دورانی که فوتبال به ایتالیا تعلق داشت

به گزارش ایسنا و به نقل از بی ساکر، سه دهه پیش زمانی که نه یورو و نه تجار بزرگ چینی، آمریکای شمالی و عرب‌ها وجود داشتند فوتبال کاملا متفاوت بود و بهترین بازیکنان در کالچو ایتالیا بازی می‌کردند.

رونالدو نازاریو و زین الدین زیدان در سری آ ایتالیا پا به توپ بودند. پیش از آن‌ها ستارگانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت، لوتر ماتئوس، دنیس برگکمپ، پل گاسکوئین و کلینزمن در ایتالیا بازی می‌کردند. این دوران از دهه هشتاد با حضور دیگو آرماندو مارادونا در ناپولی آغاز شد اما اوجش به دهه 90 بر می‌گشت. اگر بازیکنی می‌خواست در اروپا موفق باشد به ایتالیا می‌رفت.

یک دوران خاص و تکرار نشدنی که تیم‌های ایتالیایی اغلب در فینال‌های سه رقابت قاره سبز یعنی جام قهرمانان اروپا، جام یوفا و جام برندگان حضور داشتند. این در شرایطی بود که تیم‌های انگلیسی در اواخر دهه 80 به دلیل فاجعه هیسل با محرومیت روبرو شده بودند.

در این 10 سال ایتالیایی‌ها 25 بار فینالیست شدند و توانستند 13 قهرمانی را تجربه کنند. تنها دو یا سه تیم حمکرانی نمی‌کردند 9 تیم توانستند به فینال های اروپایی در آن دوران صعود کنند.

یوونتوس رکوددار

تیم حکمران در آن زمان یوونتوس بود که از بازیکنانی همچون روبرتو باجو، راوانلی و یوگوویچ بهره می‌برد و سپس ستاره‌هایی همچون الکساندر دل پیرو و زیدان به این تیم پیوستند. بیانکونری‌ها در دهه 90 به شش فینال صعود کردند و در سال 1996 توانستند با شکست آژاکس در ضربات پنالتی فاتح لیگ قهرمانان شوند. همچنین در سال 1990 جام یوفا را با پیروزی برابر فیورنتینا که از باجو و دونگا بهره می‌برد فتح کرد. این تیم دوباره در سال 1993 با شکست دورتموند قهرمانی در جام یوفا را جشن گرفت.

بانوی پیر همچنین دو بار به فینال لیگ قهرمانان صعود کرد اما ابتدا در سال 1997 برابر دورتموند شکست خورد و سپس مغلوب رئال مادرید یوپ هاینکس در سال 1998 شد. تیم تورینی دوباره فینال جام یوفا را تجربه کرد اما برابر پارما مغلوب شد. دینو باجو با گل هایش این قهرمانی را برای تیمش به ارمغان آورد.

میلان، اینتر و پارما

پس از یوونتوس، پارما و تیم های شهر میلان درخشیدند. پارما توانست در فینال جام یوفا 1995 یوونتوس و در سال 1999 مارسی را شکست دهد تا دو قهرمانی در این رقابت‌ها را تجربه کند. در آن تیم جانلوئیجی بوفون، فابیو کاناوارو، لیلیان تورام و ارنان کرسپو بازی می‌کردند. پارما علاوه بر این دو جام توانست جام برندگان 1993 را فتح کند اما در فینال بعدی مقابل آرسنال دیوید سیمن و آلن اسمیت شکست خورد.

میلان که اواخر دهه 80 روزهای درخشانی را سپری می کرد توانست در آینده با قهرمانی در جام قهرمانان اروپا 1990 به این موفقیت ادامه دهد. این پیروزی برابر بنفیکا به دست آمد. روسونری‌ها با یک جشنواره گل برابر بارسلونا فاتح لیگ قهرمانان 1994 شدند. آن ها فینال های 1993 و 1995 را به ترتیب برابر مارسی و آژاکس از دست دادند.

اینتر بدون سر و صدا در چهار فینال حاضر شد و توانست سه بار جام قهرمانی را بالای سر ببرد. آن ها به خاطر ناکامی در فتح سری آ نتوانستند در لیگ قهرمانان حاضر شوند اما قهرمانی در جام یوفا سال های 1991، 94 و 98 را به ترتیب برابر رم، سالزبورگ و لاتزیو تجربه کردند. همچنین به فینال 1997 صعود کردند اما مغلوب شالکه شدند.

افتخار برای سامپدوریا، تورینو، رم و لاتزیو

تنها آن چهار تیم در دهه 90 ندرخشیدند و سامپدوریا توانست شگفتی ساز شود. این تیم به فینال جام قهرمانان اروپا در سال 1992 رسید اما در وقت‌های اضافه مغلوب بارسلونا شد. در جام برندگان 1990 با دو گل ویالی در وقت‌های اضافه اندرلخت را شکست دهد و قهرمان شد.

لاتزیو هم دو فینال را تجربه کرد. ابتدا در جام یوفا 1998 مغلوب اینتر رونالدو شد اما توانست جام برندگان 1999 را برابر مایورکا فتح کند. در آن زمان کریستین ویری و پاول ندود برای تیم ایتالیایی بازی می کردند.

رم، فیورنتینا و تورینیو بدشانس بودند و با وجود این که به سه فینال راه یافتند اما در کسب قهرمانی ناکام بودند. فیورنتینا مغلوب یوونتوس شد، رم از اینتر شکست خورد و تورینو که به فینال جام یوفا 1992 رسیده بود برابر آژاکس بدشانس بود و به خاطر دو برابر بودن ارزش گل های خارج از خانه از قهرمانی بازماند.

مارتین واسکس، آلدایر، دونگا، فولر، برتولد، برگکمپ، سالاس، ورون و خیلی از بازیکنان دیگر ستاره هایی بودند که در ایتالیا بازی کردند. آن‌ها در برجسته کردن دوران درخشان کالچو در دهه 90 تاثیر گذار بودند.

انتهای پیام