زن، زندگی، آزادی، از ریشه درآوردن و بی‌بته‌سازی
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مکشوفات مطلبی را با عنوان، ززآ، از ریشه درآوردن و بی‌بته‌سازی منتشر کرد:
در «ززآ» ما نه مسلمانیم نه پوشش و حیا در جامعه‌مان ارزش است نه قرآن را مقدس می‌دانیم نه تفاهمی درباره دیکتاتوری رضاخان و وحشی بودنِ ترامپ و بایدن داریم، نه زیاده‌خواهیِ سلبریتی‌ها و کاسبی امثال علینژاد را می‌فهمیم، هیچ و هیچ! همه باید موجوداتی تهی و خالی باشیم. فقط یک امر قطعی وجود دارد آن هم تشویقِ انکار و دریدن است، فحاشی و خون‌ریزی، و توجیهِ جنایت‌کاری.
حرف ما درباره «ززآ» از اول این بوده که جامعه را از خودش تهی می‌کند، هویت و حافظه‌اش را از بین می‌برد، اخلاق و ارزش‌گذاری را به سُخره می‌گیرد، همه چیز را برمی‌گرداند به نقطه صفر. ما هرگز موجوداتِ تهی که همه چیز برایمان علی‌السویه باشد نبوده‌ایم اما روندی که در «ززآ» دیدیم از ریشه درآوردن بوده، صراحتا بی‌بته‌سازی، یعنی پاک‌سازی حافظه‌ی جمعی و انکارِ هویت.
هر خشونت تکان‌دهنده‌ای در کودکانه‌ترین حالت با تو اول زدی توجیه می‌شود، گویی مجاهدین خلق به‌شان دیکته گفته‌اند: «تو از من خلع سلاح خواستی؟ تو به من ضربه زدی؟ پس من حق دارم با صدام متحد بشوم، از این پس هر کاری کنم تقصیر تو است». همین تهی شدن و پاک‌سازیِ حافظه باعث می‌شود در مورد حجاب (دال مرکزی شورش) هم یادمان برود شروع کننده و جنایت‌کار کدام نیرو بوده.
اگر رضاخان زنده شود و همان سرکوب‌ها دوباره اتفاق بیافتد آیا محکومش خواهند کرد؟ وقتی تجاوز کردند و فیلمش پخش شد نقطه پایانی بود بر همه تجاهل‌ها: یک عده جوک ساختند و خندیدند، عده دیگری گفتند تقصیر خودتان است، باقی هم سکوت کردند. توهین به قرآن هم دقیقا مثل همان، با شعارِ «ززآ» قرآن را رنده کردند و صدایشان درنیامد. نیمی از کشور قتل عام شوند باز محکوم نمی‌کنند.
دور ریختنِ حافظه و هویت نه تنها آزادی نمی‌آورد که فقط ویرانی و دیکتاتوری را آسان می‌کند. در الگوهای دمکراسی حتی تشکیک درباره اندازه جنایت (هولوکاست) هم پذیرفته نمی‌شود. اگر کسی بخواهد گرایشِ هیتلری را به بحث بگذارد یا اقدام خیابانی انجام بدهد سرنوشتش اصلا قابل گفت‌وگو نیست. این در شرایطی است که قدرتِ مسلط هستند و تهدیدِ قابل توجهی علیه‌شان دیده نمی‌شود.
«ززآ» می‌خواهد هیچ معنایی برای رضاشاه روحت شاد، فحش‌های ناموسی از دانشجوها، جنگ خیابانی به رهبریِ کریمی و هیچکس، ایستادن کنار پمپئو و ترامپ، خندیدن به کشته‌های دیگری، مسخره کردن قربانی‌ها، اتهامِ کودک‌کشی و مسمومیت دختران و ترور در اماکن مذهبی، همکاری با تجزیه‌طلبان و جنایتکارانِ قوم‌گرا، دوستی با اسراییل و یک قطار از نشانه‌های شیطانی قائل نباشیم.
آدم‌خواری غایتی است که پوچ‌گرایی را پُر خواهد کرد. تقلیل انسان به حیوانِ مادی دو جنگ جهانی را با میلیون‌ها کشته روی دست بشر گذاشت، تمدن را دهه‌ها عقب انداخت و علم و فناوری را به بیراهه برد. ایران هم از پوچ‌گرایی تنها آدم‌خواری و ویرانی را نصیب می‌بَرد، یا تکه‌پاره خواهد شد یا با ظهور خونریزترین‌ها به قعر سیاهی خواهد رفت؛ به مغاکی از شکنجه و مرگ، ترسناک‌تر از ساواکی‌ها و بعثی‌ها.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.