پدیده‌ها قید جام جهانی را بزنند!
شواهد نشان دهنده این است که نباید انتظار تغییر زیادی در تیم‌ملی برای جام جهانی داشته باشیم.
ایمان گودرزی؛ تیم ملی فوتبال ایران در حالی وارد آخرین مرحله آماده‌سازی پیش از جام جهانی 2026 شده که تنها چهار بازی تدارکاتی دیگر پیش رو دارد؛ فرصتی محدود که باعث شده کادر فنی در تورنمنت العین با ترکیب اصلی و موردنظر خود وارد میدان شود. از همان دیدار نخست مقابل کیپ‌ورد و تغییر رویکرد به یک مدل بازی واکنش‌گرا و تدافعی، مشخص بود که امیر قلعه‌نویی قصد دارد موتور اصلی تیمش را برای حضور در جام جهانی روشن کند.
در این رقابت‌ها، بازیکنان مختلفی امتحان شدند، بعضی فرصت خود را برای تثبیت جایگاه از دست دادند و برخی دیگر به ترکیب اصلی نزدیک‌تر شدند. آنچه در العین گذشت، می‌تواند شمایی روشن از ترکیب ایران در بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبال جهان بدهد.
شماره یک مشخص!
شاید قابل پیش‌بینی‌ترین بخش ترکیب تیم ملی، دروازه‌بان اول باشد؛ جایی که علیرضا بیرانوند همچنان فاصله‌ای با نیمکت‌نشینی ندارد. او در همه بازی‌های مهم تدارکاتی ایران گلر اول بوده و اگر حکم محرومیت احتمالی CAS فعال نشود، بعید است پیام نیازمند، سیدحسین حسینی یا محمدرضا اخباری به ترکیب اصلی نزدیک شوند.
قلعه‌نویی در این پست تصمیم خود را گرفته و تنها یک محرومیت غیرمنتظره می‌تواند جایگاه بیرانوند را تحت تأثیر قرار دهد؛ تصمیمی که ترکیب خط دفاع و ساختار تدافعی تیم نیز بر پایه آن شکل گرفته است.
حسینی به کنعانی رسید؟ رقابتی حساس در قلب دفاع
با مصدومیت محمدامین حزباوی و عدم دعوت مدافع جایگزین، چشم‌ها به عملکرد مجید حسینی دوخته شد؛ مدافعی که پس از بازگشت به تیم ملی، در هر دو بازی مقابل کیپ‌ورد و ازبکستان به صورت کامل در زمین بود و زوج شجاع خلیل‌زاده را تشکیل داد.
تمجیدهای قلعه‌نویی از حسینی نشانه بارزی از اعتماد سرمربی به او بود؛ تا جایی که برخی معتقدند او اکنون جلوتر از کنعانی‌زادگان در مسیر رسیدن به ترکیب اصلی جام جهانی قرار دارد. با این حال، فرم بدنی و شرایط مصدومیت این بازیکنان تا زمان جام جهانی تعیین‌کننده خواهد بود و این پست همچنان یکی از پرسش‌های مهم ترکیب ایران باقی می‌ماند.
آریا یوسفی؛ قربانی سبک جدید یا عقب‌نشینی تاکتیکی؟
استفاده از صالح حردانی و دانیال اسماعیلی‌فر و بی‌توجهی به آریا یوسفی در سمت چپ دفاع، نکته‌ای قابل‌توجه در تورنمنت العین بود. یوسفی که به‌عنوان یکی از ستارگان آینده‌دار سپاهان شناخته می‌شود، در این تورنمنت حتی یک دقیقه هم بازی نکرد.
به نظر می‌رسد سبک جدید تیم ملی، دفاع فشرده و با بلوک پایین، جایی برای مدافعان هجومی و پیش‌رو نگذاشته است؛ خصوصیتی که مهم‌ترین ویژگی یوسفی محسوب می‌شود. همین مسئله می‌تواند شانس او را برای حضور در فهرست نهایی جام جهانی کم‌رنگ‌تر کند.
ستارگان بدون فرصت؛ بازیکنانی که دیده نشدند
دو بازیکن تازه‌وارد، محمد عمری و هادی حبیبی‌نژاد، برای نخستین بار به تیم ملی دعوت شدند اما فرصت بازی پیدا نکردند. در کنار آن‌ها، مهدی تیکدری نیز در اوج آمادگی دعوت شد اما به‌طور غیرمنتظره‌ای مقابل ازبکستان نیمکت‌نشین بود؛ جایی که محمدمهدی محبی، تنها با یک جلسه تمرین، به‌عنوان وینگر راست وارد زمین شد.
این نام‌ها به فهرست بلند جوانانی اضافه می‌شوند که در یکی دو سال اخیر در اردوهای تیم ملی حضور داشتند اما بدون فرصت کافی برای بازی، از لیست‌های بعدی خط خورده‌اند؛ روندی که انتقاداتی جدی را متوجه کادر فنی کرده است.
اعتماد اجباری یا فرصت موقت برای چهره‌های تازه؟
در میان چهره‌هایی که فرصت بازی گرفتند، نام‌هایی مثل علی علیپور، مهدی هاشم‌نژاد و علیرضا کوشکی دیده می‌شود؛ بازیکنانی که نمایش‌های قابل‌قبولی داشتند. اما پرسش مهم اینجاست: آیا این اعتماد در اردوهای بعدی ادامه خواهد داشت؟
با محرومیت یا مصدومیت بازیکنان باتجربه مثل جهانبخش، قایدی، قلی‌زاده و محمدمحبی، قلعه‌نویی ناچار شد از نیروهای کم‌تجربه‌تر استفاده کند. با این حال، سابقه تیم ملی نشان می‌دهد که با بازگشت ستاره‌های اصلی، فرصت جوانان دوباره محدود خواهد شد.
در واقع، تغییر نسل و پوست‌اندازی تیم ملی در فاصله دو سال پس از جام ملت‌ها انجام نشد و حالا با زمان محدود تا جام جهانی، تغییرات جدید بیشتر به یک «توفیق اجباری» شباهت دارد تا یک «استراتژی بلندمدت».
257 251
کد مطلب 2146169
