تک‌نگاری | مرضیه جعفری؛ زنی از جنس اراده

ایمان گودرزی؛ در روزگاری که فوتبال زنان هنوز در تاریکی سکوت و بی‌توجهی نفس می‌کشید، مرضیه جعفری بی‌هیاهو پا به زمینی گذاشت که مسیرش بیشتر شبیه میدان مین بود تا چمن مسابقه. هیچ‌کس فرش قرمز پهن نکرد، سکوها نامش را فریاد نزدند، اما او بلد بود چگونه بی‌سکو، قهرمان شود. حالا، با صعود تیم ملی فوتبال زنان ایران به جام ملت‌های آسیا 2026، جعفری نه فقط یک مربی، که یک نقطه عطف در تاریخ ورزش زنان ایران است.

او اولین‌بار نیست که تاریخ می‌سازد. مرضیه جعفری پیش از اینکه روی نیمکت تیم ملی بنشیند، ده‌ها بار در فوتبال باشگاهی قله را فتح کرده بود. او با تیم خاتون بم به رکوردی افسانه‌ای دست یافت؛ 10 عنوان قهرمانی و 2 نایب‌قهرمانی در لیگ برتر فوتبال زنان ایران. رکوردی بی‌نظیر که او را به پرافتخارترین مربی تاریخ فوتبال زنان ایران تبدیل کرده است.

جعفری نسلی از بازیکنان را پرورش داد که امروز با غرور، پیراهن تیم ملی را بر تن کرده‌اند و حالا برای دومین‌بار جواز حضور در معتبرترین رقابت قاره‌ای را کسب کرده‌اند. در لحظه صعود، وقتی نگاهش پر از اشک شادی بود، فقط شادی یک برد نبود؛ اشکِ سال‌ها مبارزه، صبوری، بی‌امکاناتی و اثبات بود.

مرضیه جعفری فقط یک مربی نیست. او مربی‌گری را به ابزاری برای پرورش امید، ساختن اعتماد به نفس و باز کردن راه آینده برای دختران این سرزمین تبدیل کرده است. او یک نسل را با «می‌شود» بزرگ کرد، آن هم در دل جایی که مدام خیلی‌ها می‌گفتند «نمی‌شود».

257 251