مرزهای ایران عصر صفوی طبق نقشه‌های ترسیمی اروپاییان
آگاهی‌های جدید حاصل‌شده، در سده 18 م / 13 ش به مرحله تثبیت رسید و نه‌تنها از زیر سایه تصورات باستانی و کهن خارج شد؛ بلکه زمینه توجه نقشه‌نگاران به مسائل جزئی سرحدات شرقی از جمله: راه‌ها، پراکندگی گروه‌های جمعیتی و نواحی جغرافیاییِ گمنام‌تر را فراهم ساخت.