رشد اقتصادی پایین؛ زنگ خطری برای رفاه جامعه و جایگاه منطقه‌ای ایران
دنیای اقتصاد: در حالی‌که آمارها از کاهش رشد اقتصادی در کشور حکایت دارند، کارشناسان هشدار می‌دهند که ادامه این روند می‌تواند نه‌تنها معیشت مردم را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه جایگاه منطقه‌ای ایران را نیز تضعیف کند.
گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد - زهرا محمودی: در حالی‌که آمارها از کاهش رشد اقتصادی در کشور حکایت دارد، کارشناسان هشدار می‌دهند که ادامه این روند می‌تواند نه‌تنها معیشت مردم را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه جایگاه منطقه‌ای ایران را نیز تضعیف کند.
سجاد برخورداری، اقتصاددان، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، درباره تبعات کاهش رشد اقتصادی توضیح داد که افت تولید ملی به معنای کوچک شدن «کیک اقتصادی کشور» است؛ موضوعی که پیامدهای مستقیم اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی برای کشور در پی خواهد داشت.
برخورداری در تشریح مفهوم رشد اقتصادی پایین اظهار کرد: «رشد اقتصادی پایین به این معناست که کیک اقتصادی کشور در حال کوچک‌تر شدن است. وقتی تولید ملی کاهش پیدا می‌کند، در واقع سهم افراد جامعه از این کیک نیز کمتر می‌شود. نتیجه این روند، کاهش رفاه اقتصادی مردم و پایین آمدن سطح معیشت خانوارهاست.»
پیامدهای اجتماعی کاهش رشد اقتصادی
این اقتصاددان افزود: «کوچک شدن کیک اقتصادی فقط یک مسئله اقتصادی نیست؛ تبعات اجتماعی مهمی نیز به دنبال دارد. با کاهش رفاه، جامعه در معرض آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد. از جمله این تبعات می‌توان به افزایش نرخ جرم و جنایت، بالا رفتن آمار طلاق، و رشد بیماری‌های روانی ناشی از بیکاری اشاره کرد.»
به گفته این اقتصاددان، کاهش رشد اقتصادی به معنای کاهش تولید و در نتیجه افزایش بیکاری است. وی تأکید کرد: «وقتی فرصت‌های شغلی کم می‌شود، ناامیدی در جامعه بالا می‌رود و حتی شاخص‌هایی مانند نرخ خودکشی یا کاهش تمایل به ازدواج و تشکیل خانواده نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.»
تأثیر کاهش رشد اقتصادی بر جایگاه منطقه‌ای کشور
برخورداری در بخش دیگری از سخنان خود به پیامدهای منطقه‌ای این موضوع پرداخت و گفت: «قدرت اقتصادی، یکی از ارکان اصلی قدرت کشورها در سطح منطقه است. کاهش مداوم رشد اقتصادی می‌تواند جایگاه منطقه‌ای ایران را تضعیف کند و قدرت نفوذ اقتصادی و سیاسی کشور در میان همسایگان را کاهش دهد.»
او ادامه داد: «وقتی رشد اقتصادی پایین می‌آید، تعاملات و گره‌های اقتصادی با کشورهای منطقه نیز محدود می‌شود و این مساله می‌تواند به نوعی انزوای اقتصادی و کاهش نفوذ منطقه‌ای منجر شود.»
افزایش نارضایتی و کاهش امید اجتماعی
این کارشناس اقتصادی همچنین هشدار داد که کاهش مداوم رشد اقتصادی ممکن است تبعات روانی و اجتماعی گسترده‌تری نیز به همراه داشته باشد:
«مردم همواره وضعیت خود را با کشورهای همسایه مقایسه می‌کنند. وقتی می‌بینند سطح رفاه در کشورشان در حال کاهش است، احساس نارضایتی افزایش می‌یابد و انگیزه و امید اجتماعی کاهش پیدا می‌کند. این مساله در بلندمدت می‌تواند چالش‌هایی برای انسجام اجتماعی و ثبات داخلی ایجاد کند.