پروتئین عنکبوت امیدی برای درمان سرطان

پروتئین "پی53" (p53) از سلولهای ما در برابر سرطان محافظت میکند و هدف جالبی برای درمان سرطان است. اما مشکل آنجاست که این پروتئین به سرعت در سلول تجزیه میشود. اکنون محققان موسسه "کارولینسکا" (Karolinska) در سوئد راهی غیرمعمول برای تثبیت این پروتئین و قویتر کردن آن یافتهاند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، محققان نشان دادند که با افزودن پروتئین ابریشم عنکبوت به پروتئین "پی53" میتوان آن را پایدارتر کرد به طوری که قادر به کشتن سلولهای سرطانی باشد.
"پی53" نقش مهمی در دفاع از بدن در برابر سرطان ایفا میکند. این پروتئین جهشهای ژنتیکی که باعث ایجاد سرطان میشوند را کشف و از آنها جلوگیری میکند. اگر سلولی فاقد "پی53" کاربردی باشد به سرعت تبدیل به سلولی سرطانی میشود و به طور غیر قابل کنترل تقسیم میشود. بنابراین محققان سراسر جهان در تلاشند تا با هدف قرار دادن "پی53" درمانی برای سرطان ایجاد کنند.
"مایکل لندر"(Michael Landreh)، محقق دپارتمان میکروبیولوژی، تومور و زیست شناسی سلولی، کارولینسکا، میگوید: مشکل اینجاست که سلولها، مقادیر کمی از "پی53" تولید میکنند و سپس به سرعت آن را تجزیه میکنند زیرا این پروتئین بسیار بزرگ و بینظم است. ما از چگونگی تولید پروتئینهای پایدار در طبیعت الهام گرفتهایم و از ابریشم عنکبوت برای تثبیت "پی53" استفاده کردیم. ابریشم عنکبوت از زنجیرههای طولانی پروتئینهای پایدار ساخته شده است و یکی از قویترین پلیمرهای طبیعت است.
محققان بخش کوچکی از پروتئین ابریشم مصنوعی عنکبوت را به پروتئین "پی53" انسان وصل کردند. زمانیکه آنها این پروتئین را به سلول منتقل کردند دریافتند که سلول شروع به تولید تعداد زیادی از آن کرد. پروتئینهای جدید پایدارتر از "پی53" معمولی بودند و میتوانستند سلولهای سرطانی را نابود کنند. محققان با استفاده از میکروسکوپ الکترونی و شبیهسازیهای رایانهای و طیفسنجی جرمی نشان دادند که احتمالا پروتئین عنکبوت به بخشهای بینظم "پی53" نظم داده است و همین موضوع باعث ثبیت آن شده است.
اکنون محققان قصد دارند ساختار پروتئین و نحوه تعامل بخشهای مختلف آن برای جلوگیری از سرطان را به طور دقیق مطالعه کنند. آنها همچنین امیدوارند که دریابند پروتئین "پی53" جدید چه تاثیری بر سلولهای میگذارد و چگونه سلولها ترکیبات ابریشم عنکبوت را میپذیرند.
"دیوید لین"(David Lane)، یکی از نویسندگان و پروفسور ارشد در موسسه کارولینسکا، میگوید: ایجاد یک گونه پایدارتر از "پی53" رویکردی امیدوارکننده برای درمان سرطان است و اکنون ابزاری برای این کار داریم که ارزش بررسی کردن دارد. ما امیدواریم که در نهایت یک واکسن سرطان مبتنی بر آرانای پیامرسان تولید کنیم، اما قبل از انجام این کار باید بدانیم که این پروتئین چگونه در سلولها کار میکند و آیا مقادیر زیاد آن میتواند سمی باشد یا خیر.
"دیوید لین"یکی از کاشفان پروتئین "پی53" در اواخر دهه 1970 است. این پروتئین، نگهبان ژنوم نامیده میشود زیرا قادر است از تبدیل شدن سلولهای آسیب دیده دیانای به سلولهای سرطانی جلوگیری کند.
این مطالعه در مجلهی Structure منتشر شده است.
انتهای پیام