داستان مرموز اسکار پیاستری؛ توطئه بریتانیایی علیه استرالیایی‌ها!
افت ناگهانی عملکرد صدرنشین فرمول یک پرسش‌های تازه‌ای را برانگیخته است؛ آیا این افت ناشی از تصمیم‌های تیمی مک‌لارن است یا شکافی در ذهن آرام و دقیق راننده استرالیایی؟
به گزارش خبرگزاری تسنیم، تا چندی پیش به نظر می‌رسید که اگرچه قهرمانی اسکار پیاستری در فرمول یک هنوز تضمین نشده اما برای از دست ندادن آن باید واقعاً سخت تلاش کند. پس از آنکه موتور لاندو نوریس در گرندپری هلند از کار افتاد، فاصله امتیازی میان پیاستری و هم‌تیمی بریتانیایی‌اش به 34 امتیاز و اختلاف با مکس فرستاپن به رقم قابل‌توجه 104 امتیاز رسید. با توجه به ثبات چشمگیر پیاستری در این فصل و برتری سرعتی مک‌لارن نسبت به رقبا، همه چیز تقریباً قطعی به نظر می‌رسید.
اکنون وضعیت کاملاً متفاوت است. اکنون این پرسش مطرح است که آیا پیاستری برتری مطلق خود را از دست خواهد داد؟ چه بر سر ستاره استرالیایی آمده است؟ به ویژه در گرند پری‌های آستین و مکزیکوسیتی، جایی که او به شکل قابل‌توجهی از نوریس عقب افتاد؟
بحران آمریکایی پیاستری در بیشتر طول فصل، دو راننده مک‌لارن از نظر سرعت تقریباً هم‌سطح بودند. پیاستری در سال 2025 جهشی چشمگیر در عملکرد خود داشت؛ به ویژه در تعیین خط و مدیریت سرعت در طول مسابقه که باعث شد حتی گاه نتایج بهتری از نوریس کسب کند اما در گرندپری ایالات متحده همه چیز فرو پاشید. کمتر کسی متوجه شد که اسکار در تعیین خط سه‌دهم ثانیه از لاندو عقب افتاد، زیرا تمرکز همه بر نبرد فرستاپن برای پول‌پوزیشن بود. همان سه‌دهم ثانیه اما سرآغاز یک آخر هفته تلخ شد. در مسابقه، پیاستری نه تنها نتوانست پیشرفت کند، بلکه به وضوح از ریتم رقابت خارج شد.
در مکزیک اوضاع بدتر شد. پیاستری در تمرینات از همان ابتدا از نوریس عقب بود و در تعیین خط نهایی، نزدیک به شش‌دهم ثانیه کندتر عمل کرد؛ شکافی فاجعه‌بار در سطح رقابتی فرمول یک.
او پس از تعیین خط گفت: اصلاً سرعتی در کار نیست و این برای ما یک معماست. اختلاف در تمام طول آخر هفته تقریباً ثابت مانده. نمی‌دانیم چه چیزی اشتباه است، ولی حس ناامیدی داریم. از نظر من، احساس رانندگی در خودرو تغییر نکرده، اما در دو آخر هفته اخیر به نوعی نمی‌توانم آن سرعت همیشگی را پیدا کنم. هنوز مطمئن نیستم چرا، اما باید بیشتر بررسی کنیم.
آیا تیم، رهبر خود را ناامید می‌کند؟ افت ناگهانی عملکرد پیاستری باعث شد موجی از گمانه‌زنی‌ها شکل گیرد. برخی معتقدند مک‌لارن تصمیم گرفته است از راننده بریتانیایی خود حمایت بیشتری کند. نوریس، فرزند فکری تیم است؛ کسی که از پایه با آنها رشد کرده، در حالی که پیاستری از آلپاین آمده و «غریبه‌ای» در میان نارنجی‌پوشان محسوب می‌شود. شایعات در طول فصل نیز بی‌دلیل نبودند. از جمله در مونتزا، زمانی که پیاستری در واکنش به اشتباه پیت‌استاپ نوریس از تیم خواست جایگاه دوم را به او برگردانند؛ درخواستی که جنجال بسیاری برانگیخت. اکنون، نظریه‌پردازان توطئه مدعی هستند «دست‌هایی پشت پرده» وجود دارد؛ زیرا خود پیاستری هم نمی‌داند چرا خودرویش کند شده است.
