پسری نابینا از گرانادا / داستان شگفت‌انگیز بهترین هوادار فوتبال دنیا

به گزارش "ورزش سه"، داستان میگو نشان می دهد که عشق و علاقه به فوتبال حد و مرزی ندارد و این نابینای هوادار گرانادا هر روز آن را نشان می دهد. برادرش په په یا پدرش خوان آنتونیو چشمان او و کسانی هستند که بازی ها را از روی صندلی اش در ورزشگاه لوس کارمنس برای او روایت می کنند.

آنها صدا را برای او فراهم می کنند تا با هم، بتوانند با شور و اشتیاق مسابقات را تجربه کنند. نمونه ای از پیشرفت یعنی اینکه هیچ کس عقب نمی ماند زیرا در لالیگا همه ما یک تیم هستیم.

در شهر گرانادا داستانی وجود دارد که احساسات را بیدار می کند و در هر گوشه از خیابان های باریک سنگفرش و خانه های سفید که تا آلبایسین بالا می روند، طنین انداز شده است. میگل و خوزه آنتونیو دو طرفدار پرشور فوتبال و عاشق گرانادا هستند.

این دو هوادار که با نام های میگو و په په شناخته می شوند، یک ترکیب قرمز و سفید عالی را می سازند. آنها نمادهایی در ورزشگاه جدید لوس کارمنس هستند. میگو از بدو تولد نابینا است، چیزی که او را از تشویق گرانادای خود با اشتیاق و قدرت باز نداشته است.

میگو با قلبش در فوتبال زندگی می کند و عاشق تیم و بازیکنانی است که هرگز ندیده است. این او را خاص تر نیز می کند. پشت هر فریاد تشویق، پشت هر حسی که در استادیوم پخش می شود، یک قهرمان دیگر وجود دارد: برادرش په په که همیشه در کنارش است.

میگو گوش می‌دهد و مسابقه را از چشم و صدای په په احساس می‌کند. او همراه همیشگی میگو است. راهنما و معتمد او به طور خلاصه، همه چیز او است. 

این نور است که مسیر شما را روشن می کند و تضمین می کند که هرگز جزئیاتی از همه چیزهایی را که در فضای سبز لوس کارمنس اتفاق می افتد، از دست ندهید و مهمتر از همه با همان شور و شوق از فوتبال لذت ببرید. حالا این پدر میگو است که برای او جریان بازی را روایت می کند چون په په برای کار به خارج از کشور رفته است.

میگو می گوید: «خانواده من برای من بسیار مهم هستند زیرا آنها بسیار به من کمک می کنند. من خیلی خوش شانس هستم.»

میگو در طول 90 دقیقه به لطف اطلاعاتی که از سیگنال های پشت سرش دریافت می کند و فریادهای هواداران دست از تشویق بر نمی دارد. او با ریتم کف زدن، شعارها، هیاهو و گل ها با فوتبال می لرزد.

میگو می گوید: «من هم مثل یک ورزشکار هستم و وقتی آنها من را تشویق می کنند رشد می کنم. همین اتفاق در مورد بازیکنان گرانادا می افتد. آنها احساس می کنند که ما آنها را تشویق می کنیم. من فکر می کنم اگر کسی بازی یا ورزش می کند، باید او را تشویق کنیم.»

میگو یکی از دلگرم کننده ترین هاست. بودن در کنار او در سکوها چیز باورنکردنی است. او فوتبال را بسیار خوب احساس می کند.

پدر میگو می گوید: «میگو نمونه ای از پیشرفت و پشتکار است. میراثی به نام برای شناخت و ارزش گذاری داستان های کسانی که مانند او خوش شانس نبوده اند ولی شجاعت و اراده خود را به اطرافیانشان الهام می بخشند. پسرم ارزش‌هایی را منتقل می‌کند که بسیار مهم هستند، زیرا او همیشه سعی می‌کند با تیم باشد. مهم نیست رنگ شما چیست، چون اینجا همه ما یک تیم هستیم.»

میگو در دنیایی بدون رنگ، بدون شکل و بدون نور به دنیا آمد، اما هرگز ناامید نشد. او به عنوان یک تیم به همراه خانواده‌اش جنگید تا یکی از آنهایی باشد که بدون توجه به اختلالات بینایی‌اش زندگی می کند. هیچ چیز نتوانست بر جاه طلبی و میل او برای زندگی بدون محدودیت غلبه کند.

مادرش مارگاریتا با تحسین شجاعت و قدرت پسرش می گوید: «میگو با مشکل بینایی متولد شد. ما همه امید داشتیم و امروز اینجا هستیم.»

میگو علیرغم نابینایی اش، یکی از پرشورترین هوادران فوتبال است و شعار زندگی او «نمی‌بینم، اما تو را احساس می‌کنم» است. 

نمونه ای از علاقه به کاری که انجام می دهد.

میگو می‌گوید: «من نمی‌بینم، اما احساس زیادی برای گرانادای خود دارم. رنگ‌ها را درست مانند هر طرفدار دیگری احساس می‌کنم، حتی اگر آنها را نبینم.»