چگونه ایمان به خدا، آرامش را در دل‌ها برقرار می‌کند؟

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در عصر حاضر با توجه به امکانات موجود، به نظر می‌رسد که انسان باید در رفاه و آرامش غوطه ور شده باشد. اما افسردگی، اضطراب و مسائلی از این دست، هر روز بیشتر از دیروز در جامعه فراگیر می‌شود. تنها راه نجات از این مسائل، پناه بردن به دین و عمل به تعالیم دینی است. در قرآن کریم تاثیرات شناختی ایمان به خداوند، این گونه ذکر شده است:

تنها خدا، ولی و حامی ما است

در آیه 78 سوره حج آمده است: وَاعتَصِمُوا بِاللَهِ هُوَ مَولَاکُم فَنِعمَ المَولَی وَنِعمَ النَصِیرُ. به پناه خدا رَوید که او مولای شماست؛ چه نیکو مولایی و چه نیکو یاوری. مومنان دائم خود را زیر چتر حمایت خدا و در سایه عنایت او می‌بینند. زیرا جز خدا، حامی دیگری نمی‌شناسند و تنها خدا را سرپرست و مولای خود می‌دانند.

خداوند قادر و بی نیاز مطلق است

در آیه 15 سوره فاطر آمده است: یَا أَیُهَا النَاسُ أَنتُمُ الفُقَرَاءُ اِلَی اللَهِ وَاللَهُ هُوَ الغَنِیُ الحَمِیدُ.‌ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید؛ تنها خداوند است که بی‌نیاز و شایسته هر گونه حمد و ستایش است. مومنان خود را در هر کار و هر حالتی نیازمند خدا می‌بینند و او را قادر و بی‌نیاز مطلق می‌دانند.

مومنان تنها از خدا می‌ترسند

در آیه 39 سوره احزاب آمده است: الَذِینَ یُبَلِغُونَ رِسَالَاتِ اللَهِ وَیَخشَونَهُ وَلَا یَخشَونَ أَحَدًا اِلَا اللَهَ وَکَفَی بِاللَهِ حَسِیبًا. (پیامبران) پیشین کسانی بودند که تبلیغ رسالت‌های الهی می‌کردند و (تنها) از او می‌ترسیدند، و از هیچ کس جز خدا بیم نداشتند؛ و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداش‌دهنده اعمال آنها) است!

نور وجودی مومنان

در آیه 122 سوره عمران آمده است: أَوَمَن کَانَ مَیتًا فَأَحیَینَاهُ وَجَعَلنَا لَهُ نُورًا یَمشِی بِهِ فِی النَاسِ کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُلُمَاتِ لَیسَ بِخَارِج مِنهَا... آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم و نوری برایش قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود، همانند کسی است که در ظلمت‌ها باشد و از آن خارج نگردد؟!... مومنان به دلیل نوری که دارند، می‌توانند حق را از باطل تشخیص دهند. آن‌ها به خاطر درک صحیح خود و روشن بودن همه راه ها، هیچ گاه اضطراب و نگرانی ندارند.

مومنان، حسرت دبروز و غم فردا را ندارند

در آیه 23 سوره حدید آمده است: لِکَیلَا تَأسَوا عَلَی مَا فَاتَکُم وَلَا تَفرَحُوا بِمَا آتَاکُم وَاللَهُ لَا یُحِبُ کُلَ مُختَال فَخُور. این بخاطر آن است که برای آنچه از دست داده‌اید تأسف نخورید و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد! مومنان، نه برای چیزی که از دست دادند افسوس می‌خورند، نه از متاع دنیوی خوشحال و نه نگران آینده هستند.