مبارزه نوه محمدعلی در مانیل؛ آیا «افسانه» زنده خواهد شد؟
نوه افسانه بوکس قرار است در پنجاهمین سالگرد «هیجان‌انگیز در مانیل» روی رینگ برود. با میراثی سنگین و چشمانی به سوی آینده، او باید ثابت کند که فراتر از نام بزرگ خانواده، یک بوکسور واقعی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، در 29 اکتر (7 آبان) فیلیپین میزبان مسابقات بوکس IBA.PRO 11 خواهد بود؛ رویدادی که به پنجاهمین سالگرد نبرد افسانه‌ای «هیجان‌انگیز در مانیل» و سه‌گانه تاریخی میان محمد علی و جو فریزر اختصاص دارد. شایسته است که این مسابقه نیز در همان میدان مانیل برگزار شود، جایی که نیم قرن پیش آن جدال فراموش نشدنی رقم خورد. در این مراسم، نوه محمد علی، نیکو علی والش نیز روی کارت مسابقات حضور خواهد داشت.
نیکو، نوه 25 ساله علی، پسر رشیده، دختر بزرگ محمد علی است. با چنین پیشینه و پیوند خانوادگی، جای تعجب نیست که او نیز مسیر بوکس را برگزیده باشد. نیکو از همان کودکی ویدئوهای مبارزاتش را به پدربزرگ افسانه‌ای‌اش نشان می‌داد. در واقع، خود محمد علی بود که او را از ترک این ورزش منصرف کرد، زمانی که نوه‌اش دوران دشواری را در مسیر بوکس پشت سر می‌گذاشت.
نیکو می‌گوید: اگر دعای پدربزرگم را دریافت نکرده بودم، قطعاً بوکس نمی‌کردم. حدود 14 سال داشتم و اوضاع سخت پیش می‌رفت. می‌خواستم بوکس را کنار بگذارم اما وقتی از او اجازه خواستم، نگذاشت. او مرا واداشت که ادامه دهم. همیشه امیدوار بودم روزی بگوید "بس است"، تا بتوانم کنار بکشم، ولی هرگز اجازه نداد.»
متأسفانه محمد علی آن‌قدر عمر نکرد که شاهد نخستین حضور حرفه‌ای نوه‌اش باشد. نیکو در سال 2021، پنج سال پس از درگذشت «بزرگ‌ترین»، وارد دنیای حرفه‌ای بوکس شد. او از آن پس، نام خانوادگی علی را میان نام و نام خانوادگی‌اش قرار داد و لقب «افسانه زنده است» را برای خود برگزید. طبیعی است که چنین شخصی، حتی پیش از نخستین مبارزه‌اش، توجه رسانه‌ها و علاقه‌مندان را به خود جلب کند.
در همان سال، او با باب آروم، مروج مشهور و قدیمی که پیشتر با محمد علی همکاری داشت، قرارداد امضا کرد. انکار این واقعیت که نام علی در آغاز دوران حرفه‌ای نیکو نقش مهمی ایفا کرده است، بی‌فایده خواهد بود؛ چراکه هیچ تازه‌کاری با تنها 30 مبارزه آماتور، به سادگی توسط یکی از بانفوذترین برگزارکنندگان جهان جذب نمی‌شود.
نیکو علی والش نخستین حضور خود را در قالب مبارزه اصلی مشترک در یک رویداد بزرگ آمریکایی تجربه کرد؛ موضوعی که خود نشان از جایگاه ویژه‌اش داشت. او در اولین مبارزه‌اش، شلوارک سفید نمادین محمد علی را که پس از مرگ پدربزرگش به او به ارث رسیده بود، بر تن کرد. نیکو در همان دیدار، جردن ویکس را تنها در 70 ثانیه شکست داد و دستانش را همانند علی به نشانه پیروزی بالا برد. صحنه‌ای پر از نماد و خاطره که باعث شد همه نگاه‌ها بر او متمرکز شود و ناگزیر با محمد علی مقایسه‌اش کنند.
