جزییات کشف معماری 4500 ساله در شرق ایران اعلام شد

تپه پیرزال در 60 کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال 1387 در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال 1402 از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکده هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دوره چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود 2500 تا 2300 پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایه اول این محوطه است.

حسین سرحدی عضو هیأت علمی دانشگاه زابل که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپه پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دوره IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دوره چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود 2500 تا 2300 پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایه اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیه جنوبی یک حیاط مرکزی است.

او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچه در ضلع شمالی کارگاه 3 نشاندهنده توسعه ساخت و ساز در دوره آخر عصر مفرغ سیستان است.

در این فصل، که کارگاه شماره 3 به ابعاد 10 در 10 متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود 4300 سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.

باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالاهای مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادله اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.

سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.