جمعه 9 آذر 1403

آنتروبات؛ روبات‌هایی که از سلول‌های ریه انسان ساخته می‌شوند

خبرگزاری دانشجو مشاهده در مرجع
آنتروبات؛ روبات‌هایی که از سلول‌های ریه انسان ساخته می‌شوند

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان به تازگی از سلول‌های ریه انسان، روبات‌هایی ساختند که حرکت می‌کنند، با هم در ارتباط بوده و همکاری دارند و از همه مهمتر این که قادر به ترمیم نورن‌های آسیب‌دیده هستند. چندی پیش درباره زینوبات‌ها مطلبی منتشر کردیم. در این مطلب از روبات‌های زیستی گفته شده که از سلول‌های نوعی قورباغه ساخته شده است. یعنی دانشمندان به جای استفاده از فلزات و پلاستیک،...

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان به تازگی از سلول‌های ریه انسان، روبات‌هایی ساختند که حرکت می‌کنند، با هم در ارتباط بوده و همکاری دارند و از همه مهمتر این که قادر به ترمیم نورن‌های آسیب‌دیده هستند. چندی پیش درباره زینوبات‌ها مطلبی منتشر کردیم. در این مطلب از روبات‌های زیستی گفته شده که از سلول‌های نوعی قورباغه ساخته شده است. یعنی دانشمندان به جای استفاده از فلزات و پلاستیک، از سلول زنده برای ساخت روبات استفاده کرده‌اند، روبات‌هایی که حتی تکثیر هم می‌شوند! در آن خبر گفته شد که کار روی سلول‌های انسانی نیز در حال انجام است، یعنی قرار است از سلول‌های انسان برای ساخت روبات استفاده شود. به تازگی مقاله‌ای منتشر شده که دقیقا چنین روبات‌هایی را از سلول انسانی تولید کرده است. این روبات‌ها، آنتروبات نام‌گذاری شده‌اند. این آنتروبات‌ها قطر‌های بین 30 تا 500 میکرون داشته و از توانایی حرکت با کمک تاژک بهره‌مند هستند. برای ساخت این روبات‌ها از یک سلول منفرد ریه استفاده می‌شود، این سلول‌ها در یک محیط کشت مناسب قرار داده شده و به مدت دو هفته از آن‌ها نگهداری می‌شود که در این مدت‌ها آن‌ها رشد کرده و به ساختار چند سلولی تبدیل می‌شوند. مورفولوژی آن‌ها می‌تواند به صورت کروی یا بیضوی بوده و برحسب کارکردی که دارند می‌توان آن‌ها را به تاژک مجهز کرد که به این روبات‌های زیستی امکان حرکت می‌دهد. بررسی‌های اخیر نشان داده است که این روبات‌ها امکان ترمیم صفحات سلول عصبی انسان را در محیط آزمایشگاهی دارند. این روبات‌ها از قابلیت‌های مختلفی برخوردار بوده که جزئیات آن را می‌توانید در مقاله‌ای با عنوان Motile Living Biobots Self-Construct from Adult Human Somatic Progenitor Seed Cells که در نشریه Advanced science منتشر شده بخوانید.