موافقان در بند فضاسازی غرب، مخالفان ترسان از تکرار تجربه تلخ برجام

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیار آفتاب؛ با نزدیک شدن به پایان مهلت گروه ویژه اقدام مالی (FATF) به ایران، جهت قرارگیری ایران در لیست سیاه این گروه به علت عدم پذیرش کنوانسیون های مورد نظر، بحث های تصمیم گیری در این خصوص به شدت داغ شده است. گروه ویژه اقدام مالی چندین بار فرصت ایران را تمدید و هر بار از این فرصت به عنوان ابزار فشار استفاده کرده است تا مقامات ایرانی را مجبور به پذیرش دو کنوانسیون باقی مانده از گروه ویژه اقدام مالی کند.

این روزها بحث FATF نه تنها به تیتر رسانه های مختلف داخلی تبدیل شده است بلکه مقامات و نهاد های مختلف تصمیم گیر و تصمیم ساز در این خصوص اظهار نظرهای متفاوتی داشته اند.

علی رغم اینکه کنوانسیون هایی چون پالرمو و CFT بیش از یک سال در اختیار مجمع تشخیص بوده است اما همچنان بررسی ها و اظهار نظرات در مجمع بر روی این موارد وجود دارد. در آخرین موضع گیری محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام از ادامه پیگیری ها خبر داد و نظرات در مجمع را به سه دسته تقسیم کرد. یک؛ آنهایی که معتقدند با پذیرش این بندها راه های دور زدن تحریم ها بر آمریکایی ها عیان خواهد شد. دوم، کسانی که بر ادامه دار بودن این مسیر تاکید دارند و این درخواست گروه ویژه را مقدمه ای بر خواسته های بعدی آنها می دانند که این مسئله کشور را در یک دور باطل نگه می دارد. سوم کسانی که به محدود شدن روابط بانکی کشور معتقدند و عدم پذیرش لوایح را مقدمه ای بر وارد سازی آسیب های بزرگتر بر اقتصاد کشور می دانند.

این شرایط در حالی است که تعدادی از نمایندگان مجلس نیز اقدام به نوشتن نامه ای در خصوص اهمیت پذیرش لوایح، به رهبر انقلاب داشتند که در آن نامه از ایشان جهت حمایت از تصویب این لوایح یاری خواستند.

همچنین در کنار این ها رئیس کل بانک مرکزی در آخرین موضع گیری خود در خصوص لوایح گفته بود که در صورت ورود ایران به لیست سیاه، کشور هایی چون چین و روسیه نیز نمی توانند روابط بانکی خود با ایران را تضمین کنند. واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور نیز در اظهار نظری مخالفت ها با FATF را نه کارشناسی بلکه سیاسی دانست.

نگاهی به شرایط موجود و موضع گیری های مختلف نشان می دهد که همچنان مخالفان و موافقان لوایح بر مواضع خود، محکم، ایستاده اند و قصد کوتاه آمدن در مقابل این موارد را ندارند.

دورهای باطل در تصمیم گیری، بلای کشور

اما آنچه که می توان به آن توجه داشت و گویا اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها نیز به آن پی برده اند، دور های باطل متعددی است که کشور گرفتار آن می شود و راحت در زمین بازی کشور های غربی قرار می گیرد. به عنوان نمونه در حال حاضر مدت زیادی تا دو ساله شدن خروج آمریکا از توافق برجام نمانده که برخی از مسئولین ما همچنان به دنبال چشم آبی ها و چشم بادامی ها هستند تا شاید نانی از آب برجام برای کشور دست و پا کنند. این دور آنقدر طولانی شده است که در شرایطی که عقلا و منطقا ایران باید به عنوان طرف طلب کار شناخته شود اما این اروپاییان هستند که ایران را تهدید به به کارگیری مکانیسم ماشه در برجام می کنند. سوال واضح و صریح این جاست که آیا افزایش این دورهای باطل منجر به ایجاد این باور در غرب نمی شود که ایران در تلاش است که به هرقیمتی دست خود را به دست آنها برساند و آیا همان مسئله منجر به امتیاز گیری آنها نخواهد شد؟

