احتمال وجود آب در فاصله 12 میلیارد سال نوری از زمین

نشانه‌هایی از وجود آب در کهکشانی در فاصله‌ی 12.8 میلیارد سال نوری از زمین کشف شده و این دورترین فاصله‌ای است که تاکنون در آن آب یافت شده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل،تعدادی مولکول در کهکشان بزرگ "SPT0311-58" کشف شده است. این کهکشان متعلق به زمانی است که جهان تنها 780 میلیون سال داشت.

ستاره‌شناسان دانشگاه ایلی‌نوی (Illinois) در اربانا (Urbana) با استفاده از آرایه‌میلی‌متری بزرگ آتاکاما معروف به آلما (ALMA) در شیلی شواهدی از وجود مولکول‌های آب که از اتم‌های هیدروژن و اکسیژن ساخته شده‌اند در این کهکشان باستانی یافتند.

به گفته‌ی این اخترشناسان، شواهد حاکی از آن است که جهان مولکولی خیلی زود آغاز به کار کرده است و از هلیوم و هیدروژن به ترکیبات پیچیده‌تری رسیده است.

عناصری که از هلیوم و هیدروژن سنگین‌تر هستند زمانی که ستاره به پایان عمر خود نزدیک می‌شود در هسته دچار همجوشی می‌شوند بنابراین بر طبق این تحقیقات مرگ ستاره‌های اولیه به تولید مولکول‌ها در طول 800 میلیون سال کمک کرده است.

این فرآیند در نهایت هر آنچه که امروزه می‌شناسیم مانند زمین، خورشید، منظومه‌شمسی و انسان را به وجود آورده است. این تحقیقات شامل برخی از دقیق‌ترین و پیچیده‌ترین مطالعات از مولکول‌های گازی در جهان اولیه می‌شود.

یافتن شواهدی از مولکول‌های آب در این فاصله دور به ستاره‌شناسان بینشی در مورد سرعت تغییر جهان می‌دهد.

کهکشان "SPT0311-58" که این مولکول‌ها در آن یافت شدند از دو کهکشان تشکیل شده و اولین بار توسط دانشمندان رصدخانه آلما در سال 2017 کشف شده است.

این کهشکان در فاصله‌ی 12.8 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد این بدان معناست که نوری که از آن به زمین می‌رسد متعلق به 12.8 میلیارد سال قبل و زمان بازیونیده شدن جهان (Epoch of Reionization) است. این فرایند زمانی رخ داد که جهان تنها پنج درصد از سن کنونی خود را داشت و اولین ستاره‌ها و کهکشان‌ها در حال متولد شدن بودند.

نوری که ما شاهد آن هستیم دو کهکشان در حال ادغام را نشان می‌دهد. ستارگانی که با مصرف گازهای آن‌ها تشکیل می‌شوند در نهایت یک جفت کهکشان بیضوی باقی خواهند گذاشت.

"سریوانی جاروگولا" (Sreevani Jarugula)، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: ما با استفاده از رصدخانه آلما قادر به رصد گازهای مولکولی در هر دو کهکشان که با نام "SPT0311-58" شناخته می‌شوند، بودیم. در کهکشان بزرگ‌تر مولکول‌های آب و مونوکسید کربن یافت شد.

ستاره‌شناس و محقق اصلی تحقیقات توضح داد: اکسیژن و کربن از اولین عناصری هستند که تشکیل شدند که به شکل آب و مونوکسید کربن برای حیات ضروری هستند.

این کهکشان بزرگ‌ترین کهکشانی است که از زمان جوانی جهان می‌شناسیم و نسبت به سایر کهکشان‌ها گاز و غبار بیشتری دارد.

"جاروگولا" می‌گوید: این موضوع به ما فرصت‌های بالقوه‌ای برای رصد مولکول‌های فراوان در جهان می‌دهد تا تاثیر این عناصر سازنده حیات را بر جهان اولیه درک کنیم.

آب پس از هیدروژن و مونوکسید کربن سومین عنصر فراوان در جهان است.

مطالعه اولین کهکشان‌ها در جهان به دانشمندان در درک بهتر نحوه‌ی تشکیل، رشد و تکامل جهان کمک می‌کند. "جاروگولا" می‌گوید: مطالعه گاز و غبار این کهکشان‌های اولیه به ما در درک ویژگی‌های آنها مانند تعداد ستارگان در حال شکل‌گیری، سرعت تشکیل آنها، ارتباط میان کهکشان‌ها با یکدیگر و محیط میان‌ستاره‌ای کمک می‌کند.

وی افزود: اطلاعاتی وجود دارند که در مورد کهکشان "SPT0311-58" از آنها بی‌خبریم.

یکی از سوالاتی که آنها امیدوارند پاسخ آن را بیابند میزان گاز و غباری است که برای تشکیل ستاره در جهان اولیه استفاده شده است.

جاروگولا توضیح می‌دهد: برای پاسخ به این سوال باید مطالعات بیشتری بر کهکشان‌هایی که ستاره می‌سازند انجام شود.