وحدت ملی و مولفه های آن

علی دارابی در یاداشتی نوشت: رهبر معظم انقلاب در نوروز و ماه مبارک رمضان سه کلید واژه را شاکله بیانات خود قرار دادند؛ 1- جهش تولید با مشارکت مردم 2- وحدت ملی و توجه بایسته به آن 3- قدرت رسانه برتر از موشک و سلاح

که هر کس به سهم خود باید در تبین این موضوعات مهم و راهبردی بنویسد و عمل کند. درباره وحدت ملی بسیار سخن گفته شده است اما چرا امروز شاهد این همه اختلاف، منازعه و کشمکش هستیم؟

نخست آنکه

وحدت آحاد اقشار جامعه ایران بود که موجب همبستگی و اتحاد ملی علیه رژیم استبدادی شاه شد و در نتیجه انقلاب اسلامی 57 را بوجود آورد. پس وحدت بزرگترین عامل انسجام ملی ملت ایران بوده است.

دوم آنکه

درک درستی از وحدت وجود ندارد! زیرا برخی وحدت را مراد از یکنواختی، سکون، اطاعت محض و نداشتن قدرت تفکر و عمل می دانند که قطعا این برداشت نادرست است. برخی منظورشان از وحدت آن است که همه جناح های سیاسی، گرایش های متنوع، عقاید متکثر یکی شوند. زیرا اگر این امر محقق شود دیگر شاهد اختلاف نظر نخواهیم بود! بدیهی است این امر نیز ناصواب و غیر عملی است.

سوم آنکه

باید بدانیم ایران عزیز ما دارای تنوع و تکثر و تعدد عقیدتی، مذهبی و فرهنگی است. از مسلمان شیعه تا اهل تسنن، از اقلیت های مذهبی چون رزدشتی، آشوری، مسیحی، کلیمی و.... را در طول تاریخ در خود جای داده است که وحدت و همزیستی مسالمت آمیز آنان افتخاری از میراث فرهنگی و تمدنی ایرانیان است.

چهارم آنکه

دو قطبی های کاذب و غیر واقعی پدر همه را در آورده است؛ ملی - مذهبی / ایرانی - اسلامی / انقلابی - غیرانقلابی / راستی - چپی / اصلاح طلب - اصولگرا / تعهد - تخصص / و ده ها عناوین مشابه که به غلط در سالهای پس از انقلاب در میان ما رایج شده است، نگذاشته است "همه باهم" را عملی کنیم. این دوقطبی ها که عمدتا از مقامات، مسئولان، رسانه ها و احزاب سیاسی به درون جامعه پمپاژ شده است چون موریانه سرمایه اجتماعی ما را از درون خورده است و الان درموقعیت و نقطه بدی قرار داریم. وچاره ای نداریم خودمان را از شر این دو قطبی ها خلاص کنیم.

پنجم آنکه

- همه بدانیم مردم همه کاره هستند. کسی یا کسانی خود را قیم و عقل کل ندانند. قانون فصل الخطاب و محور حکمرانی و اداره جامعه است.

- چند صدایی و عقاید و گرایشات سیاسی و فکری مختلف باید به رسمیت شناخته شود. - مردم نقش اصلی در اداره امور را دارند و آنها به طبقه فرادست و فرودست تقسیم نمی شوند. هیچ قشر، صنف و طبقه ای اجازه خود برتر بینی ندارد. - ایران متعلق به همه است. همه شایستگان و صلاحیتداران باید امکان حضور در نهادها و سازمانهای مختلف را داشته باشند و کسی یا نهادی خلاف قانون نمی تواند این حق را سلب کند. - مجلس، دولت، نهادها و سازمانهای کشور باید مملو از شایستگان، متخصصان با گرایشات مختلف باشد. - انتخابات و صندوق رای میزان پای بندی به تحقق عملی وحدت است.

مسایل، چالش ها و موانع مهمی بر سر راه توسعه و پیشرفت کشور است. همه باید دست بدست هم دهیم به مهر تا میهن خویش را آباد کنیم.