هیچ دریایی آنقدر بزرگ نیست که این کوسه را در خود جا دهد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ستاره‌های بزرگ پس از بیرون راندن گاز ممکن است با استفاده از نور پرانرژی و بادهای ستاره‌ای سریع خود، ساختارهای پیچیده‌ای را در محل تولد خود ایجاد کنند.

گرمایی که آنها تولید می‌کنند، ابر مولکولی تیره را تبخیر می‌کند و باعث می‌شود که گاز هیدروژن محیط پراکنده شود و به رنگ قرمز بدرخشد. در طول تجزیه، ما انسان‌ها می‌توانیم از تجسم این ابرهای بزرگ در قالب شکل‌های متفاوت لذت ببریم؛ درست مانند آنچه روی زمین درباره ابرهای ساخته‌شده از آب انجام می‌دهیم.

سحابی کوسه که گاهی اوقات با نام «LDN 1235» فهرست‌بندی می‌شود، از سحابی‌های غبار کوچک‌تر است. این سحابی حدود 15 سال نوری وسعت دارد و در فاصله 650 سال نوری به سمت صورت فلکی «قیفاووس» (Cepheus) قرار گرفته است.