بزرگ مرد نثر که تو بودی
«هر گاه روح جامعه ایرانی روی در سلامت و میل به نظامی خردگرا داشته از میل به استعاره‌ها و مجازهای افراطی و تجربه اندر تجرید کاسته و زبان در جهت اعتدال و هم‌نشینی طبیعی خانواده‌های کلمات حرکت کرده است. فردوسی و بیهقی و خیام در اعصار خود مظاهر این خردگرایی‌اند.»