ادبیات در سال 98 در سکوت گذشت

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مشیت علایی مترجم و منتقد ادبی درباره وضعیت ادبیات در سال 98 و تاثیرات وقایع اجتماعی بر آن اظهار کرد: ادبیات را در سال 98 خیلی دقیق دنبال نکردم؛ این‌که ببینم در داستان کوتاه، رمان، شعر و نمایشنامه چه اتفاقاتی افتاده و چه تفاوت‌هایی با سال‌های گذشته داشته است، بنابراین پاسخ دقیقی نمی‌توانم داشته باشم. چیزهایی را به صورت پراکنده خواندم. چند مجموعه شعر برایم فرستاده بودند که شعرهای مهمی نبودند و چون برای ارزیابی جایزه شاملو بود و قرار بود به آن‌ها نمره بدهیم، نمره متوسطی دادم.

او افزود: من در این مجموعه‌ها تاثیری از شرایط جامعه ندیدم و بیشتر جریان‌های قبلی را دنبال می‌کردند، ادبیات پست‌مدرن بیشتر در آن‌ها مشهود بود تا ادبیات رئالیستی، دغدغه و مسائل سیاسی و اجتماعی را در این مجموعه‌ها ندیدم. البته ممکن است در مجموعه‌هایی که ندیدم متفاوت بوده باشد.

علایی سپس گفت: در زمینه داستان هم چیز قابلی نخواندم، البته اگر کتاب خوبی چاپ شده بود حداقل نامش را می‌شنیدم و یا می‌گفتند رمان یا مجموعه داستان متفاوتی چاپ شده است.

مترجم کتاب «رویداد ادبیات» نوشته تری ایگلتون در ادامه بیان کرد: به‌نظر می‌رسد اتفاق جدی‌ای در حوزه ادبیات اتفاق نیافتاده که این‌طور در سکوت گذشته است، اگر هم بوده من بی‌خبر هستم. چیزهایی که گفتم تجربه شخصی من بود و شاید بقیه دوستان چیزهای قابلی را بتوانند مطرح کنند. ولی در زمینه شعر فکر می‌کنم بقیه دوستان هم نمراتی که دادند پایین بود، تازه این پنج مجموعه از بین کتاب‌های زیادی انتخاب شده بودند. در شعر من چیز خاصی ندیدم، در داستان هم احتمالا باید این‌طور باشد. غیر از این بود، خبرش را می‌شنیدم و سراغ کتاب می‌رفتم. شاید بتوان گفت سال 98 سال راکدی در حوزه ادبیات بوده است، البته قطعی نمی‌گویم. علایی همچنین گفت: ادبیات ما در دهه 90 از رئالیسم و مدرنیسم فاصله گرفته و سراغ پست‌مدرنیسم رفته است و نویسندگان و شاعران توجه زیادی به آن نشان داده‌اند و برایشان جذاب بوده است. آنچه در زمینه شعر و داستان در دهه 90 می‌بینیم در این وادی گذشته است. در نتیجه باید پست مدرنیته در ایران مورد بررسی قرار بگیرد.

او درباره عملکرد رسانه‌ها در حوزه ادبیات و کتاب در سال 98 هم اظهار کرد: رسانه‌ها هم برنامه‌های قبلی خود را داشتند. بیشتر مجلات و نشریاتی که من دیدم مباحث اجتماعی و سیاسی داخلی و خارجی برایشان جذاب‌تر از ادبیات بود. شاید هم دلیل این موضوع این باشد که چیز دندان‌گیری در ادبیات ندیده‌اند که بخواهند آن را مطرح کنند و بر روی آن مانور بدهند. در فضای مجازی هم به صورت محدود فعالیت دارم. اما اگر داستان، رمان و شعر متفاوتی بود حتما دوستان و دانشجویانم به من می‌گفتند و مرا در جریان می‌گذاشتند، آن‌ها هم حساسیت خاصی نشان ندادند.