خالقی هنرستان موسیقی را خانه خود می‌دانست / نقدها در مقابل آن همه کاری وزیری و خالقی کردند، بسیار کوچکند
کیوان ساکت در گفتگو با خبرآنلاین گفت: خالقی برای موسیقی ایران یک شانس بود؛ آن دوره‌ای که، ریاست هنرستان موسیقی ملی را بر عهده داشت، آن دوره‌ای که برنامه‌هایی جاودانه در «گلها» ساخت، آن دوره‌ای که تنظیم‌هایی برای آثارعارف قزوینی کرد و کارهایی با صدای بنان ساخت، که شاید نظیرش دیگر تکرار نشود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روح‌الله خالقی، موسیقی‌دان چندبُعدی و خالق ماندگارترین سرود ملی میهنی ایران، همچنان شصت سال پس از درگذشتش الهام‌بخش نسل‌های موسیقی‌دان است؛ هنرمندی که از دل مکتب وزیری برخاست، هنرستان موسیقی ملی را بنیان گذاشت، در پژوهش و آموزش بی‌بدیل ماند و با «ای ایران» وجدان جمعی ایرانیان را شکل داد.
چند سالی‌ست جایزه آهنگسازی روح‌الله خالقی به همت محمدرضا عزیزی پایه‌گذاری شده است و امسال نیز در 21 آبان‌ماه همزمان با شصتمین سالگرد درگذشت این مرد بزرگ موسیقی، در تالار رودکی به سومین دوره خود پایان داد. از این رو در نشستی با حضور محمدرضا عزیزی (آهنگساز، نوازنده تار و سه‌تار و دبیر جشنواره آهنگسازی خالقی) و دو تن از اعضای هیئت داوران این جشنواره کیوان ساکت (نوازنده، مدرس) و میرعلیرضا میرعلی‌نقی (پژوهشگر و مورخ موسیقی ایرانی) درباره جشنواره و همچنین زندگی و آثار روح‌الله خالقی گفتگو کردیم.
در بخشی از این نشست کیوان ساکت (نوازنده، آهنگساز و مدرس موسیقی) با اشاره به تاثیر علینقی وزیری در پرورش استعدادهایی همچون روح‌الله خالقی و ابوالحسن صبا گفت: اگر به حاصل مدرسه موسیقی علینقی وزیری نگاه کنیم دو چهره بزرگ می‌بینیم؛ ابوالحسن صبا و روح‌الله خالقی. صبا، پیش از وزیری هم موسیقی را می‌شناخت و شاگرد میرزاعبدالله بود. او از وزیری تاثیر بسیار پذیرفت ولی آن را با نبوغ خود به گونه‌ای درآمیخت که شیوه‌ای جداگانه در نوازندگی و آهنگسازی برای ویلن و سه‌تار پی گذاشت. خالقی اما در آهنگسازی بسیار تحت تاثیر وزیری بود. نخستین سرود میهنی که ساخته شد «ای وطن» با صدای روح‌انگیز و رهبری ارکستر مدرسه موسیقی توسط وزیری، در دشتی ساخته شد. وزیری می‌خواست بگوید به آوازها و مُدهای موسیقی ایرانی نباید تنها از یک منظر نگاه شود. دشتی همان‌طور که اکنون نیز مرسوم است می‌تواند آوازی غمگنانه برای بیان اندوه باشد، از سوی دیگر می‌تواند حماسی باشد و پیامش وطن‌پرستی، از دیگر سو نیز اصلا می‌تواند کمیک باشد. خالقی این روش را پسندید و راه استادش را ادامه داد.
کیوان ساکت گفت: خالقی برای موسیقی ایران یک شانس بود؛ آن دوره‌ای که، ریاست هنرستان موسیقی ملی را بر عهده داشت، آن دوره‌ای که برنامه‌هایی جاودانه در «گلها» ساخت، آن دوره‌ای که تنظیم‌هایی برای آثارعارف قزوینی کرد و کارهایی با صدای بنان ساخت، که شاید نظیرش دیگر تکرار نشود. هرچند به شخصه انتقاداتی را هم بر شیوه آموزشی خالقی وارد می‌دانم. البته که این انتقادات چیزی از ارزش آثار خالقی نمی‌کاهد. چنان‌چه بر خود وزیری هم انتقاداتی وارد است و حتی تعاریف او از موسیقی ایرانی با نقد جدی مواجه‌اند. که البته اصلا مهم نیست.
این نوازنده و مدرس موسیقی ایرانی افزود: این نقدها در مقابل آن همه کاری که وزیری کرده است، که خالقی کرده است، بسیار کوچکند. به نظر من این که ما بعدها با هنرمندانی در موسیقی‌مان روبه‌رو شدیم که از جایگاهی بلند برخوردارند، به خاطر مردانی بزرگ چون خالقی بوده است. به خاطراتی که از زنده‌یاد هوشنگ ظریف، پروین صالح و دوستان دیگر شنیده‌ام ارجاع‌تان می‌دهم؛ خالقی، هنرستان موسیقی ملی را فقط یک هنرستان نمی‌دانست. او آن‌جا را خانه خود می‌دانست. خالقی چنان با هنرجویان رفتار می‌کرد که انگار پیشاپیش می‌دانست در حال پرورش نسلی عاشق است. نسلی که موسیقی ایران باید به دست آن‌ها سپرده می‌شد.
متن کامل این کافه‌خبر را این‌جا بخوانید.
59243
کد مطلب 2146272