راهکار موثر بودن نقش دانشجو و دانشگاه در نظم جدید؛ از وظایف دانشجو تا وظایف دولت!
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در رابطه با نقش دانشجو همواره موارد مختلفی بیان میشود، در ابنجا به این خواهیم پرداخت که دانشجو چگونه میتواند سبب شود تا خود و دانشگاه در نظم جدید تاثیرگذار باشند. دانشجویان کشور در تمامی مقاطع باید به این مرحله برسند که بزرگ فکر کنند و دایره فکریشان محدود به مسائل پیشپا افتاده و مسائل حاشیهای (در دانشگاه) نباشد. آنچه که میتواند برای دانشجویان...
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در رابطه با نقش دانشجو همواره موارد مختلفی بیان میشود، در ابنجا به این خواهیم پرداخت که دانشجو چگونه میتواند سبب شود تا خود و دانشگاه در نظم جدید تاثیرگذار باشند.
دانشجویان کشور در تمامی مقاطع باید به این مرحله برسند که بزرگ فکر کنند و دایره فکریشان محدود به مسائل پیشپا افتاده و مسائل حاشیهای (در دانشگاه) نباشد. آنچه که میتواند برای دانشجویان موفقیت به همراه بیاورد تابآوری همراه با نوآوری میباشد. دانشجو نباید به راحتی بعد از برخورد به مانع اول، کنار برود یا تسلیم شود، بلکه باید به راه خود ادامه دهد تا در نهایت تاب آوری وی به نوآوری تبدیل گردد. این دانشجو است که میتواند بستر را در دانشگاه، به جهت پذیرش نوآوری هموار کند. ما میتوانیم شاهد باشیم که دانشگاه در آینده، بتواند تاثیرگذار در نظم جدید باشد و این مهم میتواند به عمل برسد به شرط اینکه دانشجویان گام اول را (که بزرگ فکر کردن است) بردارند. با تمرکز بر نمرهگرایی و پرداختن به مسائلی که نتیجهاش جز برهم خوردن تمرکز و حاشیه نیست، ما نمیتوانیم انتظار دانشگاهی پویا داشته باشیم.
اما تابآوری و تلاش دانشجو برای نوآوری یک بخش کار است و بخش دیگر مربوط به خود دانشگاه و دولت و مسئولین نیز میشود. مسئولین در دانشگاه نیز باید شرایط را پذیرش نوآوری و شکوفا شدن دانشجویان فراهم آورند. دانشجویان ایدهپرداز و خوشفکر در کشور تعدادشان بسیار زیاد است و اگر شرایط به بهترین شکل در دانشگاه فراهم باشد، ثمرات آن برای دانشگاهها نیز مشهود خواهد بود. اما مسائلی نیز باعث میشود که دانشجو دغدغههایی نیز داشته باشد که شاید حل آنها یا پرداختن به آنها، وی را از توجه به مسائل مهمتر بازدارد. مسائلی نظیر بحث خوابگاه، کیفیت غذای سلف، عدم استقبال از نوآوری آنها و مشکلات زیرساختی و.. همه اینها میتوانند دانشجو را از پرداختن به رسالت اصلی خود بازدارند. این موارد باید در تمامی دانشگاهها حل شود یا دستکم به حداقل برسند تا دانشجو از این بابت دغدغهای نداشته باشد.
بخش مربوط به دولت در قبال دانشجو هم کاملا مشخص است، به کار گرفتن این دانشجویان و امنیت شغلی و وجود بازار کار برای آنها در آزمونهای استخدامی، میتواند فراغتخیالی برای دانشجویان فراهم آورد تا استرس آینده و بحث شغل و درآمد برایشان به حداقل برسد. در همین بحث امنیت شغلی نیز باید اصل را بر شایسته سالاری گذاشت. رانت میتواند به راحتی بنیان شایسته سالاری را از بینبرده و در نهایت موجب ناامیدی دانشجویانی شود که قرار است تا با تابآوری و نوآوری سبب شوند تا هم خودشان و هم دانشگاه در نظم جدید تاثیرگذار باشند. دولت میتواند با در نظر گرفتن امتیازات ویژه برای دانشجویان نوآور، به پویایی دانشگاهها نیز کمک کند. وقتی دانشجو دغدغهای از بابت آینده شغلی، درآمد، مسکن و.. خود نداشته باشد، تمام تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا بهترین خود را نشان داده و به پیشرفت و توسعه دانشگاه و کشور نیز کمک کند.