پرستاری که در دو جبهه زندگی می‌جنگد؛ لبخند در میان درد و خستگی

این پرستار بیان کرد: روزهای اول، خستگی جسمی قابل‌تحمل‌تر از خستگی روح بود. هم باید کار می‌کردم تا چرخ زندگی بچرخد، هم باید مراقب همسرم می‌ماندم تا ناامید نشود. یاد گرفتم قوی‌بودن، انتخابی آگاهانه است. گاهی در خلوت، فقط زنی خسته‌ام که دلم اندکی سکوت و خواب می‌خواهد، اما صبح که می‌شود، دوباره می‌ایستم.