انتقال شارل لکلرک از فراری تا چه حد محتمل است؟
با ادامه روند ناامید کننده فراری در فصل جاری زمزمه‌هایی از بررسی گزینه‌های آینده توسط شارل لکلرک به گوش می‌رسد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، بر اساس شایعات منتشر شده با توجه به عملکرد ناامید کننده فراری در فصل جاری به نظر می‌رسد مدیر برنامه‌های شارل لکلرک در حال ارزیابی وضعیت سایر تیم‌های فرمول یک برای سال 2027 است؛ آن هم صرفاً به عنوان یک اقدام احتیاطی. این به معنای جدایی قطعی او از فراری نیست و همه چیز به آن بستگی دارد که تیم‌های مختلف چگونه با تغییرات فنی عمده فرمول یک در سال 2026 کنار خواهند آمد اما بیایید بررسی کنیم که انتقال احتمالی لکلرک به هر یک از تیم‌های کنونی از منظر واقع‌گرایی تا چه اندازه محتمل به نظر می‌رسد.
کادیلاک؛ تقریباً هیچ شانسی وجود ندارد تنها سناریوی قابل تصور این است که تیم کادیلاک به براون جدیدی تبدیل شود: تیمی که در آغاز دوره فنی جدید از خلأهای ساختاری سود برده، جهشی حیرت‌انگیز انجام دهد و به نیرویی مسلط در پیست تبدیل شود. آن هم در حالی که ارتباط خود را با پروژه جنرال موتورز نیز تقویت کرده باشد. در چنین صورتی، از منظر تئوریک، لکلرک ممکن است برای پیوستن به یک تیم آمریکایی وسوسه شود اما احتمال وقوع چنین سناریویی چقدر است؟ متأسفانه برای طرفداران آمریکایی، تقریباً صفر.
آلپاین؛ برای موفقیت، معجزه بریاتوره لازم است وضعیت تیم فرانسوی نیز تفاوت چندانی ندارد. به ویژه اکنون که آلپاین تنها تا حدی یک تیم کارخانه‌ای محسوب می‌شود؛ چرا که با وجود نمایندگی رنو، قرار است با موتورهای مرسدس رقابت کند. لکلرک تنها در صورتی فراری را ترک خواهد کرد که مقصدش تیمی باشد که برای قهرمانی رقابت می‌کند. بنابراین، کادر فنی آلپاین باید در آغاز دوره فنی جدید معجزه‌ای رقم بزند و ثابت کند که این موفقیت‌ها تداوم‌پذیر هستند. در این میان، فقط جادوی فلاویو بریاتوره می‌تواند این رویا را به واقعیت نزدیک کند.
هاس؛ هیچ شانسی ندارد انتقال به این تیم آمریکایی حتی از انتقال به کادیلاک هم بعیدتر است. هاس همچنان به عنوان یک تیم مشتری فراری فعالیت می‌کند و جدایی از تیم کارخانه‌ای به مقصد یک تیم مشتری کاملاً غیرمنطقی خواهد بود. حتی اگر هاس در آغاز دوره جدید عملکردی چشمگیر داشته باشد، تنها در صورتی می‌توان آن را یک گزینه در نظر گرفت که به طور ناگهانی به پروژه‌ای کارخانه‌ای برای تویوتا تبدیل شود و حتی در آن صورت نیز معقول خواهد بود که رانندگان سطح بالا چند فصل صبر کنند تا تیم کوماتسو واقعاً بال‌های خود را بگشاید.
