نوزادان در سطل، نتیجه توانمندی صرف جنسی!

پیداشدن فزرند متولد شده، خبرهای پر از غصه ی سقط جنین در جای جای کشور، انسان کشی های ساده بر سر اختلافات مادی، سست بودن ازدواجهای دهه های اخیر، رشد آمار های خیانت های عاطفی و جنسی و بسیاری از دردهای جامعه ی امروز ما، بنظر ریشه در کاهش حساسیت های اخلاقی جامعه دارد و این سیر نزولی خطرناک نیز محصول تهی دستی و فقری است که بر آحاد جامعه حاکم شده است. تقریبا در تمامی رسته های شغلی می توان به سرعت شبکه های مافیایی ریشه دوانیده در آن رسته ها را شناخت، فساد های کلان در دعاوی، شهرداریها، بیمارستانها و حتی مدارس. این یعنی، به سرعت به سمت بی تمدن شدن و محو شدن در آیینه تاریخ، آنهم برای کشوری که بیش از چهارهزار سال تاریخ مدون دارد یک ابرعبرت تاریخی خواهد بود.

امروزه در جامعه ی ما بحث فضایل اخلاقی مطرح نیست، درگیر عدم رعایت ابتدایی ترین دستورات اخلاقی شده ایم و این می تواند به راحتی نشان دهد، فقر چه تاثیر ژرفناکی بر تاروپود جوامع می گذارد. شعارزدگی بجای عمل گرایی، تکیه بر ماورالطبیعه بودن نتایج عملی فقر بجای ریشه یابی و حل آن، بهشتی و دوزخی کردن جامعه بر روی ظواهر آن، تعطیلی تعقل و گسترش قضاوت های سریع اخلاقی، رشد عجیب برچسب زنی های خانوادگی و اداری و سیاسی، همه و همه جامعه را دچار یک ناامیدی محض کرده و هیچ تلاش موثری را برای اصلاح درونی فرد باقی نمی گذارد.

خانواده نیز مثل بسیاری از پدیده های اجتماعی برای تشکیل و بقا، بر روی یک پایه نمی تواند استوار باشد. صرف اینکه کسی توانایی جنسی و جسمی داشته باشد، نمی تواند تشکیل خانواده بدهد، پایه ها باید تک تک وجود داشته باشند و نقش خود را به خوبی ایفا کنند، مگر می شود جوانان بدون زیرساخت اقتصادی، خانواده ای به سمت تعالی بنا کنند!؟ اگر شغل پایدار نباشد، جوانی که همسر دارد و فرزند، ناگزیر به سمت بزه های خرد و کلان خواهد رفت و در مسائل اجتماعی یادمان باشد نباید به دنبال استثنائات باشیم. منحنی جرم، با رشد فقر نسبت مستقیم دارد و همین موضوع عینا در انتخابات اخلاقی نیز بسیار موثر است.

اگر از خود و خانواده شروع به اصلاح نکنیم، هیچ موجودی توان اصلاح نخواهد داشت، جوامع بشری بر اساس سنتهای الهی صعود و سقوط دارند، انتظار برای اصلاح جامعه بدون شروع از خود امری محتوم به شکست است. تصمیمات خلق الساعه و انفجاری، تاثیری بر رویه های اخلاقی مثبت ندارد. یک دفعه و با فرض برنامه های کوتاه مدت، اخلاق متعالی نمی شود همانگونه که به تدریج به این اوضاع گرفتار آمدیم، با صبوری و تلاش باید به فکر اصلاح باشیم. و بدانیم خداوند متعال سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد مگر اینکه آن قوم بخواهند و اراده به تغییر داشته باشند.

بحثهای اجتماعی و اخلاقی، با رفتارهای پوپولیسیتی و شعارپراکنی و تاویلات سیاسی فقط مخفی می شوند ولی به مسیر خود ادامه می دهد و صرفا از مولفه هایی که همجنس پارامترهای موثر بر آنها است رنگ می گیرند. هرجور که بخواهیم رفتارکنیم و فکر کنیم از تاثیر مستقیم سطح رفاه اجتماعی بر مقوله های اخلاقی نمی توانیم صرف نظر کنیم. تلاش حاکمیت باید درجهت رشد رفاه اجتماعی باشد. برنامه های کلان کشور باید فارغ از مباحث رنگی و حزبی هدف گذاری و اجرایی شود. از دشمن هرچه کار و رقتار خوب می بینیم باید برای اصلاح خودمان بکار ببریم.

بچه های دهه هشتاد و نود، صبر مارا ندارند و بیش از ما اهل تحقیق و استدلالند. مکانیزمهای کنترلی این نسل، رفتارهای اغناگری برای آنها، کاملا با نسلهای 20 تا 70 متفاوت است. زود دریابیم تا دیر تر از این قربانی بی اخلاقی ها نشوند.