رئالی ها زیر تیغ تیز انتقاد

رئال مادرید گیج و گنگ به اولین بازی جدی و بزرگ فصل رسید. درخشش بلینگام در این چند بازی گذشته خیلی ها را گمراه کرده بود، با این تصور که این تیم برای کسب موفقیت در فصل جاری به اندازه کافی نیرو دارد اما اینطور نیست. ابدا اینطور نیست. رئال با 6 پیروزی از 6 بازی، خیلی آرام و مطمئن به متروپولیتانو رسید و مثل چند بازی گذشته بدون تمرکز و انگار که یک بازی معمولی است، کار را شروع کرد.

تصادفی نیست که در این فصل آنها در 10 دقیقه ابتدایی بازی چهار گل دریافت کرده اند. در مقابل اتلتیکو، کل خط دفاعی عملکردی ضعیف را به نمایش گذاشت.

داوید آلابا مقابل موراتا و گریزمان در زدن ضربات سر ناکام ماند اما رودیگر، فران گارسیا و لوکاس واسکز هم نتوانستند از آلابا به خوبی حمایت کردند. کنارهای زمین رئال برای اتلتیکو به اتوبان تبدیل شده بود و سامو لینو و ناهوئل مولینائو هر زمان اراده کردند، به محوطه جریمه رئال رسیدند. به هر سه گل اتلتیکو که روی ارسال ها حاصل شد اگر نگاه کنید، متوجه ضعف تمام عناصر دفاعی رئال خواهید شد.

آنچلوتی پس از گل دوم موراتا (گل سوم اتلتیکو) با سه تعویض در دقیقه 55 عصبانیت خود را از وضعیت تیمش نشان داد. کاماوینگا، لوکاس و فران رفتند در حالی که تعویض آلابا عادلانه تر بود. کارلتو باید به این هم فکر می کرد که تعویض مودریچ بین دو نیمه مرکز زمین تیمش را از بازیکن خلاق محروم کرده بود.

حقیقت این است که مدافعی که بیشترین لیاقت را برای حضور در نیمکت داشت، آلابا بود که عملکردش بسیار کمتر از حد انتظار بود. نه او و نه رودیگر در غیاب میلیتائو رهبری خط دفاعی را بر عهده نگرفته اند و این قابل توجه است زیرا آنها دو فوتبالیست ثابت شده بین المللی و کهنه‌کار هستند.

در روزهای غیبت میلیتائو و کورتوا، رئال مادرید استحکام را در خط دفاعی از دست داده؛ همانطور که پس از جدایی بنزما آن را در خط حمله نیز از دست داده است.

رودریگو یک بار دیگر نشان داد که مهاجمی گلزن نیست و اعتماد به نفس بالایی ندارد و بلینگام هم مشخص شد که نمی توان در هر بازی روی او و خلاقیتش حساب کرد. رئال با این وضعیت کار دشوارتری در بازی های بزرگ پیش رو خواهد داشت.