مکن ای صبح طلوع؛ نوای مازندرانی‌ها در شب عاشورا

به گزارش مشرق، در شب دهم محرم، شب عاشورای حسینی، دل‌های عاشقان سیدالشهدا (ع) با زمزمه‌های "مکن ای صبح طلوع" به آسمان گره خورده و حرم اباعبدالله، برای آخرین شب، آغوش خود را بر یاران و اهل حرم گشوده است؛ شبی که فردایش، آفتاب در ماتم زمین خواهد گریست.

شب عاشورا، شبی است سرشار از نور ایمان، وفای یاران، وداع‌های سوزناک و زمزمه‌های بی‌بدیل عشقی که در هیچ برگ تاریخ، نظیری برای آن یافت نمی‌شود.

امشب، شب آرام گرفتنِ مردانی است که فردا در میدان نبرد، آسمان و زمین را به تماشای وفاداری‌شان خواهند کشاند. شب سر به آستان الهی ساییدن دخترکی است که فردا باید وداع پدر، برادر، عمو و حتی کودک شش‌ماهه‌اش را نظاره‌گر باشد.

امشب، شب زمزمه‌های اصحاب حسین (ع) است، همانانی که چون حبیب، زهیر، بریر، مسلم بن عوسجه و قاسم، در سکوت شب، پیمان خونین فردا را تجدید می‌کنند.

در خیمه‌ها، عطر قرآن، مناجات، و اشک‌های شب عاشورا، فضای کربلا را دربرگرفته است. کودکان بر دامن مادران آرام گرفته‌اند، اما فردا، خاک گرم دشت نینوا بستر آخرین نفس‌های آنان خواهد بود.

فردا، روز عاشوراست؛ روزی که لب‌های تشنه لبیک گویان، فریاد "هیهات من الذله" سر می‌دهند و خون بر شمشیر پیروز می‌شود. فردا، سرها بالا اما بی‌تن، و دل‌ها راسخ اما بی‌قرار.

شب عاشورا، شب بیداری دل‌هاست؛ شبی که تاریخ، آن را هیچگاه فراموش نخواهد کرد. شب آغازی بر حماسه‌ای که تا قیامت ادامه دارد.