امیدوارم روزی بتوانم در مسابقات بینالمللی برای کشورمان افتخارآفرینی کنم
ورزشکار پاراروئینگ با اشاره به ظرفیت فعالیت این رشته در ایران گفت: با حمایت بیشتر میتوانیم نتایج خوبی در پاراروئینگ داشته باشیم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از روابطعمومی فدراسیون قایقرانی، روئینگ یکی از رشتههای نسبتا نو ظهور در ایران است که علیرغم زمان کمی که از وارد شدنش به کشور میگذرد افتخارات زیادی کسب کرده است. پاراروئینگ جزو رشتههایی است که هر ساله در مسابقات پاراسیایی و پارالمپیک حضور دارد و در ایران به دلیل عدم وجود زیرساخت لازم، فقط یک یا دو ورزشکار در این رشته فعالیت میکنند. محسن ضربتی یکی از ورزشکاران پاراروئینگ کشور است که در اینباره بیان کرد: در سال 98 وارد رشتهی پاراروئینگ شدم که متاسفانه به دلیل نبودن قایق پاراروئینگ هنوز روی آب پارو نزدهام و با ارگو تمریناتم را دنبال میکنم. محسن ضربتی ورزشکار 31 ساله پاراروئینگ که در یک سانحه موتورسواری دچار آسیب ضایعهنخاعی شده در گفتوگو با روابطعمومی فدراسیون در رابطه با اولین تجربهاش در قایقرانی توضیح داد: برای اولین بار قایقرانی را در سن 16 سالگی با رشتهی تورینگ شروع کردم. ولی بعد از تقریبا یک سال و نیم این رشته را کنار گذاشتم. بعدها به دلیل مشغلهی کاری ورزش را فقط برای سلامتی دنبال میکردم و در وقتهای خالیام برای دویدن به دریاچهی آزادی میآمدم. او در مورد سانحه رانندگی که 8سال پیش برایش اتفاق افتاده بیان کرد: من بخاطر علاقهای که از کودکی به موتورها داشتم وارد رشتهی موتورسواری شدم و چندین سال در این رشته فعالیت داشتم. سال 92 در یک حادثه، با موتورم تصادف کردم که منجر به آسیب شدید در قسمت مهرههای پایین ستون فقرات و به کما رفتن من شد و دچار آسیب ضایعهنخاعی شدم. ضربتی دربارهی اولین تجربهاش در پاراکانو گفت: دو سال بعد از این اتفاق، یک روز در خانه به صورت اتفاقی در تلویزیون رشتهی پاراکانو را دیدم که ورزشکاران زیر نظر آقای مهدوینیا تمرین میکردند و جذب این رشته شدم و بعد از چندین ماه تمرین در مسابقات کشوری هم شرکت کردم ولی پس از مدتی به دلایل شخصی نتوانستم تمریناتم را ادامه بدهم تا اینکه در اواخر سال 98 به رشته پاراروئینگ روی آوردم. وی در رابطه با چگونگی علاقهمندی به رشتهی روئینگ اظهار کرد: اولین علاقهی من به رشته روئینگ در سال 93 به وجود آمد. زمانی که در بیمارستان بستری بودم و مسابقات روئینگ بازیهای آسیایی اینچئون که در همان موقع برگزار میشد را در تلویزیون دیدم که در آن مسابقه محسن شادی برنده مدال طلا شد. آنجا برای اولین بار با این رشته آشنا شدم. هر چند که بعد از آن به پاراکانو رفتم ولی همیشه اخبار این رشته را دنبال میکردم و به آن علاقهمند بودم. ضربتی افزود: در سال 98 وارد رشتهی پاراروئینگ شدم و تمریناتم را به طور منظم زیر نظر فرزین رضایی پیگیری میکنم. خدا را شکر روز به روز پیشرفت را در عملکردم بیشتر حس میکنم و تا الان موفق شدهام در تمام تست ها رکوردم را نسبت به تست قبل بهبود ببخشم. امیدوارم روزی بتوانم در مسابقات بینالمللی برای کشورمان افتخارآفرینی کنم. ورزشکار پاراروئینگ کشورمان در خصوص مشکلات موجود در این رشته توضیح داد: متاسفانه به دلیل نبودن قایق پاراروئینگ هنوز روی آب پارو نزدهام و با ارگو تمریناتم را دنبال میکنم. امیدوارم با هماهنگیهای صورت گرفته هرچه سریعتر قایق پاراروئینگ در اختیارم قرار بگیرد تا بتوانم تمریناتم را بعد از این در آب دنبال کنم. ضربتی در خصوص شروع مجدد ورزش پس از آن حادثه تلخ بیان کرد: به عقیده من انسان تا زمانی که زنده است باید به دنبال تجربههای جدید در همهی زمینهها باشد. من قبل از این حادثه هم همیشه به دنبال کسب تجربیات متفاوت در زمینههای مختلف بودم و این حادثه هم با اینکه برایم بسیار تلخ بود ولی من را متوقف نکرد و همچنان سعی میکنم فعالیتهای جدید را امتحان کنم. او در پاسخ به این سوال که " آیا برای کسانی که دارای معلولیت هستند توصیهای داری؟" پاسخ داد: من خودم را در جایگاهی نمیبینم که به دیگران توصیهای بکنم و هر کس صلاح خودش را بهتر از همه میداند. ولی این یک انتخاب است که با شرایط موجود کنار بیایی و شروع به فعالیت در رشتهی دلخواهت بکنی یا اینکه در خانه بمانی و این وضعیت را بهانهای برای انجام ندادن کارها قرار بدهی. ضربتی در پایان بیان کرد: از آقای رضایی تشکر میکنم که این بستر را برای من بهوجود آوردند که بتوانم وارد این رشته بشوم و تمرینات من را به صورت منظم کنترل میکنند. همچنین از آقای سهرابیان هم تشکر میکنم که به رشتههای پارا توجه ویژهای دارند. امیدوارم که مسئولین ورزش هم توجه بیشتری به رشتههای پارا داشته باشند و زیرساختهای این رشتهها را برای ورزشکاران فراهم کنند چرا که در صورت وجود زیرساختهای مناسب، ماهم میتوانیم در مسابقات بینالمللی بدرخشیم و باعث افتخار کشورمان ایران باشیم.
انتهای پیام /