مسئول کارگروه طهورا: در فضای مجازی حجاب از فهم هویتی خالی و به یک نوع لباس و پوشش تقلیل داده شد

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، به مناسبت هفته عفاف و حجاب گفت‌وگویی داشتیم با خانم ریحانه بهزادی بخش، مسئول کارگروه زنان و خانواده «طهورا» جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی که متن آن به شرح زیر است.

بهزادی بخش گفت: امروزه با وجود واردشدن رسانه‌های مجازی به عنوان عضو جدایی ناپذیر در زندگی مردم، رسانه‌ها نقش اساسی در الگوسازی، تربیت و فرهنگ ایفا می کنند. همچنین، رسانه به بستر خوب مدسازی و بهره‌برداری صنعتی و اقتصادی تبدیل شده است. در این عرصه، رقابت بر سر دیده شدن است و هرکس بتواند مخاطب بیشتری جذب کند، برنده است. در چنین فضایی، در سال‌های اخیر، شاهد تولید محتوای زنان مسلمان در کشورهای اسلامی بودیم؛ چه کشورهایی با قانون حجاب اجباری و چه کشورهایی بدون این قانون و با وجود تکثر فرهنگی‌. در حقیقت، در این سال‌ها، دین به عنوان کالای مصرفی در رسانه تلقی گردید. دین به بازار فروش و حجاب به عنوان وسیله‌ی جذب مشتری مبدل شد. یعنی کسی که تولید محتوای رنگ‌آمیزی روی پارچه انجام می‌داد، دید که این‌کار با صدای مداحی بازدید بیشتری دارد و قشر مذهبی بیشتر از این ویدیو استقبال می‌کنند؛ یا کسی که مدل بستن روسری آموزش می‌داد، دید که با منبر استایلی و یا گذاشتن مداحی و سخنرانی روی کلیپ مخاطب بیشتری جذب خواهد کرد؛ در این جا، دین به صورت یک کالای مصرفی به فروش می‌رسد.

وی ادامه داد: در حقیقت، ما با هویت‌بخشی دینی مواجه نشدیم، با سهم‌خواهی از نظام مدرن به واسطه‌ی دین، مواجه شدیم. در چنین بازاری، در بستر دین مصرفی، حجاب یک ابزار شد. حجاب از فهم هویتی خالی و به یک نوع لباس و پوشش تقلیل داده شد. در چنین شرایطی حجاب دیگر عقیده نیست، یک صنعت است؛ یک کالاست؛ یک ابزار است. دین اصل نیست؛ انسان اصل می شود و دین در خدمت اهداف انسان‌. به بیان بهتر، یعنی اگر مخاطب مذهبی دارم با دابسمش سخنرانی مذهبی، بازارم را تامین می‌کنم؛ برای به روز بودن و بهره‌برداری مالی، حجاب را با صنعت مد می‌آمیزم. مد به ما می‌گوید: «برای زنده ماندن یا شبیه منی یا شبیه من خواهی شد.» و وقتی پروژه‌ی حجاب‌استایل به واسطه‌ی صنعت و مد کلید خورد، می‌توان به راحتی تغییرپذیری فرهنگی و الگوسازی و خالی کردن فهم و زیست بشری از هویت و ادبیات دینی را آغاز کرد. می‌توان عمیق‌ترین اندیشه‌های جهانی را تبدیل به ابزاری برای نمایش خود و سرگرم کردن دیگران کرد. و حالا حجاب که عامل عدم خودنمایی و جذب بود بود، جذابیت می‌آفریند و عامل دیده شدن می‌گردد. پس حجاب استایل که با دین بازارش را تامین کرد، الگوساز هم می‌شود و با تحریف هویت دینی، به قشر دین‌دار ضربه و آسیب می‌زند. حجاب استایل یک مدل است نه شخصیت؛ ابزار است نه محتوا و وقتی این ابزار در دنیای رسانه مخاطب پیدا کرد و الگو شد، الگوریتمی برای تمام زنان مسلمان می‌شود؛ الگوریتم استحاله‌ی حجاب و این چرخه، خود را مداوما بازتولید خواهد کرد.