حمایت بانوی نیکوکار داروساز از 140 کودک یتیم نیازمند

بانوی داروساز نیکوکار با حمایت از 140 کودک یتیم در طرح اکرام ایتام و محسنین، به رشد و اعتلای زندگی آنان کمک کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، پیروی از سیره مولا علی (ع) در حمایت از ایتام یکی از سنت‌های حسنه مردم نیکوکار کشورمان است. بسیاری از افراد به حمایت از ایتام به صورت گمنام و مخفی مبادرت دارند و نمی‌خواهند جایی نامشان عنوان شود. یکی از این نیکوکاران که در طرح اکرام ایتام مشارکت دارد بانویی است که حرفه‌اش داروسازی است و مانند بسیاری از نیکوکاران حامی ایتام روایت شنیدنی و خواندنی دارد.

این بانوی نیکوکار که نمی‌خواهد نامش در جایی منتشر شود حدود 15 سال پیش با طرح اکرام ایتام آشنا شده و به این طرح پیوسته است. وی که ابتدا حمایت از یک کودک یتیم را پذیرفته در این رابطه می‌گوید: همین که که متوجه شدمبا پیوستن به طرح اکرام، می‌توانم از ایتام حمایت کنیم، حمایت از یک یتیم را قبول کردم و تعداد ایتامی که می‌توانستم از آنها حمایت کنم روز به روز بیشتر شد. حالا بیش از 140 کودک یتیم را حمایت می‌کنم که در استان‌های سیستان و بلوچستان، فارس و خراسان جنوبی زندگی می‌کنند.

وی با بیان اینکه همیشه دوست داشتم به نیازمندان واقعی کمک کنم، ادامه می‌دهد: نکته مثبت طرح اکرام ایتام این است که مطمئن هستم کمک‌ها به طور مستقیم به دست کودکان یتیم می‌رسد، این طور شد که مشتاق شدم در این طرح مشارکت کنم و به تناسب درآمدم از از کودکان یتیم حمایت می‌کنم. در واقع کمک کردن موضوعی بود که در وجود خودم به آن احساس نیاز می‌کردم. با شروع مشارکت در طرح اکرام ایتام به وعده الهی رسیدم که هر چقدر ببخشید چندین برابرش را به دست می‌آورید.

این خانم حامی ایتام می‌افزاید: البته نیت من مادی نیست و من به این قصد که بخواهم مالی را به ایتام ببخشم و 10 برابر آن را به دست بیاورم به آنها کمک نمی‌کنم. احساسم این است که راه رفتن در این مسیر من را از بسیاری از مشکلات مصون می‌کند به هر حال در زندگی همه مشکلات کوچک و بزرگ ایجاد می‌شود و من این را دریافت می‌کنم که مشکلاتم به سهولت برطرف می‌شوند موضوعی که خودم و خانواده‌ام به خوبی آن را لمس می‌کنیم.

وی در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: روحیه من این طور نیست که بتوانم با خانواده کودکان یتیم که از آنها حمایت می‌کنم مواجه شوم اما یک یا دو مرتبه که برای اطمینان خاطر از وضعیت آنها به دیدن این خانواده‌ها رفته بودم و از دور زندگی آنها را مشاهده کردم بسیار زمان سختی بود که باور نمی‌کردم چطور ممکن است افرادی در این شرایط سخت زندگی کنند.

خانم حامی ایتام معتقد است آن چیزی که به آنها داده می‌شود مالی نیست که به آنها بخشیده شده باشد زیرا که این مال در واقع متعلق به خودشان است. یکی از کودکان یتیم که خوشبختانه دوران نوجوانی و تحصیل خود را به خوبی سپری کرد، برای ورود به مرحله دانشگاه و تحصیلات تکمیلی همچنان کمک و حمایت نیاز داشت و تا می‌توانستم از او حمایت کردم و مراحل تحصیلی بالاتر را طی کرد و به تقاضای خودش یک‌بار با هم ملاقات داشتیم و شاهد بالندگی و تشکیل خانواده او بودم که در شرایط خوبی به سر می‌برد.