آنالیز بازی منچسترسیتی - آرسنال / گزارش تحلیلی: آرسنال چطور در اتحاد نباخت

به گزارش "ورزش سه"، برای هواداران منچسترسیتی که به پیروزی امیدوار بودند و بی طرف هایی که خواهان سرگرمی و فوتبال زیبا هستند این مسابقه ناامید کننده بود اما در مقابل برای هواداران آرسنال و کسانی که به فوتبال تاکتیکال علاقه مند هستند؛ جای قدردانی زیادی وجود دارد. فصل گذشته که منچسترسیتی به امید قهرمانی آرسنال پایان داد؛ آن ها در همان مسابقه نابود شدند اما این بار تیم میهمان بسیار قوی ظاهر شد. شاید این یک پیروزی برای آرسنال نبود اما رقابت قهرمانی را بسیار داغ کرد به گونه ای که لیورپول، آرسنال و سیتی در نه بازی باقیمانده لیگ، تنها سه امتیاز از یکدیگر فاصله دارند. سرمربیان دو تیم، بازی را چگونه دیدند؟ گواردیولا گفت: آنها به ما اجازه دادند که به سمت چپ خود برویم، سمتی که مارتین اودگارد و بوکایو ساکا در آنجا حضور داشتند و بعد از همان ناحیه به طرز باورنکردنی پرس می کردند. زمانی که می توانستیم توپ را به خط آخر حمله انتقال دهیم، آن ها مجبور به عقب نشینی می شدند هرچند که از عقب زمین نیز به خوبی در وضعیت بلاک، دفاع می کردند چرا که پیدا کردن فضا برای ما واقعا سخت بود. ما نمی توانستیم زیاد پرس کنیم چرا که آن ها عمدتا از توپ های بلند استفاده می کردند. آرتتا گفت: فکر می کنم از نظر دفاعی، ما فوق العاده بودیم. ما باید از بالای زمین آن ها را تحت فشار قرار می دادیم؛ واقعا خوب بودیم چرا که مشکلات زیادی برای آن ها ایجاد کردیم. وقتی آن ها به این خوبی بازی می کنند، شما مجبور به عقب نشینی و دفاع در بلاک پایین زمین می شوید. آن ها بازیکنان ما را به عقب نشینی وا داشتند اما ما نیز به خوبی فضاها را پوشش دادیم.

آرایش های اولیه

بازیسازی منچسترسیتی گواردیولا منچسترسیتی را با آرایش 1-3-2-4 به زمین فرستاد. متئو کواچیچ و رودری به عنوان دو پیوت (دو بازیکن پست شش) و جوسکو گواردیول و مانوئل آکانجی به عنوان مدافعان کناری قرار داد. در بازیسازی از عقب زمین، کواچیچ اغلب در سمت چپ دو مدافع میانی قرار می گرفت و مدافعان کناری برای ایجاد عرض به جلو فشار می آوردند. برناردو سیلوا و فیل فودن در کنار رودری (مطابق شکل زیر) به خط میانی رفتند، و کوین دی بروین بالاتر از خط میانی، از ارلینگ هالند حمایت می کرد.

این جابه جایی ها سبب شد تا آرسنال شکل دفاعی 2-4-4 خود را مقابل آن ها تشکیل دهد. تیم میهمان از تحت فشار قرار دادن کواچیچ صرف نظر کرد و به جای آن کای هاورتز و مارتین اودگارد را در مقابل سه مدافع میانی برآورد شده سیتی قرار داد. این کار باعث شد تا سیتی بر مالکیت توپ مسلط شود و در دقایق زیادی از نیمه اول، آنها مجبور به دفاع در وضعیت بلاک از زمین خودی شوند. آرسنال مجبور شد عقب نشینی کند شکستن لو بلاک آرسنال به چالش اصلی سیتی تبدیل شد. سیتی در یک سوم تهاجمی، سیلوا را در عرض سمت راست قرار داد؛ با این حال در سمت چپ، فودن برای حمایت از دی بروین و هالند (مطابق شکل زیر) در عمق باقی می ماند. کواچیچ به عنوان پست هافبک میانی، به عریض شدن تیم کمک می کرد و با بازی خوب گواردیول، ساکا اغلب در سمت راست آرسنال به عقب کشیده می شد. بنابراین تیم میهمان اغلب با یک مدافع اضافی، به دفاع پنج نفره تبدیل می شد و گاهی اوقات حتی با عقب نشینی گابریل ژسوس با یک خط شش نفره دفاع می کرد. بر خلاف ساکا، که در نیمه اول حداقل تاثیر ضدحمله ای داشت، ژسوس در انتقال تهدیداتی را بر علیه سیتی ایجاد کرد. مهاجم سابق سیتی، درخشان ترین جرقه آرسنال در نیمه اول بود.