با این حال، آندره‌آ استلا، مدیر تیم مک‌لارن توضیحی بسیار منطقی‌تر ارائه داده است: پیست‌های آستین و مکزیکوسیتی از راننده می‌خواهند با لغزش زیاد و کنترل خاصی رانندگی کند. در چنین شرایطی، لاندو معمولاً بهتر عمل می‌کند اما اسکار زمانی می‌درخشد که چسبندگی بالا باشد. فراموش نکنید که او هنوز در فصل سوم خود است و با سرعتی باورنکردنی در حال یادگیری است.
استلا معتقد است که جای نگرانی نیست و اختلاف عملکرد میان دو راننده در مسابقات بعدی از بین خواهد رفت.
آیا شاسی پیاستری معیوب است؟ نظریه‌ی دیگری نیز وجود دارد؛ این بار بدون ردپای توطئه. گفته می‌شود پس از تصادف جزئی پیاستری در آغاز گرندپری آستین، او مجبور به تعویض شاسی شد و از آن زمان، خودروی تازه‌اش همان احساس و سرعت پیشین را ندارد. چنین رخدادی در تاریخ فرمول یک بی‌سابقه نیست؛ برخی رانندگان پس از تعویض شاسی از عملکرد متفاوت خودرو شکایت کرده‌اند. گاهی شاید این موضوع بیشتر ذهنی باشد تا فنی اما اثرش واقعی است. با این حال، استلا این احتمال را رد می‌کند و می‌گوید: تمام داده‌ها نشان می‌دهد که شاسی هیچ ایرادی ندارد. قطعات خودرو دائماً در حال چرخش و تعویض هستند و هیچ نشانه‌ای از نقص در خودروی اسکار وجود ندارد.
آیا پیاستری از درون فروپاشیده است؟ در بخش اعظم فصل، پیاستری چهره‌ای آرام، بی‌احساس و تقریباً ربات‌گونه داشت. نه از پیروزی‌های بزرگ هیجان‌زده می‌شد، نه از شکست‌ها و تصمیم‌های مشکوک تیم به خشم می‌آمد. همین خونسردی او را به تهدیدی جدی برای نوریس تبدیل کرده بود اما در هفته‌های اخیر نشانه‌هایی از تغییر دیده می‌شود: تصادف در باکو، بی‌قراری در رادیوی سنگاپور و افت شدید سرعت در آستین و مکزیک. شاید مسئله فنی یا مدیریتی در میان نیست؛ شاید اسکار برای نخستین بار با بحران روانی روبرو شده است.
ژاک ویلنوو نیز همین برداشت را دارد: «عجیب است؛ وقتی راننده‌ای این‌قدر از هم‌تیمی‌اش عقب می‌ماند، معمولاً تلاش می‌کند از توان خودرو بیش از حد استفاده کند، ریسک کند، قفل کند یا اشتباه مرتکب شود اما پیاستری کاملاً آرام بود، انگار از وضعیتش راضی است و این عجیب است.»
در نهایت، پاسخ قطعی وجود ندارد. شاید این فقط مسئله‌ای فنی یا موقتی باشد، شاید هم شکافی ذهنی که آرام آرام در اعتمادبه‌نفس راننده جوان رخنه کرده است. اگر پیاستری در سائوپائولو بازگشتی قدرتمند داشته باشد، می‌توان گفت همه چیز به شرایط پیست مربوط بوده است. اما اگر روند نزولی‌اش ادامه یابد، گمانه‌زنی‌ها درباره فشار ذهنی، یا حتی فرضیه «توطئه بریتانیایی علیه استرالیایی‌ها»، دوباره بر سر زبان‌ها خواهد افتاد. فقط زمان پاسخ خواهد داد.
هوش، آرامش و سرعت؛ سه سلاح نوریس در مکزیک
