تزهایی درباره دموکراسی و موسیقی / حق به زور ستانده‌شده موزیسین‌ها

کتاب «دموکراسی و موسیقی» نوشته امیرحسین خلیلی توسط انتشارات کتاب فانوس منتشر شد. 110 تز در این کتاب ارائه شده است.

به گزارش خبرنگار مهر، انتشارات کتاب فانوس کتاب «دموکراسی و موسیقی» نوشته امیرحسین خلیلی را با شمارگان 500 نسخه و بهای 15 هزار تومان (قطع پالتویی) منتشر کرد. این کتاب دومین مجلد از مجموعه «بر مدار اندیشه» نشر کتاب فانوس را دربر می‌گیرد.

امیرحسین خلیلی موسیقیدان، نوازنده و مترجم و پژوهشگر حوزه موسیقی است. از جمله کتاب‌های پیشتر منتشر شده او می‌توان به «لایه‌های تاریکی؛ خوانشی فلسفی از آلبوم لایه‌های تاریکی کیهان کلهر» و ترجمه «نویز: اقتصاد سیاسی موسیقی» نوشته ژاک آتالی اشاره کرد.

خلیلی در کتاب «دموکراسی و موسیقی» 110 تز به مخاطبان ارائه می‌کند. به باور او خصلت تز موجز بودن آن است و همین ایجاز به بسط هرچه بیشتر تز می‌انجامد. به همین دلیل هرکدام از این تزهای ارائه شده در این کتاب، قابلیت آن را دارند که درباره آنها ساعت‌ها گفت‌وگو شود و یا حتی هرکدام به صورت جداگانه موضوع یک مقاله یا یک کتاب پژوهشی قرار گیرند.

برخی از تزهای ارائه شده در این کتاب از این قرار است:

*دموکراسی بیشتر به معنای سیاسی کلمه تفسیر می‌شود، در حالی که دموکراسی و مفاهیم مرتبط با آن عمیقا اقتصادی هستند.

*فرآیند کالایی سازی فرآیندی‌ست از انتزاع به انضمام. اقتصاد سیاسی موسیقی فرآیند کالایی سازی را نشان می‌دهد: از موسیقی در مقام بخشی از آئین‌ها و مناسک، و البته در پیوند با زندگی روزمره، تا بدل شدن آن به صفحه گرامافون و پارتیتور.

*دموکراسی در موسیقی در نسبت با بازار معنا و مفهوم پیدا می‌کند.

*بداهه پردازی چیزی نیست جز: خطر کردن، کثیف زدن، اشتباه زدن، بد زدن و در یک کلام خطا کردن.

*موسیقی عصر پساسرمایه‌داری دعوی تحول یا خلاقیت ندارد، موسیقی پساسرمایه‌داری تنها از حیث فراهم آمدن محیطی دموکراتیک (دموکراتیک به معنای تخصیص عادلانه وسایل و ایجاد فرصت برابر در استفاده از مکان‌های اجرای موسیقی) دستخوش تحول و تغییر می‌شود.

*دموکراسی در موسیقی به معنای ستاندن حق به زور ستانده شده موزیسین‌هاست. تحول در موسیقی نیز از همین منظر، معنا و مفهوم پیدا می‌کند.