نظام فاسد توزیع، بلای جان تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان

متاسفانه تورم و خلق تورم به یک رقابت ویرانگر بین بخشها و حتی افراد جامعه تبدیل شده است و اگر کسی نتواند کالاها و خدماتش را گرانتر بفروشد، جا می ماند و حذف می شود.

بخش بزرگی از تورم عمومی ناشی از کمبودهای عمدی و یا دستکاری شاخص های اقتصادی است و مبنای طبیعی و یا اقتصادی ندارد. بخش قابل توجه دیگری، تورم انتظاری است و نه واقعی. گاهی با یک توئیت مقامات صهیونیست با آمریکایی بازار شروع به نوسان می کنند، بدون آنکه مشکلی در اقتصاد بوجود آمده باشد.

در مرحله اول باید در خصوص تورم آگاه سازی شود. خیلی از فعالین اقتصادی نمی دانند تورم سود نیست و باید بخش بزرگی از سود سالیانه خود را برای تورم و بروز رسانی کسب و کار خود هزینه کنند. همان هزینه ایی که دولت از آن مالیات می گیرد.

هیچ کشوری در دنیا از تورم استقبال نمی کند اما ایرانیان زیادی در تورم سرمایه گذاری می کنند!

کارفرمایان در دنیا اولین و محکم ترین سد مقابل دولت برای افزایش تورم هستند چون تورم سود آنها را می بلعد. اما در ایران سرمایه داران ما سواد اقتصادی کافی ندارند و به بهانه های واهی بدنبال ایجاد و افزایش تورم هستند. حتی با دولت برای افزایش تورم تبانی می کنند.

دوم؛ باید همه بایستیم. هیچ کس نباید حتی ریالی به تورم اضافه کند و مردم باید یکپارچه در مقابل حتی یک ریال افزایش قیمتها بایستند و خرید نکنند. متاسفانه ایرانیها در یک رفتار غلط و ضد فرهنگی برای کالاهایی که گران می شوند صف می کشند و تقاضای انفجاری ایجاد می کنند. این رفتار ابلهانه و غیر قابل قبول است.

سوم باید لیست افزایش قیمتها در یک ماه تجزیه و تحلیل شود و مردم یکصدا 5 کالای اول لیست که بیشترین افزایش قیمت را داشته اند، به مدت سه ماه نخرند. این باید میثاق ملی ما باشد. یقین داریم هیچ تولید کننده و وارد کننده ایی مایل نیست تا 3 ماه فروشش صفر شود و چکهایش برگشت بخورد.

اکنون نقش ساختارهای اجتماعی در مهار ناهنجاری های اقتصادی و اجتماعی صفر است. اما در کشورهای پیشرفته هیچ‌کس مایل و قادر نیست مقابل خواست مردم بایستد. هیچ‌کس قادر نیست به مردمی که نمی خرند، گران بفروشد. تولید بدون توزیع ممکن نیست و قرار نیست مردم تاوان حماقت و طمع بی پایان برخی تولید کنندگان و توزیع کنندگان بی اخلاق را بپردازند.

مردم تحت فشار معیشتی هستند و مسئولیتی در قبال هزینه های اضافی توزیع کنندگان و تولید کنندگان ندارند. اینکه نظام توزیع ما قادر است اجاره و هزینه های غیر منطقی را تماما به مصرف کننده منتقل کنند، یک ضعف عمده است. قیمت کالاها مشخص است یا توزیع کننده می تواند رقابت کند و یا نمی تواند. مصرف کننده مسئول هزینه های اضافی و بی عرضگی دیگر بخش های اقتصادی نیست.

اکنون بحرانی ترین بخش جریان کالا و خدمات، نظام فاسد توزیع است که هم مصرف کنندگان و هم تولید کنندگان را بشدت تحت فشار قرار داده است و اجاره های بی حساب و کتاب گلوگاه توزیع.

کارشناس اقتصاد

21212