پایان روزهای سخت / امباپه پیش به سوی 40 گله شدن

به گزارش "ورزش سه"، بازی برابر لاس پالماس بدون تردید بهترین بازی امباپه با پیراهن رئال مادرید بود. پر از اعتماد به نفس و جسارت، عملکرد او فراتر از دو گلی بود که در مقابل این حریف به ثمر رساند. او در تمام طول بازی کابوس دفاع حریف بود و نمایی از تیزترین و خلاق‌ترین نسخه‌اش را از زمانی که پیراهن این تیم را به تن کرده است نشان داد. به طور خلاصه، او «امباپه‌ی فلورنیتو پرز» بود، مردی که روزی تقریبا او را پس زد اما بعد از چندین بار تلاش و زمینه‌چینی در تابستان 2024 این رویا را به حقیقت تبدیل کرد.

امابپه با دو گلی که مقابل لاس پالماس به ثمر رساند، آمار گل‌هایش در این فصل را به عدد 18 رسانده است. دوازده گل در لالیگا، جایی که تا به حال هفت گلش هم توسط داوران به کمک کمک داور ویدیویی مردود شده است. آخرین آنها مقابل لاس پالماس بود که مانع از ثبت اولین هت‌تریک این ستاره فرانسوی به عنوان بازیکن رئال شد. او همچنین در هر شش رقابتی که تا به حال با پیراهن رئال در آنها به میدان رفته گل زده است، از جمله گلش در سوپر جام اسپانیا که برای جلوگیری از شکست تیمش برابر بارسلونا کافی نبود.

به نظر می‌رسد که امباپه در هفته‌های اخیر با سرعت عجیبی رشد کرده، در این هفته‌ها که تعداد گل‌های او به 18 افزایش پیدا کرده است، عددی که بیشتر با پتانسیل او مطابقت دارد تا آنچه که در ماه‌های ابتدایی رقابت‌ها می‌دیدیم. آماری که به او اجازه می‌دهد رسیدن به هدف 40 گل زده را دنبال کند، به خصوص که هنوز فرصت زیادی باقی مانده است.

در واقع، او این عدد را در سه فصل از هفت فصل حضورش در پاریس به ثبت رساند و تجربه کرد، از جمله دو فصلی که پیش از پیوستنش به برنابئو (41 و 44، رکوردش به عنوان بازیکن پاری سن ژرمن) بودند و در دو مورد دیگر تنها یک گل کمتر از این عدد زده بود.

آنچلوتی در نشست خبری پس از این بازی گفت:«او بهترین مهاجم نوک دنیا است. تردیدهایی وجود داشت که آیا می‌تواند در این پست بازی کند یا بهتر است که در سمت چپ باشد. او یک مهاجم فوق‌العاده است، او در مرکز خط حمله بسیار خوب است، حتی بیشتر از بال و دویدنش بی‌نظیر است و می‌تواند از آن به شکل بهتری در فضای میانی استفاده کند.»

در واقع، دویدن امباپه گزینه‌های ارسال پاس برای بازیکنان رئال مادرید (به ویژه بلینگام) را افزایش می‌دهد، همچنین تعداد شانس‌های دریافتی برای خود امباپه را که تا چند هفته قبل نرخ موفقیت چندان خوبی نداشت هم بیشتر می‌کند. شاید ضربات پایانی او به خاطر اضطراب بیش از حد دقیق نبودند، کاملاً برخلاف آنچه که در مقابل لاس پالماس اتفاق افتاد.

از جمله پنالتی‌ای که با خونسردی و اطمینان زد و سیله‌سن را فریب داد. هیچ چیز از این ضربه شبیه به اضطراب دو پنالتی او در مقابل لیورپول و اتلتیک بیلبائو نبود، دو پنالتی‌ای که هم تیمش را جریمه کرد (دو شکست) و هم خود امباپه را از لحاظ اعتماد به نفس و البته آمار مقابل دروازه حریف تحت تاثیر قرار داد.

رشد گلزنی امباپه نه تنها رئال مادرید را به صدر جدول رده‌بندی رقابت‌های لالیگا رساند، بلکه به خود این بازیکن هم این امکان را داده است که به چیزی که پس از سپری شدن یک سوم ابتدایی فصل به نظر دور از دسترس می‌رسید، دست پیدا کند: رقابت برای پی‌چی‌چی.

درست است که برتری روبرت لواندوفسکی نسبت به او هنوز قابل توجه است (112-16 به سود این ستاره لهستانی)، اما باید به این نکته هم توجه داشت که این ستاره فرانسوی در روندی صعودی قرار دارد که برخلاف روندی است که برای بارسلونا در لالیگا رقم خورده است.

در این مرحله، به نظر می‌رسد که می‌توان با اطمینان گفت که امباپه فرایند سازگاری‌اش با شرایط در رئال مادرید را پشت سر گذاشته است. یک فرایند منطقی که حتی بهترین گلزن تاریخ این باشگاه را هم تحت تأثیر قرار داده بود. کریستیانو رونالدو در اولین فصل حضورش در رئال «فقط» 33 گل زد، عددی فوق العاده برای هر بازیکن عادی، اما نه برای شماره هفت که در شش فصل بعدی بیش از 50 گل به ثمر رساند.