ضرورت انحلال احزاب اصلاح طلب و تاسیس چند حزب واقعی

حسن لاوری، دبیر شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان بوشهر

پس از استعفای موسوی لاری از شورای عالی اصلاح طلبان کشور موجی از نقد و انتقاد از اصلاح طلبان مطرح گردید. در این نقدها بیشتر به شخصیت های اصلاح طلب پرداخته شد تا به علل واقعیت های سیاسی کشور. حلقه مفقوده سیاست و انتخابات در کشور، عدم تحزب واقعی است. در کشورهای توسعه یافته دویست یا سیصد حزب کوچک وجود ندارد بلکه دو یا سه حزب نهایتا چهار حزب منسجم، تشکیلاتی، فراگیر ودارای برنامه و استانداردهای واقعی حزبی وجود دارد که امور سیاسی کشور را در کادر سازی، برنامه های مدون سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... به پیش می برند. بنظر نگارنده، علت واقعی مشکلات سیاسی کشور و همچنین جناح اصلاح طلب، عدم وجود تحزب به معنای واقعی است. بیش از 40 الی50 حزب، انجمن، مجمع، جامعه و گروه در کشور وجود دارد که خود را منتسب به اصلاح طلبان می دانند و همچنین بیش از 30 الی40 حزب هم وجود دارد که خود را اصولگرا می نامند تعدادی هم خود را مستقل قلمداد می کنند و در این آشفته بازار، هیچکدام از احزاب، انجمن ها، جامعه ها و مجمع ها به معیارهای استاندارد حزبی توجهی نمی کنند. احزاب موجود هیچکدام دارای تشکیلات منسجم، فراگیر و برنامه دار نیستند و بعضا بعد از چند سالی به علت اختلافات درون حزبی دچار انشعاب می شونند و مجددا احزابی دیگر از درون همین احزاب شکل می گیرند. یکی دیگر از مشکلات فعالیتهای سیاسی کشور، وجود افراد و شخصیت های است که می خواهند اظهار نظر و فعالیت سیاسی داشته باشند ولی عضو حزب نباشند. چنین افرادی به عنوان سیاستمدار در دنیا تعریف نمی شوند. در دنیای امروزی سیاستمدار کسی است که عضو حزب و تشکیلات سیاسی بوده و نظر، تحلیل و تفسیرهایش در حزب مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد ونتیجه و ماحصل ان نظر و ایده به جامعه ارائه می گردد. البته بدتر از آن، تقاضا و درخواست احزاب و تشکل ها مبنی بر مشارکت چنین افرادی است که نمی خواهند حزبی باشند. لازم به ذکر است در همه کشورهای توسعه یافته و دموکراتیک جهان سران سیاسی و اجرایی کشور معمولا از احزاب وارد دولت می شوند این در حالی است که در ایران با وجود بیش از 200 حزب از فعالیت حزبی و ورود چهره ها از احزاب به ساختار دولت و مجلس خبری نیست.

با توجه به این وضعیت، به دبیران و اعضای شورای مرکزی احزاب اصلاح طلب پیشنهاد می شود چند سالی فعالیت های معطوف به قدرت را رها کرده و احزاب خود را منحل نموده همگی جهت تاسیس چند حزب فراگیر، منسجم، تشکیلاتی و دارای برنامه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و. .. تلاش کنند و چند سالی را به سازماندهی تشکیلات و برنامه ریزی بپردازند. به نظر می رسد راه اندازی تشکیلات منسجم و با برنامه، پایدار تر و ماندگار تر از پیروزی ها و شکست های مقطعی فعلی است.