 دی 1392) به زمین برخورد کرد.
بنا به اظهارات اعضای این تیم، یافتن چنین قطعه‌ای نشان‌دهنده اولین تماسی است که انسان‌ها با ماده‌ای داشته‌اند که متعلق به فراتر از منظومه شمسی است و از غبار بزرگ‌تر است.
در سال 2019، دانشمندان منشأ بین‌ستاره‌ای این جرم را با اطمینان 999/ 99 شناسایی کردند؛ اما فرماندهی فضایی آمریکا آن را در ماه مه 2022 (اردیبهشت، خرداد) تأیید کرد.
هیچ شاهد معتبری مبنی‌بر برخورد شیء به زمین وجود ندارد. به گفته دانشمندان، این شهاب‌سنگ در نیمه‌شب، حدود 160 کیلومتر دورتر از سواحل پاپوآ گینه‌نو، به جو برخورد کرد و حدود یک درصد انرژی بمب هیروشیما را داشت.
به نظر می‌رسد CNEOS 2014-01-08 با عرض 0/5 متر اولین جرم بین‌ستاره‌ای کشف‌شده در منظومه شمسی است. تصور می‌شود CNEOS 2014-01-08 از منظومه ستاره‌ای دیگری باشد، زیرا با سرعت 60 کیلومتر در ثانیه نسبت به خورشید حرکت می‌کرد. این سرعت زیادتر از آن است که گرانش خورشید آن را محدود کند.
در فاصله زمین از خورشید، هر جسمی که سریع‌تر از حدود 42 کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند، در یک مسیر فرار نامحدود و هذلولی نسبت به خورشید قرار دارد. این بدین معنی است که CNEOS 2014-01-08 به وضوح از حد مجاز سرعت محلی برای اجرام محدود تجاوز می‌کرد و در طول مسیر با هیچ سیاره دیگری برخورد نداشت؛ بنابراین باید از خارج از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد.
استحکام CNEOS 2014-01-08 بسیار فراتر از استحکام مواد یک شهاب‌سنگ معمولی آهنی است که بازیابی آن را آسان‌تر می‌کند. منظور از استحکام مواد، میزان مقاومت آن‌ها دربرابر تغییر شکل یا آسیب‌دیدن است.
به گفته دانشمندان، بیشتر شهاب‌سنگ‌ها به اندازه‌ای آهن دارند که می‌توانند به آهنربایی که دانشمندان قصد دارند برای سفرهای اقیانوسی از آن استفاده کنند، می‌چسبند. با توجه به استحکام بسیار بالای CNEOS 2014-01-08 احتمالاً تکه‌های آن فرومغناطیسی هستند.
کشتی پروژه گالیله با خروج از پاپوآ گینه‌نو، از یک سورتمه مغناطیسی روی یک وینچ (کِشنده) لانگ‌لاین (قلاب طویل) استفاده خواهد کرد که به مدت 10 روز در امتداد بستر دریا در 7/1 کیلومتری کشیده می‌شود. دانشمندان امیدوارند که آهن‌ربا بتواند قطعات کوچکی از شهاب‌سنگ (به اندازه 0/1 میلی‌متر)، بازیابی کند.
راه جایگزین برای مطالعه یک جرم بین‌ستاره‌ای از نزدیک، انجام یک مأموریت فضایی به سوی جرمی است که در آینده از همسایگی زمین می‌گذرد.