اختلال علائم جسمی چیست؟ اختلال‌های مرتبط با آن کدامند؟
اختلال علایم جسمی و اختلال‌های مرتبط، علایم جسمی ناراحت کننده همراه با افکار، احساسات و رفتار غیر طبیعی در واکنش به علایم جسمی می‌باشد.
فرارو -اختلال علایم جسمی و اختلال های مرتبط، علایم جسمی ناراحت کننده همراه با افکار، احساسات و رفتار غیر طبیعی در واکنش به علایم جسمی می باشد.
به گزارش فرارو، در این مطلب اختلال علایم جسمی و انواع آن بررسی می شود.
اختلال علایم جسمی
ویژگی اصلی این اختلال که می تواند از کودکی شروع شود، وجود یک یا چند علامت جسمی ناراحت کننده که تاثیر قابل توجه در زندگی روزانه دارد، است. افکار، احساسات یا رفتارهای افراطی مربوط به علایم جسمی یا نگرانی های مربوط به سلامتی حداقل در یکی از موارد ذیل و حداقل به صورت شش ماه مشاهده می شود:
- افکار بی تناسب و پایدار درباره اهمیت علایم خود - سطوح بالای اضطراب مستمر درباره سلامتی یا علایم - صرف وقت انرژی زیاد برای این علایم یا نگرانی در مورد سلامت خود
علایم ممکن است مشخص (درد موضعی) یا نسبتا نامعین (احساس خستگی) باشند. رنج فرد چه از نظر پزشکی قابل توضیح باشد یا نباشد معتبر بوده و اغلب موارد همراه یک بیماری طبی واقعی دیده می شود که در این صورت افکار، احساسات و رفتار مربوط به این بیماری بیش از حد معمول هستند (ناتوان شدن بعد از سکته قلبی بدون عارضه).
افراد مبتلا به این اختلال علایم جسمانی خود را بی جهت تهدید کننده، پر خطر یا مشکل ساز ارزیابی کرده و بدترین فکر را در مورد سلامتی خود دارند تا حدی که ممکن است نقش محوری در زندگی فرد پیدا کرده و به خصیصه ای از هویت او تبدیل شده و در روابط بین فردی اش تاثیر گذار باشد. در اغلب موارد سطوح بالایی از مراقبت های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد که به ندرت موجب تسکین دغدغه های بیمار می گردد. در نتیجه فرد ممکن است به دنبال درمان توسط پزشکان متعدد برای همان علایم باشد. در کودکان شایعترین علایم دل درد های مکرر، سردرد، احساس خستگی و تهوع می باشد.
اضطراب بیماری (خود بیمار انگاری، هیپوکندریازیس)
ویژگی اصلی این اختلال که از اوایل و اواسط بزرگ سالی شروع شود، مشغولیت ذهنی به ابتلا یا کسب یک بیماری طبی جدی تشخیص داده نشده است.
در این این اختلال علایم جسمی وجود ندارند یا در صورت وجود داشتن فقط شدت خفیفی دارند. اگر یک بیماری طبی وجود داشته یا احتمال خطر بالایی برای ابتلا به یک بیماری طبی باشد (سابقه فامیلی محکم)، مشغولیت ذهنی به وضوح افراطی یا نامتناسب با آن است. در افراد مبتلا به این اختلال، سطوح بالایی از اضطراب در مورد سلامتی وجود دارد و فرد به سهولت درباره وضعیت سلامتی خود، با شنیدن خبر بیمار شدن فردی دیگر یا خواندن اخبار مربوط به سلامتی هراسان می شود. فرد به اقدامات افراطی مانند وارسی های مکرر بدن خود برای یافتن علایم بیماری پرداخته یا از ویزیت توسط پزشک یا رفتن به بیمارستانخودداری می کند.
ناراحتی افراد مبتلا به این اختلال اصولا ناشی از شکایت جسمی نیست بلکه بیشتر اضطراب درباره تشخیص احتمالی یک بیماریست. در صورتی که علامت یا نشانه جسمی وجود داشته باشد می تواند یکی از موارد ذیل باشد:
- یک احساس فیزیولوژیک طبیعی / سرگیجه هنگام تغییر وضعیت ناگهان - یک اختلال کارکردی خوش خیم موقت / وزوز گوش گذرا - یک احساس ناراحتی جسمی که عموما دلالت بر وجود بیماری نمی کند / آروغ زدن -.......
این اختلال حداقل شش ماه وجود دارد، اما نوع بیماری عامل ترس ممکن است تغییر کند. مشغولیت ذهنی بیمار را نمی توان به یک اختلال روانی دیگر نسبت داد.
اختلال تبدیلی (اختلال علامت عصبی کارکردی)
ویژگی اصلی این اختلال که در هر سنی ممکن است رخ دهد، وجود یک یا چند علامت مربوط به تغییر در حرکت ارادی یا کارکرد حسی است.
- علایم مشاهده شده در این اختلال شامل موارد ذیل است: - ضعف یا فلج - حرکات غیر طبیعی / لرزش - اختلالات راه رفتن و وضعیت گیری غیر طبیعی اندام - دوره های از عدم واکنش شبیه سنکوب یا اغما - حملاتی از لرزش منتشر غیر طبیعی همراه با اختلال یا فقدان آشکار هوشیاری که تداعی کننده حملات تشنجی هستند - کاهش یا از دست دادن صدای کلام - تغییر در آوا سازی / نارسا گویی - دوبینی
یافته های بالینی نشانگر شواهدی از ناسازگاری بین علایم و بیماری نورولوژیک یا طبی شناخته شده است. علامت یا نقص موجود سبب ناراحتی بالینی قابل ملاحظه یا افت کارکرد اجتماعی، شغلی و یا دیگر حوزه های کارکردی می شود و ارزیابی طبی را ایجاب می کند.
اختلال ساختگی
ویژگی اصلی این اختلال که معمولا از اوایل بزرگسالی شروع می شود، جعل علایم نشانه های طبی، روانی شناختی یا ایجاد آسیب در خود یا دیگران همراه با فریب مشخص است.
مبتلایان به این اختلال به دنبال ایجاد جرح یا بیماری می توانند خواستار درمان برای خود یا دیگری شوند. شیوه های تقلب می تواند شامل این موارد باشد:
- اغراق - جعل - القا
در حالی که یک بیماری با زمینه طبی هم ممکن است وجود داشته باشد، رفتار فریب آمیز یا ایجاد جرح همراه با فریب، سبب می شود که سایرین چنین افرادی (یا دیگری) را بسیار بیمارتر یا آسیب دیده تر در نظر بگیرند و این منجر به مداخلات بالینی بیشتر می گردد. مبتلایان به این اختلال، ممکن است احساس افسردگی و میل به خودکشی را به دنبال مرگ همسر خود گزارش کنند، در حالی که این مرگ واقعیت نداشته و اصولا همسری ندارند همچنین این افراد ممکن است در تست های آزمایشگاهی دست کاری کنند. این رفتار فریب کارانه در قبال خود یا دیگران حتی در غیاب پاداش آشکار خارجی نیز مشهود است. این اختلال با بیماری های روانی دیگر قابل توجیه نیست.
از دست ندهید