مرزگذاری میان دین و سیاست؛ چگونه «یوتوپیای» مور و ماکیاولی پایه‌های سکولاریسم مدرن را بنا نهادند؟ + فیلم
پژوهشگر حوزه علوم انسانی: «یوتوپیا» تامس مور با برجسته‌کردن حق انسان و مشارکت مردمی، نخستین گام‌های انسان‌گرایی و نقد اقتدار قرون وسطایی را رقم زد.
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، رامین پورمند، پژوهشگر حوزه علوم انسانی در گفتگو با SNNTV درباره نقش تامس مور گفت: «او با کتاب معروف خود، یوتوپیا، مدلی از حکومت مشارکتی را ترسیم کرد که در آن مردم با عقل خود تصمیم می‌گیرند و قانون بشری جایگزین قانون مقدس می‌شود. این کتاب با لحن دیالوگی و منطق سفرنامه‌ای، در عین حال دارای ظرافت‌های فلسفی عمیق است.»
وی افزود: «تامس مور بر حق انسان در برابر حق الهی تأکید داشت. در قرون وسطا حق الهی یا حق تئوس مطرح بود، اما مور و دیگر متفکران هم‌عصرش نخستین زمزمه‌های انسان‌گرایی و حقوق بشر را مطرح کردند؛ انسان در مرکز قرار گرفت و خدا و دین در پیرامون تعریف شدند.»
وی گفت: «دیدگاه‌های مور به شدت ضد جهان‌بینی ترانس‌فیزیکال سانتریک مسیحی قرون وسطا و ضد نظام طبقاتی فئودالیسم بود. در یوتوپیا، رنگ و بوی پاگانیسم و نقد هیرارشی سنتی دیده می‌شود؛ مور که با جریان اومانیست و میراث یونانی - رومی آشنا بود، تعمداً به سمت اندیشه‌های میترائیستی رفت که بخشی از آنها در مسیحیت تاریخی نیز مستتر است.»