معضل مدافع کناری سیتی آرسنال سخت تلاش کرد تا خطر ایجاد شده توسط سیتی را در کانال چپ خود محدود کند؛ و ساکا اغلب مسیر پاس‌های کواچیچ را به فودن و دی بروین مسدود می‌کرد. بن وایت نیز در کنار جورجینیو بیشتر در کانال های عمقی زمین حضور داشت. (مطابق شکل زیر) در حالی که دکلان رایس بالاتر از این دو نفر حضور داشت و به عنوان خط اول پرس آرسنال، آماده درگیری و ایجاد فشار بود. فشردگی عمقی آرسنال در سمت راست، فضا را برای گواردیول ایجاد می کرد که به جلو برود و اغلب در برابر بن وایت قرار می گرفت.

با این حال، سیتی فاقد پاس آخر یا سانتر از هر دو طرف بود. آنها برای حفظ سرعت حملات خود تلاش کردند اما نتوانستند بازیکنانی را پیدا کنند که بتوانند سرعت بازی را افزایش دهند. واقعیت این است که بازی با دو مدافع کناری که ذاتا مدافع میانی هستند، و پس از رسیدن به یک سوم نهایی مالکیت توپ محدودتری دارند؛ خطر هجومی سیتی را محدود می کرد به ویژه وقتی آرسنال چنین بلاک فشرده ای ایجاد کرده است.

پرس آرسنال از بالاتر به طور مشخص آرتتا به بازیکنانش دستور داد تا در شروع نیمه دوم پرس را بالاتر ببرند. ساکا به خط اول پرس ملحق شد و به سمت کواچیچ رفت. آرسنال در اواخر نیمه اول چند موقعیت گل خطرناک را به دست آورده بود که بیشتر در نتیجه اشتباهات نادر بازیکنان سیتی روی توپ بود. با این حال، آنها با افزایش پرس به دنبال این بودند تا بتوانند نفوذ های سمت چپ سیتی را محدود کنند. بن وایت در حمایت از ساکا بالاتر رفت تا گواردیول را از خیلی بالاتر تحت فشار قرار دهد و ویلیام سالیبا نیز به آن ها ملحق می شد. مدافع میانی سمت راست آرسنال به نیمه زمین سیتی (مطابق شکل زیر) نفوذ می کرد و گابریل را در یک بازی شدید و اغلب پر تنش، در وضعیت یک در مقابل یک مقابل هالند رها کرد. آرسنال بازپس گیری های بیشتری پیدا کرد و لحظات خطرناکی را قبل از واکنش گواردیولا توانست خلق کند.

تغییرات گواردیولا پاسخ سرمربی سیتیزن ها به پرس بهبود یافته آرسنال، معرفی دو وینگر واقعی یعنی جک گریلیش و ژرمی دوکو بود. هر دوی آن ها اکنون تا جایی که ممکن بود عرض را حفظ می کردند؛ از طرفی سیلوا به مرکز زمین رفت تا به عنوان شماره هشت دوم پشت سر هالند بازی کند. ریکو لوئیس، جایگزین اولیه ناتان آکه مصدوم، در کنار رودری به عنوان هافبک میانی قرار گرفت و آرسنال مجدداً مجبور شد عقب نشینی کند و در وضعیت لو بلاک قرار گیرد.

شانس بزرگ آرسنال مارتینلی و تروسارد به دلیل وظایف دفاعی بیشتر و موقعیت بسیار عمیق تر از حد معمول، بازدهی تهاجمی بسیار کمی ارائه کردند. بلاک آرسنال برای برهم زدن و به هم ریختن بازی سیتی طراحی شده بود؛ در واقع به دنبال یک اشتباه موقعیتی یا انتقال پاس غلط از سیتیزن ها بودند تا آن ها را مجازات کنند. زمانی که اودگارد و هاورتز برای استفاده از فضاهای مرکزی بین خطوط از نیمه سیتی خارج شدند، آرسنال یک شانس بزرگ گل زنی را برای ربودن هر سه امتیاز بازی داشت. از آنجایی که لوئیس در موقعیتی قرار نداشت که بتواند یک خط دفاعی 4 نفره ایجاد کند، سیتی با یک ساختار دفاع سه نفره (مطابق شکل زیر) باقی ماند.

تروسارد می‌توانست به فضاهای بزرگ پشت سر نفوذ کند، اما علی رغم اینکه مارتینلی یک حرکت مشابه در سمت دور انجام داد، آرسنال نتوانست از این موقعیت به درستی استفاده کند؛ بازی بدون گل به پایان رسید و لیورپول تنها برنده آن روز باقی ماند.

منبع: Coaches' voice مترجم: امیرحسین شادمان