والش در مصاحبه‌ای گفت: همه می‌خواهند مرا با پدربزرگم مقایسه کنند و من واقعاً از این بابت سپاسگزارم. کاش می‌توانستم مثل او باشم اما هیچ‌کس مانند محمد نخواهد بود. من او نیستم و هیچ‌کس هرگز مانند او نخواهد بود.
شروع درخشان نیکو در سال 2021 با دو پیروزی دیگر ادامه یافت. ابتدا جیمز وستلی را ناک‌اوت کرد و سپس در رویدادی بزرگ در مدیسون اسکوئر گاردن، در شبی که واسیل لوماچنکو نیز حضور داشت، به مصاف ریس سانچز رفت و با رأی اکثریت داوران پیروز شد.
سال 2022 برای نیکو سالی پرکار بود. او چهار بار به رینگ رفت و در سه مبارزه پیروز شد، از جمله یک ناک‌اوت و یک مسابقه مجدد با سانچز. به نظر می‌رسید آینده‌ای درخشان در انتظار اوست؛ عملکردی قابل‌قبول در رینگ و نام خانوادگی که درها را به رویش می‌گشود. با این‌حال، روند حرفه‌ای او به طور غیرمنتظره‌ای کند شد. نخست با دنی روزنبرگر مساوی کرد؛ هرچند بعداً با مثبت شدن تست دوپینگ روزنبرگر، نتیجه مبارزه «بدون مسابقه» اعلام شد. سپس نخستین شکست حرفه‌ای‌اش را مقابل سونا آکاله، بوکسور کامرونی تجربه کرد. آکاله توانست با سبک پرقدرت و حملات نزدیک کنترل رینگ را در دست گیرد. نتیجه داوران نیز بحث‌برانگیز بود: دو رأی مساوی و یکی برتری اندک برای حریف.
پس از آن، دوران حرفه‌ای نیکو دیگر چندان درخشان نبود. او موفق شد از آکاله انتقام بگیرد و سه مبارزه دیگر را نیز ببرد اما تمام پیروزی‌ها با تصمیم داور حاصل شد، نه ناک‌اوت. در نتیجه، جذابیت و توجهی که در آغاز کار به او معطوف بود، رو به کاهش گذاشت. در اوایل سال 2025، نیکو دومین شکست حرفه‌ای خود را در برابر خوان لوئیس گوئرا متحمل شد.
با این حال، نیکو تنها 25 سال دارد و هنوز فرصت پیشرفت در اختیار اوست اما برای تحقق این پتانسیل باید در مبارزات بزرگ‌تر شرکت کند و پیروزی‌های قاطع‌تری به‌دست آورد. در حال حاضر، باب آروم او را در مسیر مواجهه با حریفان کمتر شناخته شده قرار داده و نیکو همچنان مرتکب اشتباهاتی می‌شود. یکی از این حریفان جدید، کیتیساک کلینتون از تایلند خواهد بود.
برای نیکو اهمیت ویژه‌ای دارد که در این رویداد یادبود «تریلا در مانیل» پیروز شود؛ چراکه فیلیپین برای محمد علی سرزمینی خاطره‌انگیز است و پیروزی‌اش بر جو فریزر یکی از درخشان‌ترین لحظه‌های دوران حرفه‌ای او به شمار می‌آید. از این رو، نیکو در چنین شبی با رقیبی نسبتاً آسان روبرو خواهد شد اما این مسابقه فرصتی است تا گام بلندی به جلو بردارد.
نام «علی» به تنهایی نمی‌تواند او را تا همیشه پیش ببرد. بی‌تردید باب آروم تمام تلاشش را می‌کند تا نیکو به مبارزه‌های بزرگ و شاید حتی عنوان قهرمانی دست یابد اما تحقق این هدف تنها در صورتی ممکن است که نیکو ثابت کند او صرفاً «نوه محمد علی» نیست، بلکه بوکسوری مستقل و صاحب‌سبک است.
در حال حاضر، حرفه نیکو بیشتر بر پایه خاطره‌ها، مقایسه‌ها و شلوارک سفید پدربزرگش استوار است اما برای تبدیل شدن به نامی ماندگار، باید چیزی فراتر از میراث علی ارائه دهد.
دعوای «قانون محمد علی» و دانا وایت؛ نبردی بر سر آینده بوکس حرفه‌ای
