رد استیناف مس رفسنجان و پیکان

کمیته استیناف فدراسیون فوتبال آرای جدید خود در رابطه با پرونده سه باشگاه را اعلام کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از سایت فدراسیون فوتبال، آرای صادره به شرح زیر است:

*در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی صنعت مس رفسنجان، به طرفیت محمد پالیزوان، نسبت به رأی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ 4 میلیارد و 152 میلیون و 900 هزار ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ 158 میلیون و 433 هزار و 135 ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده صادر گردیده است، ملاحظه می‌گردد تجدیدنظرخواه مدعی پرداخت مبلغی بیش از میزان مجموع دستمزد و پاداش قراردادی تجدیدنظرخوانده و با این وصف عدم استحقاق وی نسبت به مبلغ محکوم‌به است. در این خصوص کمیته وضعیت بازیکنان دفاعیات باشگاه را مبنی بر عدم استحقاق تجدیدنظرخوانده نسبت به پاداش پایان هر بازی موردپذیرش قرار نداده و مبادرت به صدور رأی به کیفیت مزبور نموده است. در این خصوص کمیته استیناف مدنظر دارد؛ پاداش‌های بازیکنان و اعضای کادر فنی در دنیای فوتبال بر دو قسم است: پاداش‌های قراردادی (که به موجب شرط ضمن قرارداد یا به موجب عقد مستقلی موردتوافق طرفین قرار می‌گیرد) و پاداش‌های خارج از قرارداد (که باشگاه‌ها بعضاً حسب عرف معمول موجود، به مناسبت‌های مختلف و ازجمله پس از پیروزی در مسابقات بدون آن که الزام قراردادی داشته باشند، به‌اراده خویش به بازیکنان و اعضای کادر فنی پرداخت می‌کنند). در ما نحن فیه و حسب پیوست‌های لایحه ارسالی از سوی تجدیدنظرخواه ملاحظه می‌گردد در حالی که عنوان برخی از پرداختی‌های صورت‌گرفته در حق تجدیدنظرخوانده «بابت درصدی از قرارداد» قید گردیده است، پاره‌ای دیگر از پرداختی‌ها فاقد چنین عنوانی است و با در نظر گرفتن میزان موضوع پرداختی‌های هر دو نوع پرداختی مذکور، قابل استنباط است که پرداختی‌های یادشده، غیر از مبالغی است که به عنوان بخشی از مبلغ اصل قرارداد تأدیه شده است و مبالغ مذکور، قابل‌احتساب به عنوان «دستمزد» قراردادی نمی‌باشد؛ چه آن که مطابق مقررات حاکم بر رابطه قراردادی طرفین نیز با توجه به تاریخ انعقاد قرارداد طرفین، چنین حکمی مبنی بر احتساب پاداش‌های پرداختی به عنوان دستمزد، در مقررات حاکم پیش‌بینی نشده است و اراده باشگاه نیز حسب لایحه ارسالی خود در «زمان تأدیه»، پرداخت به عنوان بخشی از مبلغ قرارداد نبوده است؛ لذا با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، ایراد و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامه معترض‌عنه وارد نماید، به عمل نیامده، مستنداً به ماده 17 آئین دادرسی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال ضمن رد اعتراض، دادنامه صادره، عیناً تأیید و اعلام می‌گردد. رأی صادره قطعی است.

