صنعت سیمان در تنگنای انرژی؛ زغالسنگ و RDF راهحل اما پرهزینه
دبیر انجمن صنفی صنعت سیمان هشدار داد که محدودیتهای انرژی و ناترازی مستمر به بزرگترین چالش تولید در این صنعت تبدیل شده و ادامه روند کنونی میتواند نشانههای بازگشت رکود مشابه دهه 90 را برجسته کند.
علیاکبر الوندیان در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به تجربه سالهای اخیر صنعت سیمان در محدودیت های انرژی، گفت: در حالی که ناترازی انرژی در سال 1402 از نیمه دوم سال آغاز شد، این مشکل در سال جاری از اردیبهشتماه اعمال شده و صنایع سیمانی را تحت فشار قرار داده است. بررسی تولید نشان میدهد که کاهش ماهیانه حدود 10 درصد و پیشبینی افت 11 درصدی تولید در سال جاری، تداوم بحران را تأیید میکند.
زنگ خطر در صنعت سیمان؛ تولید و مصرف 10 درصد افت کردوی افزود: محدودیت در تأمین سوخت، به ویژه گاز طبیعی که سوخت اصلی و بهینه صنعت سیمان محسوب میشود، عملاً در حال حذف تدریجی است. این روند نه تنها بهرهوری را کاهش میدهد، بلکه ثبات تولید را نیز تهدید میکند.
الوندیان با اشاره به گسترش سبد انرژی مصرفی در صنعت سیمان گفت: دو سوخت جدید، شامل زغالسنگ و RDF (سوخت مشتق از زباله) به سبد سوخت اضافه شده است. استفاده از این سوختها نیازمند سرمایهگذاری در ماشینآلات و زیرساختهای جدید است و هزینههای قابل توجهی به واحدهای تولیدی تحمیل میکند. در این راستا پیشنهاد شده بخشی از صرفهجویی ناشی از مصرف RDF به واحدهای تولیدی بازگردد تا انگیزه لازم برای حرکت به سمت سوختهای جایگزین فراهم شود.
دبیر انجمن صنفی صنعت سیمان تأکید کرد: هزینه بالای حمل مازوت، سهم بالای انرژی در قیمت تمامشده و حذف تدریجی گاز، ضرورت بازنگری فوری در سیاستهای انرژی این صنعت را بیش از پیش آشکار کرده است و بدون اصلاح این روند، تولید با چالشهای جدی و کاهش رقابتپذیری مواجه خواهد شد.