دوشنبه 5 آذر 1403

هیچ دستی خالی برنمی‌گردد

خبرگزاری دانا مشاهده در مرجع
هیچ دستی خالی برنمی‌گردد

مومنان و روزه‌داران در دومین شب از لیالی قدر تا سحر بیدار می‌مانند و دستان خود را به سوی آسمان بلند کرده، از درگاه خداوند برای آمرزش گناهانشان طلب عفو و مغفرت می‌کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ قدر در لغت به معنای اندازه و مقدار، تقدیر و تدبیر امور خلقت، حکم و قضا و به مفهوم اندازه معین طبق مصلحت و به مقتضای حکمت است. بنابراین شب قدر شب مخصوص رقم زدن سرنوشت انسان و برنامه‌ریزی کردن است.

امشب هم شبی دیگر از لیالی قدر است. شبی که سرنوشت انسان و آنچه که در شب نوزدهم برای او تعیین و مقدر شده به ثبت می‌رسد و در شب بیست‌و‌سوم نیز این مقدرات قطعی، نهایی و امضا می‌شود.

در چنین شبی اگر کسی دست به دعا بردارد، گویا بیش از هشتاد سال در حال دعا بوده است و خدا دست رد به سینه‌اش نمیزند، و از درگاه خویش نا امیدش نمیکند.

شب بیست‌ویکم ماه رمضان فرصتی زرین برای شستشوی دل‌های زنگار گرفته از ناپاکی و آلودگی و سبک‌شدن روح از بار گناهان است.

در این شب بنده نادم با چشم‌هایی که میل گریستن دارد و مرواریدهای غلطانی که بر دیدگان جاری می‌شود، با دلی شکسته که هزار برابر بیشتر از همه دارایی‌های عالم می‌ارزد و شرمسار و پشیمان از عملکرد خویش به درگاه الهی توبه می‌کند و برای ادامه مسیر زندگی در صراط مستقیم از خدای رحمان مدد می‌جوید.

آری! امشب شب اصلاح امور است، شب گرفتن حواله، شب حاجت، شب رسیدن؛ شبی که باید چشم‌ها را بر ظاهر دنیا بست و مسیر نور را پیمود. امشب دانه های تسبح همه ذکرند و سجاده‌ها همه حاجت؛ امشب هیچ دستی خالی بر نمی‌گردد، فقط باید طالب بود و خواست، باید بدانیم چه می‌دهیم و چه می‌ستانیم.

امشب، شب یلدای روح است، یلدایی که مقیاس آن زمینی نیست و بلندای هر ساعت آن به اندازه هزار ماه است. دست‌ها امشب همه رو به آسمان بلند است و کهکشان‌ها را می‌کاوند، نردبان دعا شلوغ است و به افلاک نزدیک، دهان‌ها بوی ذکر و دعا می‌دهند و نوای «الهی العفو» گوش زمین را به فلک گره زده است.

باید امشب را بیدار ماند و بیدار شد، که اگر باز هم خواب بمانیم این قائله دنیا را باخته‌ایم؛ اما در میانه سحر تا طلوع آفتاب، برنده آن‌کسی است که دلش در گوشه‌ای از آسمان پرستاره شب‌های قدر جا خوش کرده و با هر ندای «الغوث الغوث» تکیه‌ای از سیاهی‌های درونش کنده شده و هنگامه صبح که فرا می‌رسد دل آنگونه جلا می‌یابد که عکس رخ یار در پیاله وجود هویدا است.

ما گمشدگان زمانه؛ امشب آمده‌ایم بگوییم رسم مجنون شدن را نمی‌دانیم. پروردگارا! اگر گاهی این لیلای عالم کاسه گدایی را می‌شکند، تو او را ببخش که این بنده هنوز در انتظار یک نگاه پر از نیاز توست.

ای محرم راز! با همه نیاز، به درگاه تو آمدهایم تا قلم عفو بر گناهانمان بکشی که با دیدگانی پاک به زیارت حجت بن‌الحسن (عج) برسیم.

الهی؛ در این شب قدر که مومنان در پناه آسمان قیرگون، لباس ماتم بر تن کرده‌اند و محراب‌ها همه رنگ خون به خود گرفته؛ به حق قرآن ناطق و به حق بهترین بندگانت پناهمان باش، دلهایمان را رنگی الهی بزن و کمک کن تا قدر مولایمان را بدانیم مریدش باشیم.

انتهای پیام /