از 0-4 برنابئو تا 2-4 متروپولیتانو / چه بارسلونایی! مادرید دوباره لرزید

به گزارش "ورزش سه"، کمتر کسی شک داشت که اتلتیکو با خولیان یک ستاره به خدمت گرفته است. این عنکبوت، با کیفیت، فداکاری و گل‌هایش حتی از انتظارات هم فراتر رفته و حالا به رهبر بلامنازع اتلتیکو تبدیل شده است. برایش مهم نیست که 120 دقیقه نفس‌گیر روز چهارشنبه را پشت سر گذاشته، یا ضربه روحی پنالتی تاریخی‌اش را تحمل کرده؛ هیچ‌چیز جلودارش نیست.

وقتی در محوطه جریمه توپ به پایش می‌رسد، مستقیم به سمت دروازه می‌رود. اما چیزی که بیشتر تعجب‌آور است، نقش جولیانو سیمئونه است که بار دیگر به دوست صمیمی‌اش پاس گل داد. این بازیکن رایگان به اتلتیکو آمد و کاملاً روحیه پدرش را در خود دارد. بدون شک، یکی از بهترین زوج‌های لالیگا اما حتی آنها هم نتوانستند بارسایی را که در بدترین لحظه‌اش بازی 2-0 را برگرداند، متوقف کنند. پتانسیل این تیم واقعاً شگفت‌انگیز است.

اینیگو، اشتباهی که با پاس گل جبران کرد، برخلاف لنگله

فلیک به شکلی فوق‌العاده تیمی را که فصل گذشته حتی برای قهرمانی رقابت هم نکرد، از نو ساخته است. او بهترین نسخه بازیکنانی را که تقریباً از تیم کنار گذاشته شده بودند، بیرون کشیده. رافینیا نمونه آشکاری است، اما تنها نیست. اینیگو مارتینز حالا زوج کوبارسی شده و در سطحی عالی بازی می‌کند. البته مقابل اتلتیکو، با اشتباه در کنترل بازی، اجازه داد گریزمان، جولیانو و خولیان او را تنبیه کنند. اما با پاس گلی که به گل اول بارسا منجر شد، تا حدی جبران کرد. در مقابل، لنگله نتوانست اشتباهاتش را جبران کند و در هر دو گل اول اتلتیکو مقصر دیده شد.

گریزمان، جرقه‌ای به ارزش طلا

حضورش در ترکیب اصلی حالا به یک موضوع حساس تبدیل شده است. بدنش که در تمام دوران درخشانش روی چمن همه‌چیز را فدا کرده، دیگر مثل قبل سرحال نیست. او که از 30 سالگی گذشته، طراوت همیشگی را از دست داده. اما استعدادش؟ هنوز مثل روز اول است. هر حرکت را بهتر می‌کند و می‌تواند با پاسی مثل همان که گل 1-0 را ساخت، یک ضدحمله برق‌آسا راه بیندازد. توپی که فقط از عهده معدودی برمی‌آید و جولیانو و خولیان کار را تمام کردند.

لامین یک پدیده، از اول تا آخر بازی

دیدنش از نزدیک نفس‌گیر است. به خاطر استعداد بی‌نظیرش و به خاطر تسلطش روی توپ. به خاطر دریبل‌هایش. به خاطر اقتدارش. به خاطر پای چپش. به خاطر آینده‌ای که در انتظار این پسر 17 ساله است. در تیمی پر از ستاره، همیشه لامین است که حس خطر را به حریف القا می‌کند؛ یک اعجوبه که می‌توانست گل 0-1 را بزند، اما توپش با فاصله کمی از کنار تیر گذشت. حتی نابغه‌ها هم اشتباه می‌کنند اما او با گل سوم که سه امتیاز را آورد، جبران کرد.