دماوند ای قله سرفرازی

در شکوه آزادگی ات صلابت رادمردان راستین آریا ست که پای ایستادگی ات از جان گذشتند و پهنای دامان عصمتت، هزاران لاله در خون فتاده و سروهای دست از جان شسته.. ای آذرگشسب آریا... ای مظهر مهر و صفا... ای درفش شرافت و ای نشان صلابت.... آماده در رزمگاه پاسداری ات وضوی شهادت می گیریم و ایستاده بر محراب غرورت، نماز عشق می خوانیم. هر لاله که در پای تو از خاک بردمد، نمادی از پاکی سیاوش و هر سرو که از خاکت بردمد، نمود بابکهاست و هر عقاب که از ستیغ قله ی آزادی ات پر کشد، آرشی است که کمان عشق را بر می کشد تا مرزهای سرفرازی آیران را از هجوم اهریمن برهاند... ما از زلال چشمه های جوشانت، جام عشق برگیرم و در پیچ و خم صخره هایت، درسهای معرفت آموزیم. فرهادهای عاشقی، دیگر نه در بیستون عشق، که دستهای تمنا بر دامان تو آویخته اند و مثنوی های شجاعت را با نجوای چکاوکهای آشیان‌گرفته در پستوهایت زمزمه می کنند. مهر هر طلوع بوسه بر اقتدارت میزند و عشق هر دم از دل آتشفشانی ان می جوشد... * مدیر کانون فرهنگی هنری صبا