انسان با اقرار به گناهکار بودن خود طلب عفو الهی کند
همه‌ی ما می‌دانیم که در چه زمان و مکانی لغزشی داشته‌ایم و خداوند هم از آن مطلع است بنابراین خوب است که انسان پیش از آنکه در درگاه حق تعالی مورد مواخذه قرار گیرد خود به گناهکار بودنش اعتراف کند تا خداوند نیز انسان را مورد بخشش قرار دهد.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«اللهم لاتؤاخِذنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولاتَجعَلنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزتِکَ یا عز المسلمین»
«خدایا مؤاخذه نکن مرا در این روز به لغزش‌ها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگی‌ها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها و آفات، ای عزت دهنده مسلمانان.»
حجت‌الاسلام والمسلمین مجید سینایی استاد حوزه در شرح عبارت «لاتؤاخِذنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ» در این دعا می‌گوید: براساس معنی در این عبارت می‌خوانیم که «خدایا ما را به خاطاها و لغزش‌های خود مواخذه نکن»، براساس گفته دین انسان حتما باید مورد سوال قرار بگیرد پس معنی اینکه خدایا من را با گناهان و اشتباه‌های خود مواخذه نکن با اصل قبر و قیامت منافات دارد.
وی ادامه داد: در اصل منظور این بخش دعا این نیست که خدایا از ما سوال نکن بلکه ما خودمان اعتراف می کنیم که گناهکار هستیم بنابراین نیازی نیست ما را مودد مواخذه و سوال قرار دهید، خدایا هر چیزی که شما می خواهید بعد از مواخذه به ما نسبت دهید ما خودمان قبول داریم.
این استاد حوزه یادآور شد: در این بخش دعا در واقع ما به خداوند می‌گوئیم که شما بعد از سوال و جواب می خواهی به من بگوئید چه گناهی کردم و انسان بدی هستم و من قبل از آن به این امر اعتراف دارم. بنابراین سوال و جواب خواهد بود با این تفاوت که یک نفر منکر بدی خود است و مورد مواخذه قرار می‌گیرد و گیر خواهد افتاد اما یک نفر هم هست خود به گناهکار بودن خود اعتراف می کند.
حجت‌الاسلام سینایی اظهار کرد: در مناجات شعبانیه آمده است «خدایا حالا که بنا به بخشش است چه کسی بهتر از تو و اگر مرگ من فرا برسد من عملی ندارم که من را به شما برساند، تنها یک عمل دارم که خیلی مرا به شما نزدیک خواهد کرد و آن هم اقرار من به خطاهای خودم است، لغزش‌ها در من زیاد بوده و نیازی به مواخذه نیست و من اعتراف می کنم و مرا مورد عتاب قرار نده و اگر می توانی مرا ببخش.»
انتهای پیام