تیری آنری: سالها به همه در مورد خودم دروغ گفتم!

به گزارش "ورزش سه"، آنری با وجود قهرمانی در جام جهانی 1998 با فرانسه و تبدیل شدن به بهترین گلزن تاریخ آرسنال، اعتراف کرده است که در طول دوران بازیگری خود با افسردگی دست و پنجه نرم کرده است، اما هرگز آماده علنی کردن این واقعیت و مقابله درست با آن نبوده است. آنری 46 ساله که در حال حاضر مربی تیم زیر 21 سال فرانسه است، گفت که پدرش آنتوان مدام از عملکرد او در زمین فوتبال در کودکی انتقاد می کرده است.

او در پادکست بارتلت گفت: "در طول زندگی حرفه‌ای‌ام، افسردگی داشتم. آیا من آن را می دانستم؟ نه. آیا کاری در مورد آن انجام دادم؟ بدیهی است که خیر. من به نوعی خود را با شرایط انطباق داده بودم. من برای مدت طولانی دروغ می‌گفتم، زیرا جامعه آمادگی شنیدن حرف‌های من را نداشت.

همه چیز به یکباره سر من در زمان کووید خراب شد. قبلاً می دانستم اما به خودم دروغ می گفتم. برای خوشایند جامعه و به خصوص پدر سختگیرم نقاب می زدم. ما تمایل داریم به جای مواجهه با مشکلاتمان بدویم و فرار کنیم، این همان کاری است که همیشه انجام می دادم. ما سعی می کنیم مشغول بمانیم، سعی می کنیم به آن فکر نکنیم.

کووید اتفاق افتاد و من پرسیدم "چرا می دوی، چه کار می کنی؟" من در قرنطینه و در مونترال بودم و یک سال نمی توانستم بچه هایم را ببینم خیلی سخت بود. حتی حرف زدن از آن سخت است. چیزی شبیه به آن باید برای من اتفاق می افتاد تا آسیب پذیری، همدلی و گریه را درک کنم. درک کنیم که احساسات، احساسات هستند و نباید سرکوبشان کرد. تقریباً هر روز بی دلیل گریه می کردم، اشک می آمد. نمی دانم چرا اما شاید اشک هایم مدت زیادی منتظر بودند. از بچگی به ما یاد دادند که پسری نباش که گریه می کند، به فکر حرف بقیه در مورد خودت باش. من در جایگاه یک مرد بزرگسال گریه می کردم اما در واقع تیری جوان بود که گریه می کرد. او برای هر چیزی که به دست نیاورده و برای ناتوانی و دلتنگی هایش گریه می کرد."

آنری داستانی از دوران نوجوانی خود را به یاد آورد که در پیروزی 6-0 برای تیم نوجوانان شهر 6 گل به ثمر رساند و با این حال پدرش هنوز راضی نبود:"من 15 ساله بودم و همان موقع معلوم بود که خیلی خوب هستم. ما 6-0 پیروز شدیم و من 6 گل زدم. من حال و هوای پدرم را می‌شناختم، می‌توانستم بفهمم که آیا خوشحال است یا نه. از زمین تا ماشین را در سکوت برگشتیم. از او پرسیدم خوشحالی؟ گفت لابد باید جواب بدم آره؟! تو یک گل و یک پاس گل را از دست دادی! به خانه پیش مامانم رسیدیم، من همینطور [سر پایین] راه می رفتم و او پرسید: " باز هم باختی؟"

بعد از اینکه دولت کانادا محدودیت های قرنطینه را برداشت، زمانی را با فرزندان و همسرم گذراندم و تصمیم گرفتم که نمی توانم بیش از این به جدایی از آنها ادامه دهم و از سرمربیگری ام ال اس مونترال استعفا دادم. آن زمان از پرستار بچه ها تا خودشان و همسرم به حالم گریه می کردند. تنها کسانی که تیری واقعی و نه آنری مشهور را دوست دارند."