آنگولا به یاد آخرین قصیده شهریار؛/ خداحافظی با علی دایی، اولین صد گله تاریخ!

به گزارش "ورزش سه"، امروز درحالی تیم های ملی ایران و آنگولا در چهارمین دیدار تاریخ خود به مصاف یکدیگر می روند که اولین بازی این دو تیم یادآور آخرین نمایش شهریار فوتبال ایران در مستطیل سبز است.

علی دایی اسطوره فوتبال ایران موفق شد بعنوان اولین بازیکن تاریخ فوتبال لقب بگیرد که به رکورد 100 گل در بازی های ملی می رسد، رکوردی که حتی پله، مارادونا و سایر خدایان فوتبال نیز در دست یابی به آن ناکام بودند.

شهریار فوتبال ایران در روز 31 خرداد سال 1385 در بازی سوم تیم ملی ایران در جام جهانی 2006 آلمان مقابل آنگولا میدان رفت تا این آخرین باری باشد که شهریار فوتبال ایران برای عاشقان فوتبال قصیده سرایی می کند.

علی دایی که نماد موفقیت و تلاش مداوم نه تنها در فوتبال و بلکه در تمام عرصه های زندگی است، درحالی در بازی با آنگولا و سن 37 سالگی برای آخرین بار برای تیم ملی کشورمان به میدان رفت که تا سالها بعد فقر مهاجم گلزن در تیم ملی بوضوح مشاهده می شد و هیچ کدام از جانشینانش حتی سایه ای از او را هم به نمایش نگذاشتند و شاید بتوان از لفظ "خداحافظی زودهنگام" حتی در سن 37 سالگی برای او استفاده کرد.

علی دایی درحالی در اوج فشار و انتقادات مربوط به جام جهانی از فوتبال ملی کناره گیری کرد که تنها و تنها یک سال کافی بود تا به همه ثابت کند که هنوز هم پاشنه فوتبال ایران بروی علی دایی می چرخد و با قهرمان کردن سایپا بعنوان بازیکن - مربی پاسخ سالها انتقاد مخالفین خود را داد.

شماره 10 تیم ملی که برای بسیاری از فوتبال دوستان دهه های شصت و هفتاد نماد کاپیتان سوباسای کارتون فوتبالیستا با شماره 10 بود، در سال 1993 میلادی برای اولین بار در جام اکو در مقابل پاکستان بعنوان یار تعویضی برای تیم ملی به میدان رفت و تا سال 2006 حضور تهدیدناپذیری را در پیکان خط حمله ایران داشت و سرانجام با ثبت رکورد افسانه ای 109 گل در 149 بازی ملی برای همیشه از تیم ملی خداحافظی کرد.

رکوردی که سالهاست دستیابی به آن آرزوی سوپرمن های فوتبال دنیا مثل مسی و رونالدو و... بود و از بین تمام بازیکنان تاریخ، توجه کنید در بین تمام بازیکنان تاریخ، فقط کریستیانو رونالدو فوق ستاره پرتغالی توانست آن هم با بازی های ملی بیشتر (180 بازی ملی) و گلزنی در مقابل تیم های بسیار سطح پایین تر نسبت به پرتغال، رکورد 16 ساله علی دایی را بشکند.

شاید بتوان گفت یکی از "ای کاش" های عمیق فوتبال ما، عدم حضور علی دایی در سال های بعد از جام جهانی 2006 در تیم ملی بود تا هم بتواند به هدف همیشگی خود یعنی ثبت 120 گل ملی برسد و هم اینکه رکورد خود را دست نیافتنی تر کند. هرچند که در نهایت فشار بی سابقه منتقدین در فضای بعد از جام جهانی 2006 و جمله بی موقع "خداحافظ علی دایی" باعث شد تا شرایط طوری پیش نرود که رکورد علی دایی حتی برای کریس رونالدو هم دست نیافتنی باقی بماند.

سروش سلماسی