FATF نمونه دیگری از همین دورهای باطل است که بررسی آن در یک نهاد کشور بیش از یک سال به طول انجامید و گروه اقدام مالی نیز هر بار با استفاده از ترفند تمدید فرصت، شرایطی را ایجاد کرد که فضایی احساسی در تصمیم گیری حاکم شود. سوال دیگر این است که آیا این سطح از نشان دادن ضعف در تصمیم گیری در بین مسئولین منجر نخواهد شد که جریان غرب خود را مستحق گرفتن امتیازات بیشتری از ایران بداند و این بازی را در حوزه های دیگر هم ادامه دهد؟ آیا همین تزلزل در تصمیم گیری ها منجر به وارد سازی ضربات متعدد به کشور در حوزه مختلف چون قراردادهای نفتی و یا قرارداد های خودرویی نشد؟

تنها یک دلیل برای پذیرش FATF؛ آن هم احتمالی است

اما نگاهی به مواضع موافقان نشان می دهد که این گروه تنها یک دلیل برای پذیرش این لوایح دارند و آن هم احتمال آینده ای محدود تر برای اقتصاد ایران است و حتی خود نیز اذعان دارند که تضمینی نمی دهند که پذیرش این لوایح در پیشبرد اهداف کلان اقتصادی مثمر ثمر باشد. به عنوان نمونه مواضع آقای ظریف وزیر امور خارجه در مجلس بود که خود به این مهم اعتراف کرد که تضمینی برای بهبود شرایط اقتصادی بعد از پذیرش این لوایح وجود ندارد.

موضع گیری جالب دیگر نوع پاسخ رئیس کل بانک مرکزی به سوال یکی از خبرنگاران است. وی در پاسخ به این سوال که چه تضمینی وجود دارد که با پذیرش FATF وضعیت اقتصادی و گردش مالی کشور بدتر نشود، اظهار داشت: «بهتر است که اینگونه سوال بپرسیم که چه تضمینی وجود دارد که با رفتن ایران به لیست سیاه FATF وضعیت مردم بدتر نشود؟» رئیس کل بانک مرکزی نه تنها پاسخی منطقی برای ارائه ندارد بلکه درباره آینده اقتصادی کشور با تکیه بر احتمالات نظر می دهد.

اگر بخواهیم از کنار تاکید پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا بر پیوستن فوری ایران به این لوایح و چرایی آن بگذریم. بررسی نوع عملکرد و نظر موافقین این لوایح گذر کردنی نیست و دو نوع نگاه را به نمایش می گذارد. یا موافقین خود به شدت تحت تاثیر فضاسازی غربی ها هستند و از تحلیل شرایط تهی یا اینکه سعی دارند با سیاه نمایی وضع موجود و حتی آینده جامعه را با ترس مواجه کنند و در ادامه به پیاده سازی سیاست های خود بپردازند.

نکته حائز اهمیت اینجاست که تمام موارد ذکر شده در خصوص لوایح FATF توسط موافقان، همان مواردی است که این افراد در دوران برجام نیز بیان می کردند و همه چیز حتی آب خوردن مردم به آن گره می زدند. اما بعد از مدتی نه تنها مشکلات گذشته با شدت بیشتری بازگشت بلکه طمع طرف غربی برای افزایش درخواست ها بیشتر هم شد و حتی برجام های 2 و 3 را نیز خواستار شدند. رقم خوردن چنین اتفاقی در حوزه پذیرش لوایح FATF نیز دوراز انتظار نیست. چرا که قرار بود برجام برای بسیاری از مسئولین یک تجربه باشد تا در دیگر حوزه ها از این تجربه بهره بگیرند.

مطمئنا موافقان بیش از اندازه به سازمان های جهانی و گروه ها و کنوانسیون های چند ملیتی اعتماد دارند. گویا هر چه قدر هم از این گروه ها ضربه بخورند حاضر بازگشت از اعتماد خود نیستند. در مسئله برجام هیچ یک از سازمان های جهانی نتوانستند جلوی ضرر ایران را بگیرند و فقط تماشاگران این عرصه بودند. حال سوال تکرای که در برجام نیز پرسیده شد و بی پاسخ ماند و یا به سازمان های جهانی حواله داده شد این است که تضمین عدم خیانت گروه ویژه اقدام مالی در این عرصه چیست؟

در هر صورت امید است که مسئولین دل سوز از ادامه دورهای باطل جلوگیری کنند تا طرف غربی نیز بداند که تصمیم گیران در این کشور از ثبات و قدرت تصمیم گیری بالایی برخوردارند.

انتهای پیام /