فواید و فضایل دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان
یک کارشناس علوم قرآنی گفت: مراد برخی آیات قرآن، رحمت رحیمیه دور شدن بلایا از انسان، آسانگیری خداوند نسبت به انسان و پذیرفته شدن توبه بوده که همگی مصادق‌های رحمت پروردگار محسوب می‌شود.
علی رضا موسوی در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون مضمون دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان بیان شده است: «اللهم غَشنی بالرحمَهِ وارزُقنی فیهِ التوفیقِ والعِصمَهِ وطَهر قلبی من غَیاهِبِ التُهمَهِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین خدایا بپوشان در آن با مهر و رحمت و روزی کن مرا در آن توفیق و خودداری و پاک کن دلم را از تیرگی‌ها و گرفتگی‌های تهمت‌ای مهربان به بندگان با ایمان خود.»
وی به فراز اول دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان اشاره و بیان کرد: بندگان در دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان از خداوند متعال می‌خواهند که در این روز آنان را به رحمت خود بپوشاند، این مهم بیانگر «رحمت» که از صفات پروردگار است بشمار می‌رود از سوی دیگر وقتی این کلمه صفت خداوند می‌شود، معنای نیکی کردن و احسان به خود می‌گیرد.
وی در همین راستا ادامه داد: رحمت خداوند متعال دو نوع است «رحمت رحمانیه» یعنی رحمتی بی کران و فراگیر که بر همه هستی پرتو می‌افکند و «رحمت رحیمیه» یعنی رحمتی که تنها پرهیزگاران و نیک سیرتان را در خود می‌گیرد. مراد برخی آیات قرآن، رحمت رحیمیه دور شدن بلایا از انسان، آسانگیری خداوند نسبت به انسان و پذیرفته شدن توبه بوده که همگی مصادق‌های رحمت الهی محسوب می‌شود.
- بیشتر بخوانید:
- برای مطالعه مطالب و گفت‌وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید
وی پیرامون رحمت الهی که با حکمت آمیخته شده است ابراز کرد: رحمت خداوند متعال همیشه با حکمت آمیخته است و حکمت ایجاب می‌کند که خداوند گنهکاران را جز در مواردی خاص به مجازات برساند؛ چون خداوند همان‌طور که رحیم است نیز حکیم است یعنی کارهایش براساس حکمت می‌باشد و کار عبث و بیهوده نمی‌کند. خداوند تا آنجا که حکمت اقتضا کند، به بندگان رحم می‌کند و آن‌ها را مورد عطوفت و مهربانی قرار می‌دهد، ولی ممکن است حکمت اقتضا کند که عد‌ه‌ای را عذاب و تعدادی را هدایت نکند چراکه رحمت خدا به خاطر رقت قلب و تأثرات مادی نیست؛ بلکه در واقع به معنی اعطای نعمت است.
این کارشناس علوم قرآنی به فراز بعدی دعای روز بیست ونهم ماه مبارک اشاره و بیان کرد: در فراز بعدی دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان بندگان از خداوند متعال توفیق اطاعت و حفاظت از گناهان را طلب می‌کنیم، این توفیق باعث تقرب انسان به خداوند می‌شود، شیخ طوسی در این زمینه معتقد است توفیق لطف الهی بوده که به واسطه آن طاعت انجام می‌شود و تنها خدا می‌تواند انسان را موفق بر طاعت بدارد. پس در این دعا بندگان از خداوند توفق می‌خواهند تا دل آنان را از گناه و معصیت پاک کند.
وی به بخش دیگری از دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان اشاره و بیان کرد: در این فراز بندگان بیان می‌کنند خدایا دلم را از تاریکی‌های تردید‌ها و اوهام باطل پاک دار ای خدای مهربان بر اهل ایمان، پاکی دل عطا کن که این مهم نیازمند دو نکته است اول اینکه قلب‌های انسان‌ها دو نوع تاریک و نورانی بوده که نشانه‌های قلب تاریک را باید از معلول زنگار‌های تکرار گناه دانست تاجایی که امکان تابش انوار الهی وجود ندارد و نتیجه اش این می‌شود که مانند گیرنده‌ای که روی آن مانع باشد عمل می‌کند.
موسوی در همین راستا خاطرنشان کرد: اگر عقل تاریک شود دیگر قدرت تعقل ندارد؛ زنگار‌هایی مانند دورویی و نفاق باعث تاریکی عقل می‌شود تملق‌هایی که رایج شده، شک نسبت به قیامت و خدا و بهشت و جهنم، طمع، حرص و به طور کلی گناهانی که انسان انجام می‌دهد همه مانند زنگاری قلب را فرا می‌گیرند. همچنین باید گفت که قلب نورانی دو ویژگی دارد، یکی اینکه زمینه دریافت آموزه‌های خدایی را دارد، بعضی انسان‌ها درس رسمی نخوانده‌اند، اما دانش لدنی از سوی خدای متعال دارند همچنان که روایت است خدا دانش به افراد می‌دهد قرآن نسبت به بعضی اولیاء می‌فرماید که ما نسبت به بعضی افراد علم لدنی می‌دهیم اگر قلب پاک باشد علم را دریافت می‌کند مثل یک گیرنده که مانعی ندارد و این چنین قلب‌ها داری مقاماتی می‌شود مثل اینکه خانه خدا می‌شود «قَلبُ المُؤمِنِ عَرشُ الرَحمَنِ».