با خواندن این سوره در قیامت سعادتمند می‌شوید + صوت آیات

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره هود یازدهمین سوره جزء یازدهم و دوازدهم و از سوره‌های مکی قرآن کریم است.

آیه 13 این سوره درباره تحدی قرآن، آیه 86 درباره بقیه الله و آیه 114 درباره تبدیل سیئات به حسنات از آیات مشهور و نامدار این سوره است.

سوره هود درباره حضرت هود (ع) پیامبر قوم عاد، قصص انبیاء، مبارزه با فساد و انحراف، حرکت در راه مستقیم حق، اثبات حقانیت وحی و قرآن، اعجاز و تحدی قرآن، مسئله علم خدا و ابتلا و آزمایش انسان در مسیر تکامل و انتخاب احسن سخن می‌گوید.

بر اساس روایات، هر کس سوره هود را قرائت کند،10 برابر تعداد کسانی که به حضرت نوح (ع) ایمان آورده‌اند یا تکذیبش کرده‌اند و نیز به تعداد موافقان و مخالفان حضرت هود (ع)، حضرت صالح (ع)، حضرت شعیب (ع)، حضرت لوط (ع)، حضرت ابراهیم (ع) و حضرت موسی (ع) به او پاداش داده می‌شود و چنین کسی در قیامت سعادتمند خواهد بود.

امام باقر (ع) درباره فضیلت سوره هود می‌فرماید: هر کس این سوره را در هر جمعه قرائت کند در قیامت در زمره پیامبران مبعوث خواهد شد و گناهانش به او شناسانده نخواهد شد.

در تفسیر برهان برای تلاوت این سوره خواصی مانند افزایش نیروی بدنی و برآورده شدن حاجات ذکر شده است.

فایل صوتی تلاوت آیات 6 تا 28 سوره هود با صدای مهدی فروغی

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن آیاتی از سوره هود همراه با ترجمه_س*

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

 و ما من داب فی الأرض الا علی الله رزقها و یعلم مستقرها و مستودعها کل فی کتاب مبین 6

و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست مگر اینکه روزیش بر عهده خداست و او قرارگاه و محل مردنش را می‌داند همه اینها در کتابی روشن ثبت است (6)

و هو الذی خلق السماوات و الأرض فی ست أیام و کان عرشه علی الماء لیبلوکم أیکم أحسن عملا و لئن قلت انکم مبعوثون من بعد الموت لیقولن الذین کفروا ان هذا الا سحر مبین 7

و اوست کسی که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید و عرش او بر آب بود تا شما را بیازماید که کدام‌یک نیکوکارترید! و اگر بگویی: شما پس از مرگ برانگیخته خواهید شد قطعا کسانی که کافر شده‌اند خواهند گفت: این ادعا جز سحری آشکار نیست (7)

و لئن أخرنا عنهم العذاب الی أم معدود لیقولن ما یحبسه ألا یوم یأتیهم لیس مصروفا عنهم و حاق بهم ما کانوا به یستهزئون 8

و اگر عذاب را تا چندگاهی از آنان به تاخیر افکنیم حتما خواهند گفت: چه چیز آن را باز می‌دارد؟ آگاه باش روزی که عذاب به آنان برسد از ایشان بازگشتنی نیست و آنچه را که مسخره می‌کردند آنان را فرو خواهد گرفت (8)

و لئن أذقنا الانسان منا رحم ثم نزعناها منه انه لیئوس کفور 9

و اگر از جانب خود رحمتی به انسان بچشانیم سپس آن را از وی سلب کنیم قطعا نومید و ناسپاس خواهد بود (9)

و لئن أذقناه نعماء بعد ضراء مسته لیقولن ذهب السیئات عنی انه لفرح فخور 10

و اگر پس از محنتی که به او رسیده نعمتی به او بچشانیم حتما خواهد گفت: گرفتاری‌ها از من دور شد! بی‌گمان او شادمان و فخرفروش است (10)

الا الذین صبروا و عملوا الصالحات أولئک لهم مغفر و أجر کبیر 11

مگر کسانی که شکیبایی ورزیده و کارهای شایسته کرده‌اند که برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ خواهد بود (11)

فلعلک تارک بعض ما یوحی الیک و ضائق به صدرک أن یقولوا لولا أنزل علیه کنز أو جاء معه ملک انما أنت نذیر و الله علی کل شیء وکیل 12

و مبادا تو برخی از آنچه را که به سویت وحی می‌شود ترک گویی و سینه‌ات بدان تنگ گردد که می‌گویند: چرا گنجی بر او فرو فرستاده نشده یا فرشته‌ای با او نیامده است؟ تو فقط هشداردهنده‌ای و خدا بر هر چیزی نگهبان است (12)

أم یقولون افتراه قل فأتوا بعشر سور مثله مفتریات و ادعوا من استطعتم من دون الله ان کنتم صادقین 13

یا می‌گویند: این قرآن را به دروغ ساخته است بگو: اگر راست می‌گویید ده سوره برساخته‌شده مانند آن بیاورید و غیر از خدا هر که را می‌توانید فرا خوانید (13)

فالم یستجیبوا لکم فاعلموا أنما أنزل بعلم الله و أن لا اله الا هو فهل أنتم مسلمون 14

