پیام میرجلال‌الدین کزازی برای درگذشت شجریان

به گزارش ایسنا، این استاد ادبیات و نویسنده و پژوهشگر در پیام تسلیت خود نوشته است: خنیا به سوگ می‌نشیند؛ آواز، با درد و دریغ دمساز، می‌موید؛ چنگ، درمانده و دلتنگ، گیسو می‌پریشد؛ تار، زار، می‌گرید؛ نی، جانگزای و جگرسوز، می‌نالد؛ تنبک، دمادم، از غم بر سر می‌کوبد؛ چرا؟ زیرا بزرگمرد آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان؛ این خرمخوی‌ترین خنیایی - که یادش گرامی باد! به مینوی برین شتافته است تا از این پس بهشتیان را، با گلبانگ پهلوی و مینوی خویش، بیافساید (= افسون کند) و دل از آنان برباید و دری از هنر جانپرور، بر رویشان، بگشاید.

انتهای پیام