آئودی؛ فعلاً نه، اما شاید در آینده اینجاست که سرانجام بحثی جدی شکل می‌گیرد. هیچ‌کس از تیم فعلی کیک ساوبر انتظار معجزه در سال 2026 ندارد: خود ماتیا بینوتو نیز گفته است که موتور آئودی بهترین موتور در فرمول یک نخواهد بود و تیم همچنان در مرحله توسعه منابع انسانی و به‌روزرسانی زیرساخت‌های خود است اما اگر آئودی بتواند فراتر از حد انتظار ظاهر شود و با فاصله‌ای معقول از صدرنشینان فصل را به پایان برساند، آنگاه می‌توان از آن به عنوان یک گزینه بالقوه یاد کرد. حال فرض کنیم که فراری درگیر بحران است و امید به موفقیت از بین رفته؛ آیا لکلرک به تیمی می‌پیوندد که توسط رئیس پیشینش هدایت می‌شود؟ تیمی که کارخانه‌ای تمام‌عیار محسوب می‌شود و از استخدام‌های مهمی مانند انتقال پرسنل ردبول و مهندسان برجسته موتور از فراری بهره‌مند شده؟ هنوز هم انتقال به آئودی بعید است اما در مقایسه با گزینه‌های قبلی، دست‌کم سناریویی قابل بحث است. در واقع، رانندگان طراز اول احتمالاً با دیدی بلندمدت‌تر به فصل‌های 2028 یا 2029 به عنوان زمان مناسب برای پیوستن به آئودی نگاه خواهند کرد.
ریسینگ بولز؛ احتمال صفر در این مورد وقت زیادی صرف نمی‌کنیم: مشخص است که لکلرک تنها در صورتی به مجموعه ردبول خواهد پیوست که مقصدش خود تیم اصلی ردبول باشد. انتقال به فائنزا تنها زمانی مطرح می‌شود که ریسینگ بولز به طور کامل فروخته شود و به تیمی مستقل و واقعاً قدرتمند تبدیل گردد و حتی در آن صورت نیز بازسازی تیم و قطع کامل وابستگی‌اش به ردبول به زمان نیاز خواهد داشت.
آستون مارتین
یک گزینه جدی و جذاب
با توجه به اینکه فرناندو آلونسو در سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای خود قرار دارد و لنس استرول نیز تاکنون نتوانسته انتظارات را برآورده کند، جا برای ورود راننده‌ای مانند لکلرک در این تیم وجود دارد. تیمی که هم‌اکنون چهره‌هایی برجسته مانند آدریان نیوی، اندی کاول، اریک کاردیل و دیگر استعدادهای فنی را جذب کرده، با شرکت‌هایی چون هوندا و آرامکو همکاری دارد و از امکانات مدرن بهره‌مند است. بدون شک، این پروژه‌ای جاه‌طلبانه و الهام‌بخش است که هر راننده‌ای آن را زیر نظر خواهد داشت. بنابراین، همه چیز به آن بستگی دارد که آستون مارتین در فصل 2026 تا چه اندازه از تیم‌های صدر جدول فاصله خواهد داشت. اگر این فاصله کم باشد، شارل لکلرک احتمالاً باید برای به دست آوردن جایگاهی در این تیم با رقبایی چون فرستاپن یا راسل رقابت کند.
ویلیامز؛ با تردید همراه است این تیم افسانه‌ای در مسیر پیشرفت قرار دارد اما تصور اینکه روند تحول ویلیامز به موفقیت مک‌لارن در سال‌های اخیر شباهت داشته باشد، همچنان دشوار است. ویلیامز هنوز فاقد ستاره‌های بزرگ و حامیان مالی قدرتمند است. شاید بتوانند مانند سال 2014 دوباره برای سکو رقابت کنند اما آیا می‌توانند برای قهرمانی آماده شوند؟ اگر پاسخ منفی باشد، لکلرک نیز جایگاهی در ویلیامز نخواهد داشت.
ردبول؛ اگر شایعه حقیقت داشته باشد، چرا که نه؟ اگر روزی ردبول مکس فرستاپن را از دست بدهد، طبیعتاً یکی از بهترین جایگزین‌ها برای این ستاره هلندی، شارل لکلرک خواهد بود اما در این میان یک پرسش اساسی مطرح می‌شود: اگر فرستاپن معتقد باشد که چشم‌انداز آینده ردبول به اندازه کافی روشن نیست و تصمیم به ترک تیم گرفته، آیا لکلرک باید این تیم را مقصد مناسبی بداند؟ البته، یک سناریوی جذاب‌تر نیز وجود دارد: تشکیل یک زوج رؤیایی با حضور همزمان فرستاپن و لکلرک در ردبول اما این تیم معمولاً تمایلی به ایجاد چنین ترکیب‌هایی نداشته است. با این حال، تماشای چنین رقابتی درون‌تیمی، قطعاً برای هواداران بسیار دیدنی خواهد بود.
لکلرک و همیلتون؛ تجملی بی‌فایده در فراری
