روایت یک معلم عشایری / پول حق‌التدریسی که صرف بیماری دانش‌آموز شد
خرم‌آباد - «حسین قربانی» در دورترین نقطه جغرافیای لرستان و در مرز با خوزستان مشقِ معلمی می‌کند؛ بیشتر از خودش به دانش‌آموزانش می‌اندیشد و حتی حقوق ناچیزش را هم در همین مسیر هزینه می‌کند.
خرم‌آباد - «حسین قربانی» در دورترین نقطه جغرافیای لرستان و در مرز با خوزستان مشقِ معلمی می‌کند؛ بیشتر از خودش به دانش‌آموزانش می‌اندیشد و حتی حقوق ناچیزش را هم در همین مسیر هزینه می‌کند.
خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: معلمان عشایری حسابشان با دیگر معلمان سواست، کارشان سخت‌تر و شاید هم دلشان گرم‌تر است، گرم به اینکه مسیر دانش‌آموزانی را تغییر می‌دهند که شاید در اوج محرومیت تنها تکیه‌گاهشان معلمشان باشد.
میانشان که می‌روی کلی روایت‌های جورواجور دارند، با تک‌تک دانش‌آموزانشان زندگی کرده‌اند و زیروبم زندگی عشایری را می‌شناسند و می‌دانند.
درس «خوب بودن»!
حسین قربانی یکی از معلمان جوان لرستانی است که خودش می‌گوید با شور و شوقی متفاوت پا به عرصه معلمی گذاشته است. قربانی معلم دبستان شهدای لرستان 2 در «منطقه عشایری پشمینه زار حسینیه» بوده و به‌تازگی معلم شده است.
کمی فکر می‌کند و انگار که یک‌عمر برایش گذشته باشد، می‌گوید: «تقریباً دو سالی می‌شود که به‌عنوان معلم حق‌التدریس در آموزش‌وپرورش عشایری لرستان خدمت می‌کنم.»
قربانی علاوه بر یاددهی و آموزش دروس مدرسه به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم سعی می‌کند «خوب بودن» را به شاگردانش بیاموزد؛ این را می‌شود در همه جملات و نگاهش دید و لمس کرد.
بی‌قراری و گوشه‌گیری یک دانش‌آموز
اما بهانه گفتگویمان را با حسین قربانی در میان می‌گذاریم و از دانش آموزش می‌پرسیم که حق‌التدریس خود را صرف بیماری‌اش کرده است.
قربانی این‌گونه روایت می‌کند: در ابتدای سال تحصیلی متوجه ضعف جسمانی و بی‌قراری و گوشه‌گیری یکی از دانش‌آموزانم شدم و ازآنجاکه هر معلم دانش آموزش را مانند فرزند خود می‌داند و این کودک هم از دانش آموزان زرنگ و باهوش کلاس است، این مسئله ذهن من را به خود درگیر کرده بود.
این معلم عشایری برای اطلاع بیشتر در مورد این دانش‌آموز و مشکلی که دارد شروع به تحقیق و پرس‌وجو می‌کند و زمانی که پدر شاگردش را به مدرسه دعوت کرده در مورد مشکل دانش‌آموز با او صحبت می‌کند.
تقبل هزینه‌های درمان دانش آموز
اما در نقاط دور عشایری باوجود محرومیت عمیق این مشکلات کمتر موردتوجه قرار می‌گیرد به‌طوری‌که پدر این دانش‌آموز از عدم توانایی برای بردن فرزندش به شهر و پیگیری مشکلش می‌گوید.
قربانی می‌گوید: در جریان صحبت با پدر دانش‌آموز، متوجه شدم که مادر شاگردم هم به بیماری مبتلاست و شاید دلیل اصلی عدم مراجعه آن‌ها به پزشک عدم تمکن مالی است.
این معلم عشایری یک روز با اجازه پدر دانش‌آموز بعد از اتمام کلاس او را با خود به شهر می‌برد و با مراجعه به پزشک متوجه بیماری این کودک می‌شود.
«دیابت نهفته و عفونت شدید کلیه و مثانه» بیماری‌هایی بود که حسین قربانی را به صرافت می‌اندازد تا هزینه‌های درمان دانش آموزش را تقبل کند. بااینکه معلم حق‌التدریس است و وضعیت حقوق و دریافتی خودش هم تعریفی ندارد اما با هزینه شخصی خود پیگیر درمان شاگردش می‌شود.
تجهیز مدرسه به وسایل کمک‌آموزشی
این معلم لرستانی که می‌توان رضایت را از عمق نگاهش خواند می‌گوید که با پیگیری‌ها و مراجعات مکرر به پزشکان متعدد توانسته سلامت را به دانش آموزش برگرداند.
این تنها بخشی از اقدامات این معلم است، قربانی که دانشجوی ترم نهم مقطع دکتری است، ادامه می‌دهد: همچنین با هماهنگی و رایزنی با کمیته امداد، امام‌جمعه و همچنین اداره تبلیغات اسلامی شهرستان پلدختر قدم‌های خوبی برای تجهیز مدرسه به وسایل کمک‌آموزشی و تأمین مایحتاج و پوشاک و وسایل آموزشی دانش آموزان و خانواده آن‌ها برداشته‌شده است.