*در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی سایپا، به طرفیت اکبر آفاقی، نسبت به رأی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ دو میلیارد و 800 میلیون ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ 107 میلیون و 800 هزار ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده صادر گردیده است، حسب اوراق و محتویات پرونده و تبادل لوایح صورت‌گرفته از سوی طرفین، ملاحظه می‌گردد که تجدیدنظرخواه مدعی لزوم کسر مبلغ 61 میلیون ریال به‌عنوان «حق خروج استان»، 261 میلیون و 600 هزار ریال به‌عنوان «3 درصد هیئت» (حق عضویت در فدراسیون فوتبال) و 35 میلیون ریال به‌عنوان هزینه ایفمارک از مجموع مطالبات تجدیدنظرخوانده بوده و تجدیدنظرخوانده نیز حسب لایحه ارسالی متعرض موارد مذکور نشده است. لیکن در خصوص ادعای تجدیدنظرخواه مبنی بر لزوم کسر مبلغ هشتاد میلیون تومان از میزان محکوم‌به به‌عنوان جریمه مستند به تصمیم هیئت‌مدیره باشگاه به موجب صورت‌جلسه به جهت «باخت سنگین و دورازانتظار تیم فوتبال بزرگسالان آقایان در بازی مقابل شمس‌آذر قزوین»، کمیته استیناف فدراسیون فوتبال مدنظر دارد، گذشته از آن که چنین تصمیمی مستند به شرط قراردادی نیست، حتی بر فرض وجود آن نیز چنین شروطی که اختیار کاهش میزان دستمزد بازیکن را تا میزان دل‌خواهی به باشگاه می‌دهد، به جهت یک جانبه بودن آن، یک شرط «خودسرانه» (Arbitrary Clause) تلقی گردیده که اِعمال آن مبتنی بر هیچ گونه معیار عینی نمی‌باشد و به‌کارگیری آن سبب برهم خوردن تعادل قراردادی شده و عموماً در جهت منافع باشگاه‌ها به عنوان طرف قوی‌تر قراردادها عمل می‌نماید که با استفاده از جایگاه برتر خود در هنگام انعقاد قرارداد، چنین شروطی را در قرارداد قید می‌کنند و از سوی دیگر، فوتبال یک بازی گروهی و کسب پیروزی در آن بسته به عوامل متعددی بوده و قابل‌انتساب به عملکرد یک بازیکن به‌تنهایی نیست تا بدین جهت، نامبرده سزاوار کاهش میزان دستمزد باشد، لذا ادعای باشگاه در این‌باره موردپذیرش قرار نمی‌گیرد. پیرامون ادعای تجدیدنظرخواه در خصوص حق بیمه و بیمه تکمیلی و نیز پرداختی‌های دیگر، ادعای نامبرده فاقد مستندات پرداختی بوده و در باب هزینه‌های اقامت قابل‌توجه است که قرارداد طرفین در این‌خصوص ساکت بوده و بر فرض تأدیه هزینه اقامت بازیکن از سوی باشگاه، پرداخت مذکور، تأدیه دین شخص ثالث بوده که تنها در فرضی قابل‌مطالبه است که اداکننده از سوی مدیون، مأذون باشد که در ما نحن فیه دلیلی مثبت وجود چنین اذنی از سوی تجدیدنظرخواه ارائه نشده است؛ لذا نظر به ملاحظات مذکور و تنها با پذیرش پرداختی‌های بابت «حق عضویت خروج استان»، «3 درصد هیئت» (حق عضویت در فدراسیون فوتبال) و هزینه ایفمارک مجموعاً به میزان 357 میلیون و 600 هزار ریال و مستند به ماده 17 آئین دادرسی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال مصوب سال 1396، ضمن نقض رأی تجدیدنظرخواسته، حکم به محکومیت تجدیدنظرخوانده به پرداخت مبلغ 2 میلیارد و 442 میلیون و 400 هزار ریال بابت اصل خواسته و پرداخت هزینه دادرسی به نسبت محکوم‌به مذکور، صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره قطعی است.

*در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی ایران‌خودرو (پیکان)، به طرفیت سیدمجتبی حسینی با وکالت مصطفی سلیمانی بابادی، نسبت به رأی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ 5 میلیارد و 380 میلیون ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ 205 میلیون و 247 هزار ریال بابت هزینه دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده صادر گردیده است، حسب لایحه تجدیدنظرخواهی ملاحظه می‌گردد که تجدیدنظرخواه بی آن که مدعی تأدیه باقی‌مانده دستمزد و پاداش قراردادی بازیکن به میزان محکوم‌به باشد، قائل به لزوم کسر بیست درصد از مبلغ قرارداد منعقده میان طرفین مستند به شرط مندرج در قرارداد به علت چهار باخت متوالی است، در این خصوص قابل توجه است که شروطی که اختیار کاهش میزان دستمزد اعضای کادر فنی را تا میزان دل‌خواهی به باشگاه می‌دهد، به جهت یکجانبه‌بودن، یک شرط «خودسرانه» (Arbitrary Clause) تلقی گشته و معتبر شمرده نمی‌شود، چرا که تعیین میزان دستمزد کادر فنی را در عمل در ید اراده باشگاه قرار داده و اِعمال آن سبب برهم خوردن تعادل قراردادی شده و عموماً در جهت منافع باشگاه‌ها به عنوان طرف قوی‌تر قراردادها عمل می‌کند که با استفاده از جایگاه برتر خود در هنگام انعقاد قرارداد، چنین شروطی را در قرارداد قید می‌کنند و از سوی دیگر همان گونه که کمیته محترم وضعیت بازیکنان بدان اشاره نموده است، نتیجه مکتسبه در مسابقاتی که یک باشگاه فوتبال در آن شرکت می‌کند، معلولی است که علل متعدد داشته و قابل انتساب به عملکرد سرمربی به‌تنهایی نمی‌باشد تا بدان جهت بتوان قائل به امکان کاهش دستمزد وی شد، بنابراین اعتبار شرط مذکور و دفاع تجدیدنظرخواه مبتنی بر آن موردپذیرش قرار نمی‌گیرد، لیکن حسب رأی کمیته وضعیت بازیکنان ملاحظه می‌گردد در حالی که دفاعیات باشگاه در خصوص دادنامه‌های کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مبنی بر جریمه انضباطی تجدیدنظرخوانده تا میزان یک میلیارد و 150 میلیون ریال را موردپذیرش قرار داده، لیکن در تعیین میزان محکوم‌به آن را محاسبه نکرده است؛ لذا نظر به ملاحظات مذکور و با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، ایراد و اعتراض مؤثری که خدشه بر اصل دادنامه معترض‌عنه وارد نماید به عمل نیامده، مستنداً به ماده 17 آئین دادرسی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال، ضمن رد اعتراض، دادنامه صادره را ضمن اصلاح مبنی بر محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ 4 میلیارد و 250 میلیون ریال بابت اصل خواسته و هزینه دادرسی به میزان محکوم‌به اصلاحی، تأیید و اعلام می‌نماید. رأی صادره قطعی است.