پس اگر شما را اجابت نکردند بدانید که آنچه نازل شده است به علم خداست و اینکه معبودی جز او نیست پس آیا شما گردن می‌نهید؟ (14)

من کان یرید الحیا الدنیا وزینتها نوف الیهم أعمالهم فیها و هم فیها لا یبخسون 15

کسانی که زندگی دنیا و زیور آن را بخواهند جزای کارهایشان را در آنجا به طور کامل به آنان می‌دهیم و به آنان در آنجا کم داده نخواهد شد (15)

أولئک الذین لیس لهم فی الآخر الا النار و حبط ما صنعوا فیها و باطل ما کانوا یعملون 16

اینان کسانی هستند که در آخرت جز آتش برایشان نخواهد بود و آنچه در آنجا کرده‌اند به هدر رفته و آنچه انجام می‌داده‌اند باطل گردیده است (16)

أفمن کان علی بین من ربه و یتلوه شاهد منه و من قبله کتاب موسی اماما و رحم أولئک یؤمنون به و من یکفر به من الأحزاب فالنار موعده فلا تک فی مری منه انه الحق من ربک ولکن أکثر الناس لا یؤمنون 17

آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجتی روشن است و شاهدی از خویشان او پیرو آن است و پیش از وی نیز کتاب موسی راهبر و مایه رحمت بوده است دروغ می‌بافد؟ آنان که در جستجوی حقیقت‌اند به آن می‌گروند و هر کس از گروه‌های مخالف به آن کفر ورزد آتش وعده‌گاه اوست پس در آن تردید مکن که آن حق است و از جانب پروردگارت آمده است ولی بیشتر مردم باور نمی‌کنند (17)

و من أظلم ممن افتری علی الله کذبا أولئک یعرضون علی ربهم و یقول الأشهاد هؤلاء الذین کذبوا علی ربهم ألا لعن الله علی الظالمین 18

و چه کسی ستمکارتر از آن کس است که بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگارشان دروغ عرضه می‌شوند و گواهان خواهند گفت: اینان بودند که بر پروردگارشان دروغ بستند هان! لعنت خدا بر ستمگران باد (18)

الذین یصدون عن سبیل الله و یبغونها عوجا و هم بالآخر هم کافرون 19

همانان که مردم را از راه خدا باز می‌دارند و آن را کج می‌شمارند و خود آخرت را باور ندارند (19)

أولئک لم یکونوا معجزین فی الأرض و ما کان لهم من دون الله من أولیاء یضاعف لهم العذاب ما کانوا یستطیعون السمع و ما کانوا یبصرون 20

آنان در زمین درمانده‌کنندگان خدا نیستند و جز خدا دوستانی برای آنان نیست عذاب برای آنان دو چندان می‌شود آنان توان شنیدن حق را نداشتند و حق را نمی‌دیدند (20)

أولئک الذین خسروا أنفسهم و ضل عنهم ما کانوا یفترون 21

اینانند که به خویشتن زیان زده و آنچه را به دروغ برساخته بودند از دست داده‌اند (21)

لا جرم أنهم فی الآخر هم الأخسرون 22

شک نیست که آنان در آخرت زیانکارترند (22)

ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات و أخبتوا الی ربهم أولئک أصحاب الجن هم فیها خالدون 23

بی‌گمان کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده و با فروتنی به سوی پروردگارشان آرام یافتند آنان اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند بود (23)

مثل الفریقین کالأعمی و الأصم و البصیر و السمیع هل یستویان مثلا أفلا تذکرون 24

مثل این دو گروه چون نابینا و کر در مقایسه با بینا و شنواست آیا در مثل یکسانند؟ پس آیا پند نمی‌گیرید؟ (24)

و لقد أرسلنا نوحا الی قومه انی لکم نذیر مبین 25

و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم گفت: من برای شما هشداردهنده‌ای آشکارم (25)

أن لا تعبدوا الا الله انی أخاف علیکم عذاب یوم ألیم 26

که جز خدا را نپرستید زیرا من از عذاب روزی سهمگین بر شما بیمناکم (26)

فقال الملأ الذین کفروا من قومه ما نراک الا بشرا مثلنا و ما نراک اتبعک الا الذین هم أراذلنا بادی الرأی و ما نری لکم علینا من فضل بل نظنکم کاذبین 27

پس سران قومش که کافر بودند گفتند: ما تو را جز بشری مثل خود نمی‌بینیم و جز جماعتی از فرومایگان ما آن هم نسنجیده نمی‌بینیم کسی تو را پیروی کرده باشد و شما را بر ما امتیازی نیست بلکه شما را دروغگو می‌دانیم (27)

قال یا قوم أرأیتم ان کنت علی بین من ربی و آتانی رحم من عنده فعمیت علیکم أنلزمکموها و أنتم لها کارهون 28

گفت: ای قوم من به من بگویید اگر از طرف پروردگارم حجتی روشن داشته باشم و مرا از نزد خود رحمتی بخشیده باشد که بر شما پوشیده است آیا ما باید شما را در حالی که بدان اکراه دارید به آن وادار کنیم؟» (28)

انتهای پیام /